Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 21

Η πορτα της αμαξας της Περλ ανοιξε παλυ εν κινηση. Αρχιζε να το συνιθιζει αυτο.
-Τζεϊκομπ, αγαπητε μου! Η Περλ πηρε στα χερια της δυο ποτιρια σαμπανιας που ειχε δυπλα της.
Θα με συντροφεξεις; Ειπε δυνοντας του το ενα και με το αλλο σερβιρε και στους δυο.
-Στην "φουτοδη" μας συνεργασια! Χαμογελασε ο Τζεϊκομπ.
-Και στις αστραυτερες, νεες μηχανες, τωρα στην κατοχη μου!
Ο Τζεϊκομπ κατευασε το ποτιρι του αμεσως ενω η Περλ πηρε μονο μια μικρη γευση απ'το περιεχομενο.
Αν τους εβλεπε κανεις, εμοιαζαν τοσο διαφορετικοι και η Περλ προφανος το εβλεπε αυτο...
-Πισω στις δουλειες... Ο Μιλλερ πλεει στο Ταμεση. Απασχολημενος με την ασφαλεια των πλοιων του. Ειναι το μονο που του εχει μεινει...
-Το προστατευει με την ζωη του, χωρις αμφιβολεια.
-Ακρειβως αυτο που θελω να παρεις! Απλα σκοτωσε τον! Ειπε η Περλ ψυχρα οσο και σοβαρα.
Ο Τζεϊκομπ την κοιταξε για μια στιγμη.
-Αυτο δεν ειναι το πρωτο σου ποτιρι σαμπανιας, ετσι;
-Η επιτυχεια ειναι πιο τοξικη απο το αλκοολ, κυριε Φραη...
Ο Τζεϊκομπ της εδωσε το ποτιρι του.
-Τοτε φυλαξε ενα ποτιρι για μενα... Και τοτε βγηκε.

***

-Λιπον τι θα χρειαστει για να τραβηξω εξω το πιονι του Σταρρικ; Μια ματια των πλοιων του στις φλογες, ισως;
Ο Τζεϊκομπ βρησκονταν μπρωστα στον ποταμο Ταμεση, ακρειβως απεναντι απο την μαρινα που αραζαν τα πλοια του Μιλλερ.
Περασε στην αλλη οχθη πατωντας πανω σε βαρκες, πλοια ακομη κι απο κιβοτια που επλεαν στο νερο.
Εφτασε πανω σε ενα απο τα ατμοπλοια του Μιλλερ, κρυφτηκε πισω απο μια σκαλα και πυρε μια κοφτη ματια απο τα υπολιπα πλοια.
Τα πλοια ηταν αραγμενα το ενα δυπλα στο αλλο, Μπλαϊτερς ηταν απλωμενοι απανω τους φρουρωντας κατι κιβοτια που ηταν στιβαγμενα και δεμενα με προσοχη. Μετρισε... 1... 2... 3... Εφτα Μπλαϊτερς.
Βγηκε απ'την κρυψωνα του και ετρεξε καταπανω σε δυο που στεκωταν με την πλατη προς το μερος του και τους καρφωσε με την λεπιδα του. Πριν οι αλλοι ξυπνησουν καλα, καλα απο το σοκ, ο Τζεϊκομπ ειχε καρφωσει αλλους δυο. Τοτε βγηκαν μπρωτα του δυο με μαχαιρια στο χερι. Ο Τζεϊκομπ απεφυγε το χτηπιμα του πρωτου, καρφωνωντας τον στον λαιμο, απεφυγε την σφαιρα ενος τριτου, ενω εσπασε την επιθεση του δευτερου και με μια κλοτσια τον εριξε στο νερο. Γυρισε προς το μερο αυτου που τον ειχε πυροβολησει μολις τωρα, ετοιμαζονταν να το ξανα κανει οταν επεσε νεκρο απο μια σφαιρα αναμεσα στα φριδια του, απο το πιστολι του Τζεϊκομπ...
Τωρα εμενε να βρει εναν τροπο να βαλει φωτια στα πλοια. Κοιταξε γυρο του. Υπειρχαν διαφορα κουτια με δυναμιτη. Δεν θα μπορουσαν να το κανουν πιο ευκολο ακομα κι αν προσπαθουσαν...
Ο Τζεϊκομπ μετακηνησε ολα τα κουτια ενα, ενα μεχρι που εφτιαξε μια αλισυδα που διεσχιζε τα πλοια και τα κιβοτια και αν ηταν τυχερος μια αλισυδοτη αντιδραση...
Απομακρυνθηκε λιγο, εβγαλε το πιστολι του και πυροβολησε το κουτι που ηταν πιο κοντα του.
Το κουτι εξεραγει, επειτα το επομενο, επειτα το επομενο, μεχρι που ολα τα πλοια με τα φορτια τους ειχαν τυλιχτει στις φλωγες.
-Τι στην κολαση!! Η φωνη του Μιλλερ ακουστηκε καθως εβγαινε στην αποβαθρα.
Ο Τζεϊκομπ ετρεξε και τον καρφωσε στον λαιμο, πριν οι Μπλαϊτερς σωματοφυλακες του αντιλυφθουν τιποτα.
Ο Μιλλερ επεσε στο πατωμα, οσο εμπαιναν στο λευκο δωματιο...
-Το ηξερα πως αυτη η μερα θα ερχωταν... Ο κυριος Σταρρικ ηταν εξαλος που εχασα τις μηχανες... Αρα αυτη ειναι η τιμορια μου...
Ο Μιλλερ ειχε πιαστει απο τον γιακα του Τζεϊκομπ, σαν να προσπαθουσε να τραβηξει τον εαυτο του προς την ζωη, αλλα αυτο ηταν αδυνατον. Τα ματια του ηταν ολανοιχτα απο τον φοβο, πραγματικα ηθελε να ζησει.
-Η Περλ Ατταγουεϊ με οδηγησε σε σενα, οχι ο Σταρρικ.
-Τοτε δουλευουν ξανα μαζι. Δεν επρεπε να ειχα μπει αναμεσα στον κυριο Σταρρικ και την δις Ατταγουεϊ... Η οικογενεια μενει παντα μαζι στο τελος...
Ο Τζεϊκομπ τον επιασε απ'το σακακι.
-Τι ενοεις ειναι οικογενεια;!
Το χερι του Μιλλερ χαλαρωσε την λαβη του και επεσε... Ηταν νεκρος...
Ο Τζεϊκομπ σηκωθηκε ξεφυσωντας.
Αφοισε τον εαυτο του να βγει απο το λευκο δωματιο και μολις ακουσε την φωνη ενος Μπλαϊτερ, αρχισε να τρεχει.
-Ωρα για την Περλ κι εμενα να εχουμε μια αληθεινη συζητηση... Ειπε μεσα απο τα δοντια.
Ηξερε ακρειβως που να την βρει...

***

Στις αποθηκες Ατταγουεϊ ο Τζεϊκομπ την ειδε να μπαινει σε ενα κοντινο, εγκαταλιλιμενο κτυριο.
-Εκει εισαι... Τι σκαρωνεις τωρα Περλ; Μουρμουρισε.
Οταν πλοισιασε ειδε πως η πορτα ηταν κλειδομενη, αλλα κοιταζοντας ψυλα ειδε ενα ανοιχτο παραθυρο.
Σκαρφαλωσε και μπηκε απο'κει, τοτε ακουσε την φωνη της Περλ απο τον κατω οροφο.
-Ειμουν σιγουρη οτι ηξερε οτι ανοικα στο Ταγμα κι οτι ηταν εκει για να με τελιωσει. Φαντασου την ευχαριστηση μου οταν μου ειπε τον αληθεινο σκοπο του. Ενας Ασσασσιν να βοηθα τον σκοπο των Ναϊτων! Δεν ειναι νοστιμοτατο;
-Ειναι αρωστιμενο... Μια βαθια αντρικη φωνη ακουστηκε. Ο Τζεϊκομπ δεν την ειχε ακουσει ποτε ξανα, αλλα ηξερε σε ποιον ανοικε και του προκαλεσε ανατριχιλα.
-Ειναι δουλειες, ξαδερφε. Δες την μεγαλη εικονα. Με τον Μιλλερ εκτως, ελεγχω την μονη ετερεια μεταφορων στο Λονδινο. Ηδη εχουμε το μονοπολειο στις Αγγλικες μεταφορες. Την στιγμη που οι μηχανες σου τροφοδωτουν τα λεοφορεια μου, θα γινουμε θρυλοι!
-Αυτο ηταν το σχεδιο μου απ'την αρχη με τον Μιλλερ. Αναγκασες το χερι μου με την εξυπνη μικρη σου κλοπη τραινου.
-Κροφορντ, νομιζα πως μια συμφιλιωση ηταν αναγκαια. Δεν εχεις καθολου χαρουμενες αναμνησεις απο την παιδικη μας ηλικια; Καλοκαιρια στο Μιντφορντ; Εσυ κι εγω, κατω στο ρυακι...
-Αυτη ειναι επισιμη συναντηση, Περλ. Οι συναισθιματισμοι σου ειναι απρεπεις.
-Απρεπεις; Εχω να ακουσω αυτην την προφανεις λεξη να βγαινει απο αντρικα χειλια ολη μου την ζωη. Το να αρνουμε να παντρευτω ειναι απρεπες. Το να αρνουμε να επιτρεψω σε εναν αντρα να διαχειριζεται τις υποθεσεις μου ειναι απρεπες. Τι ατυχια που δεν δεχτηκα το χερι σου σε γαμο, τοσα χρονια πριν! Ποσο ευκολα θα ηταν τα πραγματα για σενα τωρα! Οι μεταφορικες θα σου ανοικαν δικαιοματικα και εγω θα ημουν σπιτι, ενεργωντας σαν οικοδεσποινα στους επισκεπτες σου αντι να στεκομε εδω τοσο, απρεπεις!
-Παντα καταλιγει ετσι μαζι σου, Περλ. Ευχομε να μην ηταν ετσι.
Ο Τζεϊκομπ ακολουθησε τις φωνες στο απο κατω δωματιο.
Πισω απο εναν μισογκρεμισμενο τυχο μπορεσε να δει την Περλ και το ιδιο τον Κροφορντ Σταρρικ να στεκονται ο ενας απεναντι στον αλλον.
Κρυφτηκε πισω απ'τον ριμαγμενο τυχο και τεντωσε το προσωπο του ισα για να τους βλεπει.
–Εισαι πολυ βλοσιρος, ξαδερφε. Θα παρεις τις μηχανες σου πισω. Τα νεα μηχανοκινητα λεοφορεια μας θα φερουν και στους δυο μας πολλα λεφτα.
–Θα πρεπει να κανονισω σωστη μεταφορα για τις μηχανες πισω στο εργοστασειο μου. Θελω εσενα στο Γουατερλοου, προσωπικα για να βεβαιοθω οτι τιποτα δεν θα παει στραβα.
Η Περλ μυδιασε.
–Φυσικα. Ηθε ο Πατερας της Κατανοϊσης να μας καθοδηγει...
–Σημερα και σε ολο το μελλον πασχιζω, ξαδερφη...
Ο Σταρρικ εκανε μια κινηση με το χερι του και την αφοισε να βγει πρωτη απ'το δωματιο.
Ο Τζεϊκομπ τραβηχτηκε πισω στην κρυψονα του μια στιγμη ακρειβως πριν τον δουν.
Ο θυμος του τον κυριευσε για μια στιγμη και ξεφυσωντας εβγαλε εναν ηχο που μονο αυτος μπορουσε να ακουσει.
–Σταθμος Γουατερλοου...