Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 42

Θεατρο Αλχαμπρα, Στραντ, Λονδινο, 1868.

-Ρωθ... Ακουστηκε η φωνη του Τζεϊκομπ να προσπαθει να ακουστει μεσα απο τα δοντια του.
Ο Μαξουελ Ρωθ ψυθιρισε κατι στο αυτι μια γυναικας με μασκα, επειτα φορεσε μια χρυση μασκα δαιμονα και ξαναμπηκε στην Αλχαμπρα.
Ο ηλιος ειχε σβισει για τα καλα και συντομα η παρασταση θα ξεκινουσε.
Η Αλχαμπρα κατακλειζονταν απο καλοντιμενους ανθρωπους που ειχαν μαζευτει για να παρακολουθησουν το θεαμα.
Οι προσκεκλειμενοι, οπως και οι ταξιθετες και οι υπευθηνοι, φορουσαν φανταχτερες μασκες, ακομη και μερικοι Μπλαϊτερς που ηταν σκορπισμενοι στο πλοιθος, που εφτανε μεχρι και το μπρωστινο παρκο.

Ο Τζεϊκομπ κατεβηκε απ'την κρυψονα του και αναμηχθηκε με το πλοιθως.
-Ω, μα ειναι απιστευτο. Αφοινει μονο οσους εχουν μασκες να περασουν! Τα αυτια του επιασαν την συζητηση δυο καλοντυμενων αντρων.
Η δυνατη φωνη της γυναικας που μιλουσε νοριτερα ο Ρωθ ηρθε να το επιβεβαιωσει.
-Μασκες μονο! Μασκες μονο!
Αυτο συμαινε οτι επρεπε να βρει μια μασκα.

Αφου ερειξε αναισθιτο εναν Μπλαϊτερ, εκλεψε την μασκα του και την φορεσαι.
Τωρα ηταν ετοιμος να μπει στο θεατρο απαρατηρητος, αν και ηταν σιγουρος πως ο Ρωθ θα τον περιμενε...

***

Πρωτη φορα εμπαινε στην Αλχαμπρα απο την μπρωστινη εισωδο.
Το θεατρο ηταν διακοσμημενο με ανατολιτικο στυλ, με αψιδες στο σχημα δακρυου, εξωτικα χαλια στρομενα παντου, μεγαλες μαξιλαρες στους διαφορους καναπεδες και κοκκινες κουρτινες με μοτιβα ραμενα με χρυση κλοστη παντου.
Στους τυχους υπειρχαν αφοισες για διαφορες παραστασεις κορνιζομενες στους τυχους: Η Μπαλαντα των Κουρσαρων, ΕΖΙΟ, Κορβους ο Ταχηδαχτιλουργος...
"Μενταμς ε μεσιουερ, κυριες και κυριοι, καλος ηρθατε στο Μεγαρο Μουσικης Αλχαμπρα!" Η ανατριχιαστικη φωνη του Ρωθ πλοιμιρισε το κτιριο.
Ο Τζεϊκομπ ακολουθησε την φωνη στο αμφοιθεατρο στον δευτερο οροφο.
"Αποψε και μονο για μια βραδια, εχουμε μια πολυ εκλεκτη ερμινια του Κορβους του Ταχηδαχτιλουρου! Παρολο που καποια απο τα θεαματα μπορει να ειναι ιδιετερος ανατριχιαστικα, μην ανησιχητε, καλοι μου ανθρωποι! Μην φοβαστε! Αυτη ειναι η καθαροτατη μορφη ψυχαγωγιας! Η αποψηνη παρασταση αθανατιζει και ειναι για την συνεισφορα ενος νεαρου ατομου πολυ κοντινο και αγαπητο στην καρδια μου... Ο'τι ανησηχιες ή παραπονα μπορουν να απευθινθουν σε'κεινον. Χα, χα, χα, χα, χα!!"
Η επομενη φραση υποθηκε πιο χαμιλα, αλλα εφτασε στα αυτια του Τζεϊκομπ κανοντας την ραχοκοκαλια του να ανατρυχιασει καθως εμπαινε στο αμφοιθεατρο.