Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 19

Βραδυ.

Ενα λεοφορειο κεγωταν μεγαλοπρεπα στην ακρη του δρομου.
Πολης κοσμος ειχε μαζευτει και το παρακολουθουσε καθως γινωταν αργα, αργα σταχτη...
Μια γυναικα στεκοταν πιο κοντα απο οτι ο υπολιπος κοσμος και σε αντιθεσει με αυτον, εβραζε απο θυμο.
–Δεσποινις Ατταγουεϊ;
Η Ατταγουεϊ γυρισε προς το καλεσμα.
–Ναι, μπορω να- Αλλα αφοισε την φραση της μετεορη μολις αντικρισε τον Τζεϊκομπ.
Φανηκε σαν να τον κοιταει εξωνιχιστηκα, το ιδιο εκανε και εκεινος.
Ηταν σχετικα ψυλη, περιπου στην ηλικια του πατερα του, με ενα φουξια φορεμα απο ακρειβο υφασμα και τα μαλλια της πιασμενα σε ενα αυστιρο χτενισμα πισω απ'το κεφαλι.
–Ο! Ο, τελεια, εισαι εδω για να με δολοφωνησεις! Ειπε η Ατταγουεϊ απαγοϊτευμενα.
–Εγω, τι;
–Δεν εχει συμασια, ολοι εχουν την τιμη τους... Ειναι αυτο αρκετο; Ειπε βγαζοντας μια χρυση λιρα απο την τσεπη της.
–Δεν ειμαι εδω για να σε σκοτωσω. Απαντησε χαμιλοφωνα ο Τζεϊκομπ κατευαζοντας το χερι της.
Η Περλ εκανε ενα βημα πισω μετρωντας τον συνομιλητη της.
–Τοτε τι παιχνιδι παιζεις;
–Ο κυριος Σταρρικ και η εταιρια του Μιλλερ εχουν μπλοκαρει τις φιλοδωξιες σας, για καιρο. Εχω μια επαγγελματικη προταση για σας... Απαντησε ο Τζεϊκομπ με σοβαροτιτα.
Η Ατταγουεϊ φανηκε να σκεφτεται για μια στιγμη, επειτα η εκφραση της αλλαξε ριζικα.
–Υπεροχα. Ελατε μαζι μου, εχουμε πολλα να συζητησουμε, κυριε-
–Τζεϊκομπ Φραη, στις υπιρεσιες σας... Ο Τζεϊκομπ της προσφερε το χερι του.
Η Ατταγουεϊ μυδιασε για μια στιγμη.
–Αληθινες λεξεις ποτε δεν ειποθηκαν...
Η Περλ Ατταγουεϊ οδηγησε τον Τζεϊκομπ σε ενα κοντινο λεοφορειο προς προσωπικη της χρηση.
Η Ατταγουεϊ πηρε την θεση της επανω, ενω ο Τζεϊκομπ την θεση του οδηγου...
–Αν ειστε τοσο ευγενικος να παρετε τα γκεμια...
Ο Τζεϊκομπ ξεκινησε την αμαξα.
Πρεπει να καταλαβετε, εχω δεχθει αποπειρες εναντια στην ζωη μου. Ο Μαλκον Μιλλερ μου εχει κιριξει πολεμο απο τοτε που ο κυριος Σταρρικ αγορασε την εταιρια του. Και οχι συχνα, ελπιζω, αλλα μιαζετε με δολοφονικο τυπο.
–Αμφιβαβω οτι θα αναρωσω ποτε απο μια τετια προσβολη! Ειπε ο Τζεϊκομπ παριστανοντας τον θιγμενο.
–Και τοτε, ποιο ειναι το ενδιαφερον σας στην εξιλεωση μου, κυριε Φραη;
–Νιωθω μια ευκαιρια που θα μας εποφελησει και τους δυο. Απαντησε ο Τζεϊκομπ.
–Αληθεια;
–Ειναι τοσο δυσκολο να το πιστεψετε;
Η Περλ γυρισε το κεφαλι σαν να προσπαθουσε να κλεισει ενα θεμα.
–Οποιες κι αν ειναι οι προθεσεις σας, θα ηταν αρκετα τονοτικο να αντεπιτεθουμε το Μιλλερ και τον Σταρρικ. Εχω δουλεψει για να κανω τις Μεταφορες Ατταγουεϊ αυτο που ειναι σημερα! Δεν θα αφοισω ΚΑΝΕΝΑΝ να τις καταστρεψει!
Η φωνη της Ατταγουεϊ ακουστηκε επιπεδη και σοβαρη και ισως ο Τζεϊκομπ ηθελε να πει κατι αλλα διακοπηκε απο ενα λεοφορειο που βρεθηκε να οδηγει ξεφρενα στον δρομο τους ακολουθουμενο απο μια αμαξα.
–Αυτο ειναι το Μιλλερ! Φωναξε απο την θεση της, αναφερομενη στην αμαξα.
Η αμαξα καταδιωκε το λεοφορειο προσπαθωντας να το βγαλει απο το δρομο.
Ο Τζεϊκομπ τιναξε τα χαλιναρια του αλογου αναγκαζοντας το να τρεξει.
Οταν ο αμαξας αντιλιφθηκε την κενουρια προσθηκη στο κυνηγιτο, εγκατελιψε την προσπαθια να ριξει το λεοφορειο και αρχισε να τρεχει για την ζωη του.
Δεν προλαβε.
Μολις το λεοφορειο της Ατταγουεϊ βρεθηκε κοντα του, ο Τζεϊκομπ βρηκε την ευκαιρια να τραβηξει το ρεβολβερ του απ'την ζωνη του και να του φιτεψει μια σφαιρα στο κεφαλι.
Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα, η αμαξα σταματησε...
Ο Τζεϊκομπ σταματησε το λεοφορειο εκει δυπλα και κατεβηκε.
Ετρεξε στο πτωμα του οδηγου, που ειχε πεσει λιγο πριν η αμαξα σταματησει και εψαξε τις τσεπες του.
Μεσα βρηκε ενα σημειωμα.

Ανεφερε στην αποθηκης αποψε,
για μια ειδικη αποστολη.
Φορμπες.

Ο Τζεϊκομπ τσαλακωσε το χαρτι στο χερι του και το πεταξε. Επεστρεψε στο λεοφορειο.
Επειτα απο μερικα λεπτα, το λεοφορειο σταματησε λιγο πιο περα απο τις αποθηκες του Μιλλερ.
Η Περλ κι ο Τζεϊκομπ κατεβηκαν και σταθηκαν κοιταζονταν τις αποθηκες.
–Μαλκον Μιλλερ... Η μαριονετα του Σταρρικ αυτοπροσωπος... Μουρμουρισε η Ατταγουεϊ
–Προσεχετε, ηλιθιοι! Αυτη η παρκεσινη πρεπει να φτασει στο αμαξοστασειο της Ατταγουεϊ! Φανηκε ο Μιλλερ μεσα απο την αποθηκη, να φωναζει σε δυο Μπλαϊτερς, οι οποιοι κουβαλουσαν κασονια με εκρικτηκα.
Η Περλ εβγαλε εναν ηχο που ακουστηκε σαν εσωτερικο γελιο.
–Νομιζει οτι μπορει να καψει τα λεοφορεια μου; Ας του δωσουμε μια γευση απ'το δικο του φαρμακο. Ειπε χαμογελοντας στον Τζεϊκομπ.
–Ας του δωσουμε ενα ολοκλειρο αναθεματισμενο μπουκαλι! Απαντησε γελωντας.
Θα στρεψουμε την παρκεσινη του Μιλλερ εναντιον του. Αλλα θα χρειαστω βοηθεια απο την συμμορια μου.
–Τετειο επιχειριματικο ενστικτο, κυριε Φραη! Θα σας αφοισω σε αυτο. Μυδιασε η Ατταγουεϊ και μετα αποσυρθηκε.
Ο Τζεϊκομπ προχορησε προς την αποθηκη και εκανε νοϊμα σε μερικα Κορακια που στεκονταν πιο περα να τον ακολουθησουν...
Μπαινοντας στην αποθηκη, εξυ Μπλαϊτερς στεκονταν και φυλαγαν σκοπια κοντα σε μια φωτια.
Με μια κινηση του χεριου του τα Κορακια ριχτηκαν πανω τους.
Μες τον χαλασμο, ο Τζεϊκομπ μπορεσε να περασει απαρατηρητος και να βρει το καρο που ηταν φορτομενη ολη η παρσεκινη.
Πηρε θεση πισω απο το καρο και ετοιμαστηκε να σπρωξει.
–Αχ, παμε, Τζεϊκομπ. Μονολογησε.
Αρχισε να σπροχνει το καρο, το οποιο ηταν θεοβαρο. Πρεπει να υπρειρχε ενα τονος εκρικτικα εκει μεσα.
Καταφερε να το σπρωξει αρκετα ωστε να μπει στο μερος που στεγαζονταν τα λεοφορεια, εβγαλε το σπιρτοκουτο απ'την τσεπη του, αναψε ενα σπιτρο και το πεταξε μεσα στο καρο.
Γυρισε την πλατη και αρχισε να τρεχει οσο πιο μακρια μπορει. Ειχε δεκα δευτερολεπτα ή λιγοτερα;
Απο μεσα του ευχιθηκε τα Κορακια να ειχαν βγει εξω.
Ενιωσε μεγαλη ανακουφυση οταν ειδε και τα πεντε εξω και αμεσως μετα ακουστηκε η εκριξη!
Γυρισε πισω του παρακολοθωντας την μεγαλοπρεπη φωτια που ειχε πιασει στην αποθηκη.
Ανοιξε τα χερια του διαπλατα προς ευχαριστηση.
–Πως ειναι αυτο για γευση; Γυρισε προς την Ατταγουεϊ.
–Μπορω να δω την πτωση της αξιας των εμπορευματων του Μιλλερ, ηδη! Απαντησε με ενθουσιασμο.
Προσλαμβανεσε! Ο, εχω σχεδιασει περισσοτερες επιχειριματικες δουλειες και για τους δυο μας! Ασε ενα σημειομα στον γραμματεα μου για να κλεισεις ενα ραντεβου και θα αποκαλυψω το επομενο βημα στο προγραμα μας. Συνεχεισε ανεβαινοντας στην αμαξα της.
–Δεν δουλευω ακρειβως- αλλα τον εκοψε η πορτα της αμαξας που εκλεισε αποτομα.
Ετσι; Συμπλιρωσε.
Η αμαξα εφηγε και ο Τζεϊκομπ εμινε να την κοιταει καθως απομακρεινονταν...