Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 41

Θεατρο Αλχαμπρα, Στραντ, Λονδινο, 1868.

Την επομενη κι'ολας μερα ο Τζεϊκομπ επισκεφτηκε την Αλχαμπρα...

Πριν καν το χερι του αγγιξει το πομολο της πισω πορτας, αυτη ανοιξε αποτομα αποκαλυπτοντας τον Μαξουελ Ρωθ.
-Α, απο'δω, αγαπητε μου! Εχω κατι να σου δειξω!
Ειπε προχορωντας με γοργο βημα προς την αμαξα.
Εκεινη την στιγμη ο Τζεϊκομπ σκεφτηκε οτι θα προτιμουσε μια απο τις "θερμες" υποδοχες του Λουης...
-Ανεβα! Του ειπε ο Ρωθ μολις βρεθηκε πανω.
-Που πηγενουμε; Ρωτησε ο Τζεϊκομπ ανεβαινοντας.
-Σε μια απο τις αποθηκες του Σταρρικ, οπου φτιαχνουν οπλα για τον στρατο του! Οταν ο κοσμος ειναι γεματος ατιμα πραγματα, πρεπει να καταστρεφουμε αυτα τα πραγματα. Αρχισε να αφυγειται μολις ξεκινησαν.
Ενας αντρας σαν τον Σταρρικ φτιαχνει τον κοσμο γυρο απ'τις προσωπικες του επιθιμιες, ετσι εμεις χανουμε την δυνατοτητα να ονειρευομαστε για τους εαυτους μας. Θεοριτικα πρεπει να-
-Χτηπησουμε. Συμπλιρωσε ο Τζεϊκομπ.

***

Ο Τζεϊκομπ και ο Ρωθ ειχαν σκαρφαλωσει στην κοριφη ενος κτιριου, βλεποντας απεναντι τους την αποθηκη των οπλων.
Δεν ηταν και τοσο μεγαλη για αποθηκη. Σιγουρα μικροτερη απο εκεινη που μολις πριν λιγους μηνες ο Τζεϊκομπ ειχε ανατυναξει με τον κυριο Δαρβινο.
-Τι τρομακτικο που ειναι... Σχολιασε ο Τζεϊκομπ χλεβαστικα.
-Πρεπει να δεις τις πιθανοτητες, αγαπητε Τζεϊκομπ. Αυτη η αποθηκη ειναι του Σταρρικ! Στεισε τον δυναμητη και ας τιναξουμε αυτο το μερος στον αερα. Μαζι... Απαντησε ο Μαξουελ με ενα σοβαρο ηφος.

Ο Τζεϊκομπ πηρε τα κιβοτια του δυναμητη απο την αμαξα του Ρωθ και τα τοποθετησε σε τεσσερα συμεια γυρο απο την αποθηκη.
"Ενα... Εεεκει... Ετοιμο... Και τελος!"
Σε λιγα λεπτα ειχε τελειωσει και γυρισε στην στεγη απο οπου τον παρακολουθουσε ο Μαξουελ.
Ειχε ενα αχνο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του. Απολαμβανε να καταστρεφει το δικτυο του Σταρρικ, με καποιον που επιτελους εκτιμουσε τα ταλεντα του και συμφωνουσε με τις μεθοδους του.
Ομως ο Μαξουελ Ρωθ αυτην την φορα φορουσε μια ασυνηθιστη σοβαρη μασκα στο προσωπο του.
-Ολα συνδεδεμενα. Ανακεινωσε ο Τζεϊκομπ.
-Τελεια! Ας θεσουμε το σχεδιο μας σε κινηση... Καντε πισω!! Φωναξε ο Ρωθ στους δυο Μπλαϊτερς που ηταν υπευθηνοι για τον πυροκροτητη, απο κατω τους.
Ο Τζεϊκομπ γυρισε για να παρακολουθησει την εκρηξη, οταν ειδε μια παρεα απο παιδια να εμφανιζονται στο τετραγωνο.
Απο τα βρομικα ρουχα τους μπορουσε κανεις να συμπερδανει οτι ηταν εργατες. Δεν μπρουσε να ειναι απο τα ορφανα της Κλαρα, η Στραντ ανοικε ακομα στους Μπλαϊτερς. Τοτε τα ειδε να μπαινουν ενα ενα μεσα στην αποθηκη.
-Ετοιμοι...
-ΠΕΡΙΜΕΝΕ!! Φωναξε.
-Για ποιο πραγμα;
-Υπαρχουν παιδια εκει μεσα! Ειπε ο Τζεϊκομπ δειχνοντας στην αποθηκη.
-Τζεϊκομπ, αγαπητε μου, ο Σταρρικ χρησιμοποιει παιδικη εργασεια για να κατασκεβαζει αγαθα. Πρεπει να δωσουμε ενα τελος στην γραμμη παραγωγης του! Εξηγησε ο Μαξουελ χαμογελωντας σαν να μιλουσε σε παιδι.
-Αλλα οχι ετσι!
Ο Ρωθ γυρισε κοιτωντας τον σαν να ειχε προσβληθει. Η ουλη απο καψιμο στο προσωπο του, τον εκανε να φαινεται ακομα πιο απειλητικος.
-Γιατι οχι; Μπορω να κανω οτι αναθεματισμενο με ευχαριστει! Συντομα, θα καταλαβεις τι θα πει να εισαι ελευθερος, οπως εγω... Ειπε με εκνευρισμο.