Assassin's Creed Syndicate

Κεφάλαιο 2

Τρενο, Σταρρικ & συνεργατες, Κροηντον, 1868

Η βροχη συνεχιζε να πευτει, αλλα μεσα στο βαγονι ηταν στεγνα...
Πισω απ'τα κυβοτια, διαγραφοταν μια μυστιριοδη γυναικια φιγουρα...
-Αυλη... Φυλακια των φρουρων... Εργαστιρειο του Μπρουστερ... Ακουστηκε η φωνη της Ηβη καθως κοιταζε τα σχεδια του σταθμου, γεματη συγκεντρωση...
Το κοματι της Εδεμ πρεπει να βρισκετε εδω... Ειπε διχνοντας σε ενα σιμειο των σχεδιων.
Οχι περισπασμοι. Τωρα διμιουργια αντιπερισπασμου... Συμπλιρωσε βγαζοντας απ'την τσεπη της ενα σπιρτοκουτο και βαζοντας φωτια στα σχεδια...
-Που ειναι;! Που ειναι οι προμιθιες του Μπρουστερ;! Βριχιθηκε ενας Ναητης που μπηκε εκεινη τη στιγμη στο βαγονι.
Η Ηβη κρυφτηκε ακομα πιο βαθια στις σκιες και σφιριξε ενα μικρο σκοπο, περιμενοντας το πρωτο θυμα της να πλησιασει πιο κοντα και πιο κοντα...
Οταν ο Ναητης απηχε μονο λιγα εκατοστα απ'την κρυψονα της, η Ηβη απελευθερωσε την λεπιδα της τριποντας τον στον λαιμο και τραβοντας τον στις σκιες.
-Ωρα να αρχισει ο αντιπερισπασμος. Ψελισε.
Αρχισε να περνα αθοριβα απο το ενα βαγονι στο αλλο περνοντας απο κιβοτια, προμιθιες, λαθρεπειβατες που την ικετεβαν να μην τους καταδωσει και σκοτωνοντας οποιον Ναητη βρισκοτας στον δρομο της.
Οσο προχορουσε ολο και πιο μπροστα στο τρενο αρχισε να μπορει να μυρισει τις αναθυμιασεις της ατμομηχανης.
-Μυριζει σαν την μαγειρικη του Τζεϊκομπ! Σχολειασε βιχοντας.
Οταν καταφερε να φτασει ως την ατμομηχανη.
-Ε, εσυ! Φωναξε ενας Ναητης που ερχοταν προς το μερος της τρεχοντας.
Επρεπε να δρασει γρηγορα, δεν μπορουσε να αφοισει τους Ναητες που ειχαν μεινει στο τρενο να την ακολουθησουν! Απελευθερωσε την λεπιδα της και αρχισε να χτηπαει με αυτη την εξαρτιση που κρατουσε τα βαγονια συνδεδεμενα με την μηχανη. Η εξαρτιση διαλιθηκε στα δυο, αφοινοντας πισω τα βαγονια του τρενου. Ενα χαμογελο ανακουφυσης καληψε το προσωπο της.
-Αυτο θα σας κρατησει απασχολιμενους, οσο εγω διησδιω στο εργαστιρειο σας...
Φτανοντας στο σταθμο η Ηβη πηδηξε λιγο πριν σταματησει το τρενο και κρυφτηκε πισω απο κατι βαρελια με πετρελεο. Μια ομαδα Ναητες ηταν συγκεντρωμενη για να επιθεορησουν το φορτιο το οποιο προφανος δεν ηταν εκει.
-Ακολουθαμε κατω στις γραμμες! Φωναξε μια απ'αυτους.
-Εσυ μεινε εδω! Ειπε ενας αλλος
-Ενταξη. Θα φωναξω να δω κατι περιεργο.
-Πρωτα, θεα πουλιου. Δεν μπορω να ειμαι πολυ προσεκτικη... Ψελισε η Ηβη.
Οι Ναητες απλωθηκαν παντου, η Ηβη χτενισε το τοπιο με το βλεμα της, ψαχνοντας για ενα σιμειο αρκετα ψυλο ωστε να μπορει να δει απο'κει ολη την περιοχη. Ενας πυργος με ενα γερανο διπλα, αυτο ηταν το πιο ψυλο σιμειο γυρο της. Επρεπε να περασει πισω απο βαρελια, κιβοτια και σκαλωσιες για να φτασει, αλλα επρεπε να φτασει...
Ανεβαινοντας ολο και πιο ψυλα στον πυργο, αυξανοταν ολο και περισσοτερο ο κινδηνος να την δει καποιος, αλλα συνεχισε να ανεβαινει.
Φτανοντας εκει πανω μπορουσε να δει τα παντα. Μαλλον ετσι εστανοταν ο Θεος...
Κοιτωντας ευθεια μπροστα της μπορουσε να δει εως την εισοδο του σταθμου οπου στεκοταν ο Μπρουστερ μιλοντας με μια γυναικα ντημενη με μαυρη στολη με πυνελιες με το σταυρο των Ναητων, η οποια του γυρνουσε την πλατη.
-Χρειαζομαι αλλες δυο βδομαδες με την σησκευη. Ειπε διστακτηκα σαν μα την φοβοταν.
-Η ανφυλεγομενη πρακτικη σας, εχει αρχισει να τραβαει ανεπιθιμιτη προσοχη. Σας εχει δωθει περισωτερος απο αρκετος χρονος για να εμφανισετε αποτελεσματα, Σερ Ντεϊβιντ. Ειπε αυστιρα, εσως και απειλητηκα...
-Δεν μου ειπαν οτι περιμενατε να ενεργησω σαν κοκερ σπανιελ. Απαντησε παιζοντας με την φωτια.
-Επιτρεψτε μου να σας θυμησω την υποχρεωση σας στο Ταγμα. Ειπε γυρνοντας το καιφαλι.
-Δεσποινοις Θροουν, με πυεζετε σας να ειμαι αλογο αγωνων! Της αντιγυρισε αποτομα.
-Σερ Ντεϊβιντ. Ειπε ηρεμμα γυριζοντας προς το μερος του...
Θα επιστρεψω αυριο. Αν δεν εχετε ξεκλειδωσει τα μυστικα της σησκευης, ξεχαστε τα σκειλια και τα αλογα σας, θα σας αφοισω στους λυκους... Καλη μερα.
Η Θροουν μπηκε στην αμαξα της και εφυγε χορις να πει τιποτε αλλο.
Την ιδια στιγμη, την προσωχη της Ηβη τραβηξε ενας αντρας πιο περα, που φαινοταν να ειχε μπλεξιματα με δυο Ναητες. Ηταν συγουρα μεγαλυτερος απ'τον Τζεϊκομπ, φωρουσε πολυχρομα ρουχα και το κοκκινο καπελο του με ενα τεραστιο Β ραμενο πανω του, δεν περνουσε απαρατηρητο.
-Μου ειχαν υποσχεθει απλα μια ξεναγηση στις εγκαταστασεις, αρχοντες μου. Ειπε καπως δειλα.
-Ποιος σε εστειλε; Βριχιθηκε ο ενας.
-Ειναι ενας απο τους κατασκοπους του Γκρειν. Ειπε ο αλλος.
-Φερτε αυτον τον αντρα για ανακροιση, μετα τον θελω στο εργαστιρειο. Πεταχτηκε ο Μπρουστερ, καμια σχεση με το πως φαιρωταν μπροστα στην Θροουν.
Οι Ναητες τον αρπαξαν απ'τα μπρατσα και τον πυραν μαζι τους.
-Τι κρυμα, αλλα οχι περισπασμοι απο την αποστολη. Ψελισε η Ηβη...
Η Ηβη απλωσε τα χερια και πηδησε ευθεια στο κενω. Δευτερολεπτε αργοτερα προσγειωθηκε σε ενα κυβοτιο με αχοιρα που βρησκοταν απο κατω.
-Αν δεν φερουν πισω τις προμιθιες του τρενου, ο Σταρρικ θα μας κοψει τις γλωσσες! Ακουσε δυο Ναητες που περνουσαν διπλα απ'το κυβοτιο.
Πριν προλαβει ο αλλος να απαντησει, η Ηβη πεταχτηκε εξω και τους καρφωσε και τους δυο με την λεπιδα της, τραβοντας τους μεσα στο κυβοτιο. Βγενοντας απο'κει τραβηξε την κουκουλα της οσπου το προσωπο της δεν φαινοταν πλεον.
Αρχισε να περπαταει αθοριβα ψαχνωντας απελπισμενα ενα τροπο να φτασει στο εργαστιρειο. Υπηρχε κατι κατω απο ενα βαγονι... Μια σκαλα! Μια σκαλα που οδηγουσε σε υπογειες στοες, μαλλον φτιαχτηκαν για τη κατασκευη του σταθμου, τωρα ομως χρεισιμοποιουνται για τους σκοπους των Ναητων.
-Σχεδον εκει! Αναφωνησε η Ηβη ελπιδοφωρα, τρεχοντας μεσα στη στοα.
Φτανοντας στο τελος του τουνελ βρεθηκε σε μια αποθηκη.
-Που ειναι το εργαστιρειο του Μπρουστερ; Ολα τα πλανα εδειχναν ακρυβως εδω. Ειπε λαχανιασμενη.
-Σας ρωταω, αρχοντα μου, δεν μπορει ενας κυριος να περιπλανιετε στις γραμμες; Ακουστηκε απο μακρια η φωνη του αντρα που συνελαβαν νοριτερα.
-Πως τριπωσες στο εργαστιρειο; Η εισοδος ειναι κρυμενη! Ακουστηκε η φωνη του ανακρυτη του.
-Ενα κρυφο εργαστιρειο; Βρε, βρε. Ισως μπορω να βοηθησω σε αυτη την ανακρυση. Μειζιασε η Ηβη.
Κρυφτηκε πισω απο μια σκαλα και ανεβηκε μεχρι τον πρωτο οροφο. Πισω απ'την στροφη βρηκε δυο Ναητες πανω απ'τον παραξενο αντρα. Κρυφτηκε πισω απ'το κουφομα της πορτας.
-Ουτε Γκρειν, ουτε Μπλακ, ουτε Μπραουν! Φωναξε ο αντρας.
-Χενρι Γκρειν! Του αντιγυρισε ο ενας. Η Ηβη πλησιασε πιο κοντα.
-Οο, Χενρι Γκρειν. Ποιος ειναι αυτος; Πλησιασε πιο κοντα.
-Η ιδια σου η ψυχη κρεμετε σε ισοροπια... Ειπε απιλητικα ο αλλος...
Η Ηβη πεταξε στο πατομα κατι που εμοιαζε με χειροβομβιδα- μια βομβα καπνου- και ολο το δωματιο τιλιχτηκε σε ενα πικνο συνεφο ομιχλης...
Οταν διαλιθηκε ο καπνος οι Ναητες ηταν νεκροι...
-Α, σ'ευχαριστω. Ημουν σε τοσο- τι ξερεις- με εσωσες. Ειπε χαμογελοντας.
-Που ειναι το κρυμενο εργαστιρειο;
-Λυσεμε και μετα μπορουμε να το συζυτησουμε, δεσποινοις μου. Της απαντησε.
-Πιεζομαι απο χρονο, πες μου τωρα. Ειπε απιλυτικα.
-Ειναι υπογειος. Απαιτει ενα κλειδι. Ενας φρουρος πηρε το δικο μου, αδαης.
-Ευχαριστω. Ειπε και του γυρισε την πλατη.
-Ε, τωρα, θα με λυσεις;
-Εβαλες τον εαυτο σου μεσα, σε εμπιστευομαι να τον βγαλεις εξω ξανα.
-Μην ανοισιχεις δεσποινοις μου, εχω ακομα μερικα κολπα απο τις μερες μου στο καρναβαλι.
-Γοητευτικο. Ειπε σαρκαστικα η Ηβη.
Οταν γυρισε να τον κοιταξει ο αντρας ειχε εξαφανιστει...
Βγενοντας απ'το δωματιο, ακουσε δυο Ναητες που περνουσαν απο κατω.
-Τι κανεις; Κρατα αυτο το κλειδι στην τσεπη σου, αλλιως η δις Θροουν θα παρει τα εντοσθεια σου για καλτσοδετες!
-Τοτε παμε να ριξουμε μια ματια κατω. Θελω να δω αυτη τη σισκευη.
-Οχι αν σου στιχισει τη ζωη.
Η Ηβη βουτηξε απ'το κιγκλιδομα στο κενο και προσγειοθηκε πανω τους.
-Το πυρα. Μειδιασε η Ηβη, πανω απ'τα νεκρα σωματα των φρουρων.
Κατεβηκε στο υπογειο.
-Να σε. Η εισοδος για το εργαστιρειο του Μπρουστερ. Ψειθιρισε.
-Εϊ, εσυ! Βριχιθηκε ενας τεραστιος φρουρος που στεκοταν μπροστα στην πορτα.
Η Ηβη τραβηξε το μπαστουνι που κρατουσε, μολις ο φρουρος ετεινε την γροθια του για να την χτηπησει, απ'το μπαστουνι απελευθερωθηκε μια αιχμη που θα μπορουσε να τριπησει ανθρωπινη σαρκα για πλακα και με αυτη τον πετυχε στην κλειδα. Μετα απο μερικα ακομη απανοτα χτηπιματα ο φρουρος δεν κουνιοταν πια...
Ξεκλειδωσε την πορτα και την εκλεισε πισω της.
Αναιβηκε σε μια πλατφορμα για να βλεπει καλυτερα. Στην μεση της αιθουσας βρισκοταν μια τεραστια μηχανη με μια περιεργη σισκευη να στροβιλιζεται στη μεση, λαμποντας περισωτερο απο οτιδοιποτε ειχε δει ποτε της η Ηβη.
-Κομματι της Εδεμ. Αναφωνησε.
-Αυξιστε τον ηλεκτρισμο! Ακουστηκε η φωνη του Μπρουστερ, που στεκοταν μπροστα την μηχανη κοιταζοντας με δεος.
-Μα θα γινει ασταθες, κυριε. Ειπε ενας εργατης προσπαθοντας να του αλλαξει γνωμη.
-Ακουσες τι ειπε η δις Θροουν, χρειαζομαστε αποτελεσματα τωρα! Φωναξε ο Μπρουστερ.
Ο εργατης γυρισε προς τον πυνακα και σηκωσε τον κεντρικο διακοπτη. Η μηχανη αρχισε να περιστρεφετε πιο γρηγορα και να βριχατε.
Η Ηβη πηδισε απ'την πλατφορμα και αρχισε να ελισετε αναμεσα στις μεταλικες δοκους που στιριζαν το ταβανι.
Μολις βρεθηκε πανω απ'το κεφαλι του Μπρουστερ, βουτηξε στο κενο και προσγειοθηκε πανω του βυθιζοντας τη λεπιδα της στο λαιμο του.
Και το λευκο δωματιο τους τυλιξε...
-Ειναι ωρα να γυρετε το κεφαλι σας, Σερ Ντεϊβιντ Μπρουστερ. Ειπε ηρεμα η Ηβη.
-Μα εχω τοσα πολλα ακομα να ανακαλιψω. Ειπε με παραπονο και θλιψη.
-Μην φοβαστε.
-Δεν φοβαμε. Ο Θεος θα με προστατεψει. Ειπε κοιταζοντας ψυλα.
-Θα συνεχισω το πυραμα σας.
-Δε θα σταματησεις τον Σταρρικ. Η δις Θροουν εχει βρει ηδη ενα αλλο Κομματι της Εδεμ, πιο ισχιρο απ'το προϊγουμενο.
-Τοτε θα το παρω κι εκεινο.
-Παλευουμε για να κερδισουμε κατι που δε μπορουμε να παρουμε μαζι μας. Ειναι στη φυση μας... Ειπε με ενα λυπιμενο χαμογελο και αφεθηκε...
Η Ηβη ηξερε οτι ειχε δικιο, αλλα ειχε συμασια τωρα;
Εβγαλε το μαντιλι απο τη τσεπη της και το περασε πανω απ'το λαιμο του Μπρουστερ.
Ακουσε ενα δυνατο κροτο και σηκοθηκε μενοντας σε εγρηγορση!
Το λευκο δωματιο διαλιθηκε και τη θεση του πυρε η τεραστια μηχανη η οποια αρχισε να εκριγνητε σταδιακα καταστρεφοντας και το υπολιπο εργαστιρειο.
-Πρεπει να βγω απο δω τωρα!
Η Ηβη αρχισε να τρεχει και να περνα απο πλατφορμα σε πλατφορμα. Μπορουσε να δει την εξωδο μπροστα της.
Τοτε, ενα τεραστιο υποστιλομα επεσε γκρεμιζοντας την εξοδο και την πλατφορμα που στεκοταν η Ηβη, λιχνοντας την σε μια δεξαμενη που βρισκοταν απο κατω!
-Συνεχισε να προχορας. Διετεξε τον εαυτο της η Ηβη βγενοντας απο'κει.
Γλιστρισε κατω απ'το μικρο ανοιγμα στην εξοδο την στιγμη που ολο το εργαστιρειο γκρεμιστηκε!
-Αυτο ηταν υπερβολικα πολυ κοντα. Πρεπει να βρω δρομο για εξω.
Η μονη εξοδος που υπηρχε γηρο της ηταν ενα μικρο, μικρο ανοιγμα στον τυχο. Προσπαθησε να ρουφιξη την κοιλια της για να χορεσει, τραβουσε το σωμα της απο τα τουβλα που εξιχαν.
Στη συνεχεια συρθηκε κατω απο μια σκαλοσια βλεποντας τα τουβλα που επεφταν λες και το καθενα ξεχωριστα προοριζονταν για'κεινη.
-Ελα Ηβη! Πιεσε τον εαυτο της.
Φτανοντας σε ενα αδιεξωδο κοιταξε γυρο της απελπισμενα. Δε γυνοταν να παγυδευτει τωρα που ειχε φτασει τοσο κοντα! Κοιταξε πανω. Υπαρχει ενα ανοιγμα στην κοριφη, το φως του ηλιου ισα που διακρινετε, μπορει να σκαρφαλωσει ως εκει. Αρχισε να σκαρφαλωνει. Τα τουβλα και οι συδεριες ηταν σκορπισμενα σε ολο τον τυχο και ετσι δεν τις ηταν δυσκολο. Μπορουσε να εστανθει τον ηλιο να την χτηπα στο προσωπο καθως ανεβενε ολο και πιο ψυλα. Μεχρι που βγηκε! Συκοθηκε γρηγορα και αρχισε να τρεχει, χορις καν να κοιταξει την τριπα που ηταν παγυδευμενη πριν λιγο. Την ενιαζε μονο να φτασει στο σειμειο συναντησεις, στον σταθμο...

*Εγω κι η Αρτεμις ξερουμε οτι : Γκρειν, Μπλακ, Μπραουν, συμαινει: Πρασινος, Μαυρος, Καφες. Απλως δεν ακουγονταν ουτε διαβαζονταν ωραια*