Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 48

Βραδυ, Λονδινο, 1868.

Η Ηβη καθωταν περιμενοντας τον Τζεϊκομπ να ερθει να την παρει για τον χορο.
Η Αγκνες την ειχε βοηθησει να βρει κατι να φορεσει. Ειχαν καταληξει σε ενα λευκο σατεν με κοκκινη πανωφουστα και περιστυθιο. Ειχε κρατησει τα μαλλια της μαζεμενα, ως συνιθως και ειχε φορεσει το περδεραιο με το κλειδι για την Κρυπτη στον λαιμο της.
Ειχε μαζεψει την καμπαρντινα, το πουκαμισο, τα παντελονια και τα οπλα της ολα σε μια αποσκεβη, ωστε να μπορουσε να αλλαξει οταν θα ερχοταν η ωρα να μπουν στην Κρυπτη. Αν το σχεδιο της πηγενε σωστα ισως θα χρειαζοταν να μπορει να κινηθει ανετα και δεν μπορουσε να σκαρφαλωσει με το φωρεμα, ποσο μαλλον να τρεξει.

Μια επισημη αμαξα εστριψε στον δρομο οπου βρησκονταν η Ηβη. Παρομοια με αυτην που ειχε δανιστει νοριτερα εκεινη την μερα για μεταφαιρει τον Ντουλιπ Σινγκ και τους πολιτικους, μονο που αυτην ηταν πιο καλα διατιρημενη.
"Τουλαχιστον την επεστρεψα ολοκλειρη πισω." Βιαστηκε να δικιολογηθει στον εαυτο της.
-Μα και βεβαια εμφανιστηκε σε αυτο... Εξεφυσιξε.
Η αμαξα σταματησε ακρειβως μπροστα της και απο μεσα βγηκε ο Λοχειας Αμπερλαϊν, ντημενος σαν Βασιλικος Φρουρος, κρατωντας το λοφειο του στα χερια, ακολουθουμενος απο τον Τζεϊκομπ ντημενο με ενα μαυρο κοστουμι και το κοκκινο φουλαρι του δεμενο χαλαρα πισω απ'τον λαιμο.
-Δις Φραη. Την χερετησε ο Λοχειας νευρικα.
Ο Τζεϊκομπ ερειξε μια αδιαφορη ματια στην αδερφη του, οπως εκανε και η ιδια, πριν της πει παγερα:
-Δωσ'του τα οπλα σου. Πρεπει να μπουμε μεσα αοπλοι.
Η Ηβη με μια κινηση του χεριου της εδειξε την βαλιτσα που στεκονταν διπλα της.
Ο Λοχειας Αμπερλαϊν την μαζεψε.
Η Ηβη ερειξε αλλη μια ματια στον αδερφο της πριν ανεβει στην αμαξα.
Ο Λοχειας Αμπερλαϊν εφηγε για να παρει την θεση του και η αμαξα που θα μετεφαιρε τα διδυμα στον χορο πηρε τον δρομο της.

***

Παλατι του Μπακιγκχαμ, Γουενσμινστερ, Λονδινο, 1868.

Η αμαξα σταματησε μπροστα στην πυλη του Ανακτωρου.
Ενας φρουρος πλησιασε για να κανει ελεγχο.
Ο αμαξας του εδωσε τις προσκλησεις.
Ο φρουρος τις ελεγξε, εκανε εναν οπτικο ελεγχο και μετα εκανε νοϊμα στον αμαξα να προχορησει.
-Περαστε, κυριε και δεσποινις.
Καθως η αμαξα κυλουσε αργα μεσα στον αυλογυρο τα αυτια του Τζεϊκομπ επιασαν μια ενδιαφερουσα συζητηση.
-Μα που ειναι;
Μια φωνη που θα μπορουσε να ανηκε μονο στον αγαπητο κυριο Γκλαγκστον.
-Που ειναι η προσκληση μου; Αναρωτηθηκε η κυρια Γκλαγκστον.
-Συγνωμη, κυριε, δεν μπορειτε να μπητε χωρις προσκληση.
-Καλε Θεε! Συντομα θα γινω Προθυπουρ– Τι στην ευχη κανει η αμαξα μας εδω;!