Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 36

Οδος Νταουνινγκ 10, Γουενσμινστερ, Λονδινο, 1868.

Ο Προθυπουργος και η γυναικα του, Μερη Ανν Ντυσρελη, μπηκαν στην αμαξα που τους περιμενε για να τους παει στο Κοινοβουλειο.
Ο Προθυπουργος Ντυσρελη ηξερε οτι θα τους παρει λιγη ωρα να ξεκινησουν, μεχρι οι αστινομικοι βεβαιωθουν οτι ο δρομος ηταν ασφαλης, οπωτε βολευτηκε στην θεση του.
Η πορτα της αμαξας ανοιξε και μεσα εμφανιστηκε ενας κακοντημενος, για το γουστο του, νεος, με ημυψιλο καπελο και αυταραισκο χαμογελο και καθησε δυπλα στην γυναικα του.
-Τι συμαινουν ολα αυτα;! Ποιος στον διαολο εισαι εσυ;! Φωναξε ο Ντυσρελη.
-Προθυπουργε, ειμαι ο νεος σας σωματοφυλακας, Τζεϊκομπ Φραη. Απαντησε ηρεμα ο Τζεϊκομπ και επειτα χαμογελασε στην κυρια Ντυσρελη.
-Δεν ειχα ενοιμερωθει για κενουριο σωματοφυλακα! Ποιος ειναι ο υπευθεινος αψιοματικος σου; Ρωτησε δυπιστα ο Ντυσρελη.
-Ασε το παιδι να μιλησει, Ντυζζι! Ειπε η κυρια Ντυσρελη κοκκινιζοντας και χαμογελωντας στον Τζεϊκομπ.
-Μανταμ, με συγχωρητε. Ξεκινησε ο Τζεϊκομπ και γυρισε να κοιταξει τον Προθυπουργο.
Αλλα εχουμε μαθει για μια απειλη προς την ζωη σας και το συμβουλειο σκεφτηκε πως ειναι καλυταιρα να κινηθουμε γρηγορα. Ειπε προσπαθωντας να κανει την φωνη του να ακουστει σιγουρη και εμπιστη.
-Απειλη; Τι ειδους απειλη;
Ακουστηκαν πυροβολησμοι και ολοι μεσα στην αμαξα τυναχτηκαν.
-Τετοιου ειδους. Και με συγχωρητε για μια στιγμη. Εδειξε προς τα εκει που ακουστηκαν οι πυροβολησμοι και βγηκε εξω με την ιδια ταχυτητα που μπηκε...
Μια σφαιρα καρφωθηκε στην αμαξα ακρειβως δυπλα του και σηκωνοντας το βλεμμα ψυλα ειδε σκοπευτες να τους συμαδευουν απο το απεναντι κτηριο. Τραβηξε το πυστολι που κρυβονταν στην ζωνη του και μισοκλυσε τα ματια καθως συμαδευε προς τους σκοπευτες.
Δυο εξωχες βολες ηταν αρκετες για να βγαλει τους δυο σκοπευτες εκτως ανταγωνισμου, οταν δυο ομαδες Μπλαϊτερς φανηκαν να πλοισιαζουν απ'τις δυο κατευθινσεις του δρομου.
Οι αστινομικοι γυρο του ετρεχαν δεξια κι αριστερα σφιριζοντας για ενισχισεις και τραβωντας τα γκλοπ τους για να τα χρησιμοποιησουν εναντια στους Μπλαϊτερς.
Ο Τζεϊκομπ ριχτηκε και αυτος στην μαχη χτηπωντας τον εναν αντιπαλο μετα τον αλλον. Εκεινη την στιγμη σκεφτηκε οτι τα Κορακια του θα τα καταφαιρναν πολυ καλυτερα ως τωρα, χωρις εκεινον να χρειαζεται να κανει ολη την δουλεια, ενω οι αστινομικοι χτηπουσαν τους αντιπαλους τους σαν παιδια στο παρκο.
Οταν επεσε κι ο τελευταιος αστινομικος ο Τζεϊκομπ ειχε μινει ενας εναντιον τεσσαρων Μπλαϊτερ.
Ο ενας, πιο κοντος απ'αυτους, επιτεθηκε πρωτος σαρονοντας με το στυλετο του, ενω ο Τζεϊκομπ το απεφυγε γυριζοντας επιδεξια και τον καρφωσε στην κυλια.
-Για ακου, τι ειναι ολα αυ- Ακουσε τον Προθυπουργο να λεει, αλλα διακοπηκε απο μια αλλη τραχια φωνη.
-Οχι τοσο γρηγορα, Εξοχοτατε...
Ο Τζεϊκομπ δεν μπορουσε να δει τι συνεβαιναι γιατι ειχε μπλεχτει σε ανταλαγη μπουνιων με τον δευτερο αντιπαλο του.
Ο μυοδης αντρας, σχεδον δυο κεφαλια ψυλοτερος απ'αυτον, ειχε γυμνες τις γροθιες του και φαινονταν εμπιρος πυγμαχος. Ο αντρας εκτωξευσε την γροθια του στο Τζεϊκομπ ο οποιος ειχε μονο λιγα δευτερα για να την αποφυγει, αλλα δεν σταθηκε τοσο τυχερος την δευτερη φορα, που δεχτηκε ενα χτηπημα που του προκαλεσε ζαλαδα.
Ο μεγαλοσωμος αντρας πηγε να επιτεθει ξανα, την ιδια στιγμη που ο Τζεϊκομπ τον χτηπησε κατω απο το θωρακα και το πυγουνι, κανοντας τον γιγαντα να πισω πατησει. Δεν σταματησε τις απανωτες επιθεσεις μεχρι που ο αντρας κατερευσε.
Ακουστηκαν ηχοι αλογων και τροχων που απομακρεινονται και ο Τζεϊκομπ λαχανιασμενος σηκωσε το βλεμμα για να δει την αμαξα του Ντυσρελη να τρεχει μακρια.
-Οϊ, ελατε πισω με αυτον τον Προθυπουργο!! Φωναξε τρεχοντας και ανευαινοντας πανω σε μια αλλη αμαξα και χτηπωντας τα αλογα με τα γκεμια.
Βγαινοντας στον κενρικο, κι αλλες αμαξες, οδηγουμενες απο τους αντρες με τα κοκκινα, φανηκαν στο κατοπι του.
Οι αμαξες τον εφτασαν και τωρα ετρεχαν παραλιλα η μια δυπλα στην αλλην. Ο οδηγος της μιας εβγαλε ενα πολυστροφο με το οποιο συμαδεψε τον Τζεϊκομπ. Ο Τζεϊκομπ τραβηξε αποτομα τα γκεμια προς τα αριστερα και η αμαξα του επεσε πανω στου διωκτη του, στελνοντας την να τρακαρει στο τυχο του δυπλα τεττραγωνου. Ο πυροβολησμος απο την αλλη αμαξα ακουστηκε να χτηπαει στο τυχομα της αμαξας.
Ο Τζεϊκομπ εβγαλε το πιστολι του απ'την ζωνη του και το κρατησε ετοιμο. Του ειχε ηδη δωσει την ευκαιρια να τον πυροβολησει μια φορα, δεν προκειτε να το εκανε ξανα...
Μολις βρεθηκαν ξανα στην ιδια ευθεια ο οδηγος δεν προλαβε να δει την σφαιρα να'ρχεται πριν καρφοθει αναμεσα στα φριδια του, σκοτονωντας τον ακαριεα.
Η αμαξα του Ντυσρελη τωρα ηταν μονο μερικα μετρα μακρια.
Ο Τζεϊκομπ χτηπησε ξανα τα γκεμια.
Οι αμαξες ηταν τωρα σχεδον στην ιδια εφθεια.
Ο Τζεϊκομπ αφησε την θεση του και ανεβηκε στην οροφη. Πηδηξε στο κενω και κρεμαστηκε απο την ακρη της αμαξας του Προθυπουργου.
Τραβηξε τον εαυτο του στην κοριφη και μολις σταθεροποιηθηκε εσπρωξε τον οδηγο στον δρομο απο κατω τους...
Καθησε στην θεση του οδηγου και τραβηξε τα γκεμια κανοντας τα αλογα να ελατωσουν ταχυτητα.
-Ολοι καλα;! Φωναξε πισω απο τον ωμο του.
-Φαινεται οτι βγηκαμε σωοι κι αβλαβεις, εχετε τις ευχαριστιες μας, κυριε Φραη! Ακουστηκε η φωνη της κυριας Ντυσρελη μεσα απο την αμαξα.
-Ηταν ο Γκλαγκστον, στοιχιματιζω την ζωη μου σε αυτο! Τεριαζει τελεια με την ξεχωριστη ελυψη χαρακτηρα του! ΕΜΦΑΝΙΣΟΥ ΓΚΛΑΓΚΣΤΟΝ! ΕΜΦΑΝΙΣΟΥ ΜΑΤΑΙΕ ΒΡΟΜΙΑΡΗ!! Βλαστιμησε ο Προθυπουργος Ντυσρελη εξαλος.
-Λοιπον ειναι δυσκολο να ειναι στην αμαξα με ενα ροπαλο, Ντυζζι. Ειπε σε πολυ πιο ηρεμο τονο η κυρια Ντυσρελη.
Ο Τζεϊκομπ σταματησε την αμαξα εξω απο το σπιτι του Προθυπουργου, μα πριν καν προλαβει να ανοιξει, ο Ντυσρελη χυμηξε εξω εξωφρενων.
-ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΓΚΛΑΓΚΣΤΟΝ!! Αυτο ο αναθεματισμενος ανθρωπος! Θα ΠΛΟΙΡΩΣΕΙ για αυτο!!
Ο Τζεϊκομπ  γυρισε για να βοηθησει την κυρια Ντυσρελη να κατευβει.
-Σε ευχαριστω. Τι σκοπευετε να κανετε με τον Γκλαγκστον, νεαρε; Ρωτησε η κυρια Ντυσρελη μολις βρεθηκε στο εδαφος.
-Σας διαβεβαιωνω, κυρια μου, ο Γκλαγκστον ειναι αθωος σε αυτο. Την διαβεβαιωσε ο Τζεϊκομπ.
-Μα προσπαθησε να σκοτωσει τον αντρα μου.
-Λοιπον θα φροντισουμε για τον Γκλαγκστον. Ισως εσεις μπορειτε να με βοηθησετε με ενα αλλο ζητημα, κυρια μου. Ενας Κυριος με διασυνδεσεις στο Κοινοβουλειο. Μεγαλος. Φωραει στολη ιππικου και εχει ενα μεγαλο μουστακι...
Η κυρια Ντυσρελη αργησε να απαντησει, μελετωντας τον Τζεϊκομπ απο την κοριφη ως τα νυχια και οταν ανοιξε το στομα της δεν ηταν η απαντηση που περιμενε...
-Φαινεστε σαν να ειστε σκληρος και προετοιμασμενος τυπος, κυριε Φραη;
-Ε, λοιπον... Ειμαι για την ακριβεια. Ο Τζεϊκομπ χαμογελασε χωρις να καταλαυαινει που του πηγεναι η κυρια Ντυσρελη.
-Και ειστε εξοικιομενος με τις φτωχοτερες περιοχες της πολης μας;
-Καπως... Απαντησε με ενα μυδιαμα.
-Εξερετικα! Και οπως τυχαινει, θελω πολυ μια ξεναγηση στο Στρεμμα του Διαβολου. Αν θα θελατε να με συνοδεψετε, θα χερομουν να σας βοηθησω με ζητημα σας.
Ο Τζεϊκομπ την κοιταξε επληκτος, φανταζωμενος την κυρια Ντυσρελη στη μεση μιας απο τις πιο κακοφυμες γειτονιες του Λονδινου.
-Αυτο μου φαινεται σαν επικηνδυνη ιδεα.
-Τοτε κανονιστηκε! Ελατε εδω στην οδο Νταουνινγκ αυριο το βραδυ στις οχτω ακρειβως. Καλη σας μερα, κυριε Φραη! Ειπε ευθιμα η κυρια Ντυσρελη.
-Μα, εγω–
Μα η Μερη Ανν Ντυσρελη ειχε ηδη απομακρεινθει.
-Καλη σας μερα, κυριε Φραη!