The Lost Princess Of Pazysia [Under Revision]

Chapter 3 Dream

Kaira

"Is it really me?" I asked mom

Tumango lang siya sakin sabay ngiti. I stared at my own face. Big almond eyes with double eyelids. Straight and small nose with a round tip. My lips were plump and bold red. And my skin was perfect and clear like the crystal water.

"Paano?" Tanong ko at napatingin kay mommy

"Well, thanks for Arwen's magic with the help of me and your dad. The curse is finally gone" she explained while stroking my short brown hair with her fingers

Napakunot noo ako at napahawak sa sink. Napatingin ulit ako sa sarili para masigurong hindi ako namamalik-mata.

"Who is Arwen?" Why do I have a curse? Bakit ngayon lang?" Sunod sunod kong tanong

Ngumiti si mommy sakin at inakbayan ako. "Arwen is your first guardian. Siya yung babaeng nakikita mo na akala mong imagination mo lang. She's from an another world but she followed us here to make sure the enemies wont hurt you"

"So she's destined to protect me?" I smirked, "bakit hinayaan niya akong mabully?" Tumayo ako ng maayos at tinitigan si mommy sa mata

"She and her powers should not be seen by human eyes. They will die the moment they will see her" mom said and took off her arm from my shoulders

"It's still unclear" sabi ko at hinawakan siya sa braso, "explain it to me" pagpupumilit ko

She raised both of her eyebrows. "A single explanation can't make it clear Kaira. You need to face everything to have a clear conclusion" aalis na sana siya ng lingonin niya ulit ako, "and for your third question, bakit ngayon lang? It's because we're waiting for the time you'll enter the academy"  yun ang huli niyang sinabi bago ako iwan

Hila ng hila iiwan lang naman ako dito. Ano ba yan. But lets be serious, seryoso ba talaga siya? I don't believe on nonsense and I know my mom and she can be crazy sometimes.

She believes in magic and a so called Mageia, a world for magic. And the academy she's talking about. It's freakin called 'Ektaktos Academy' and I don't know what it means.

She is so very, super, unbelievably weird. We all now that it's all nonsense. It's fuckin called fantasy because it's not true.

But there's one thing that I can't explain. Paano naiba ang itsura ko ng isang bote ng di ko alam na likido? Hindi naman to plastic surgery kasi-obvious naman na hindi. Ilang araw o weeks ang aantayin mo bago makita ang resulta.

Di bale, baka nananaginip lang ako. Susulitin ko na lang at wala kayong paki. Maybe I'm lucid dreaming.

"Magbihis ka na. It's already six" slight akong napatalon sa gulat dahil kay daddy

"Ah. Ok" sabi ko at nagtungo na sa kwarto ko

Pati ba naman sa panaginip mag aaral ako? Sinunod ko na lang si daddy at kinuha sa kwarto ko ang aking uniform saka na ako nagbihis. Pagkatapos nun ay dumiretso na ako sa kusina para kumain. Our maids treated me like I was a special guest.

Matapos ang isang oras na paghahanda ay sumakay na ako sa sasakyan ni daddy. Hindi na sumabay samin si mommy kasi may aasikasuhin pa daw siya.

Nagsimula na siyang magmaneho. Napatingin ako sa dinadaanan namin. Ngayun ko lang napansin na ang dami pa lang tao sa subdivision namin. Ngayun ko lang kasi pinansin.

Hindi ganun kalayo ang academy kaya maikli ang biyahe. "Bye dad" paalam ko at bumaba na ng sasakyan

Napahawak ako sa lace ng bag ko bago maglakad papasok. Nailang ako ng bigla akong pagtinginan ng mga taong nasa paligid ko. Parang nakakita sila ng isang artista sa daan.

Hindi ko na lang iyon pinansin at nagmadaling pumasok sa room namin. Halos huminto lahat ang mga kaklase ko including our teacher ng makapasok na ako. Well, except for Keith and her gang na nagpatuloy sa pagmamake up.

There was no recognition on their eyes like they're looking at a stranger. Ngumiti sakin si ms. Hernandez at tiningnan ang folder kung saan nakalagay ang pangalan ng mga estudyante sa section namin.

"Ija. I think you're lost. Walang transfereeng nakalista dito" sabi niya sabay sira ng folder at inilapag sa mesa

"You're mistaken ms. Hernandez. It's me, Kaira" wika ko

Halos nagtayuan ang mga kaklase ko sa gulat. Pagkatapos nun ay ang sunod sunod na bulongan. Lumapit si Keith sakin kasama ang dalawa niyang alipores habang nakakibit balikat. Itinaas niya ang kaliwang kilay niya habang nakangiti ng malapad.

"Masamang magsinungaling sa guro" tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa na parang ana analyze ang buo kong katawan, "a Kaira Curtis can never achieve that kind of beauty. Kung ako sayo sasabihin ko ang totoo" sabi niya habang pinaglalaruan ang strand ng buhok niya

"I'm not lying. You stupid brats just can't fucking accept how well I look today. Hindi ako nagmamayabang pero kita naman ng lahat kung sino ang lamang" ani ko at mabilis siyang sinampal, "ang sarap pala na sampalin ang taong nagpahirap sayo ng ilang taon"

Hindi nakapag salita ang teacher namin ng itulak ko si Keith sakanya. Kapwa silang napaupo sa sahig.

"Ms. Curtis! To the prin-" hindi niya natapos ang sinabi niya ng itinulak ko din si Christy sa kanila

"Oh Kayla. Do you want to join them?" I asked while staring at Kayla's pale face

Nanginginig ang mga kamay niya. Tumingin siya kayda Keith na nahihirapang makatayo dahil sa impact. Nanginginig siyang umiling iling at tumakbo pabalik sa upuan niya.

"Stupid coward" Keith hissed

Hinila ko ang bag ko at ibinato sakanila. Tumama iyon sa ulo ni Keith kaya sumigaw ito.

"FUCK YOU!" sigaw niya

Mukhang hindi lang ako ang mapaparusahan dito. Mukhang sasama siya sa paglubog ko. "Very good Keith"

Narinig iyon ng isang guro na napadaan lang. Sumilip ito sa classroom namin at nakita sina ms. Hernandez na nasa sahig pa rin.

Napatingin ito sakin saka na tinulungan ang kapwa niyang guro. Tinulungan siya ng ilang kaklase ko.

Umalis na ako at hinayaang ang paa ko na dalhin ako sa gusto nito. Napahinto ako sa principals office ng biglang may lumabas na lalaking pamilyar.

Si Jade Anderson. Ang lalaking kinatatakutan ng lahat ng guro at estudyante sa academing toh. He's in his usual bored expression.

Bukas ang apat na botones ng polo niya at magulo ang itim niyang buhok. Tumingin siya sakin.

"Kaira? Am I right?" napaatras ako ng nagsimula siyang maglakad papunta sakin. He smiled in amusement.

Lumapit siya sakin hanggang sa ilang espasyo na lang ang natitira sa gitna ng mga mukha namin. Ilinapit niya pa ang mukha niya sa tenga ko habang nasa bulsa ang mga kamay.

"Mukhang sabay tayong makakabalik ah" pagkatapos nun ay umalis na siya sa harapan ko at naglakad palayo

Napahinga ako ng maluwag at napahawak sa dibdib ko. Geez. He's so scary.

Sumilip ako sa principal's office at nakita si Mr. Willer na nagsusulat. Ngunit nanlisik ang mga mata ko ng makita ang isang orasan. Shit. There's no clocks in dreams.

"The fuck did I do?"