Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 39

Η Ηβη σηκωσε τα ματια της απο ενα πολυ παραξενο γραμμα απο το κυριο Αμπερλαϊν. Κατι σχετικα οτι εθεαθηκε στο Κοινοβουλιο διαδιδοντας παραξενες πλοιροφοριες για την εξωτερικη εμφανιση της μητερας του, και της ζητουσε αυτη κι ο αδερφος της να εχουν το νου τους σε περιπτωση που συναντησουν καποιον σωσια του στο Λονδινο. Ετριψε τα ματια της κουρασμενη απο το διαβασμα και σηκωθηκε να κανει μια βολτα μες το τραινο για να ξεμουδιασει.
Περασε στο κεντρικο βαγονι οπου ειδε στον Πινακα Δωλοφωνιας εναν φακελο καρφομενο διπλα στο πορτρετο του Μαξουελ Ρωθ, με τυπομενη την σταμπα: Θεατρο Αλχαμπρα και απο κατω με καλιγραφικα γραμματα το ονομα Τζεϊκομπ Φραη.
-Χμμ, φαινεται οτι ενα γραμμα ηρθε για τον Τζεϊκομπ.
-Ενα γραμμα; Για μενα;
Ο Τζεϊκομπ στεκοταν στην πορτα το τραινου. Εβγαλε το καπελο του και το ακουμπησε στον καλογερο διπλα στον πινακα.
Αρπαξε τον φακελο απο τον πινακα τον ανοιξε και διαβασε.
-Προσκλειση για δυπνο. Ειπε.
-Και με ποιον θα δυπνισεις αποψε; Η Ηβη σταυρωσε τα χερια χαμογελωντας.
-Μαξουελ Ρωθ! Απαντησε.
-Τον ηγετη των Μπλαϊτερς; Δεν θα πας. Ειπε η Ηβη εκπληκτη.
-Και βεβαια οχι! Απαντησε ο Τζεϊκομπ επιστρεφοντας τον φακελο στον πινακα.

***

-Χμμ, καλυταιρα να τσεκαρω την πισω. Ο Τζεϊκομπ κρατησε το χερι του απο το να χτηπησει την μεγαλη πορτα στην κεντρικη εισωδο του Θεατρου Αλχαμπρα και γυρισε για να χτηπησει απο πισω.
Η Ηβη του ειχε πει να μην παει, ηταν ενας λογος απο μονος του, αλλα και τον ιδιο τον ετρωγε η περιεργεια γιατι ο διαβοητος ηγετης των Μπλαϊτερς ηθελε να τον δει.
Μια φωνη μεσα του, που του θυμιζε την Ηβη, του ελεγε οτι οδευε προς μια προφανη παγιδα.

Η πισω πορτα φυλασονταν απο εναν μεσηλικα αντρα, περιπου στο ιδιο αναστιμα με του Τζεϊκομπ.
Καποιος σαν τον Ρωθ θα μπορουσε να εχει πολυ καλυταιρο σωματοφυλακα αν ηθελε, οποτε ο Τζεϊκομπ υπεθεσε οτι ηταν η "επιτροπη υποδωχης".
Του εδειξε το χαρτι της προσκλησης.
-Ειμαι εδω για να δω τον κυριο Ρωθ... Ειπε σοβαρα.
-Οπλα; Ρωτησε ηρεμα ο αντρας.
-Οχι ευχαριστω. Εχω τα δικα μου. Απαντησε ο Τζεϊκομπ με ενα μυδιαμα στο προσωπο του.
Ο αντρας δεν μορφασε καθολου. Η φωνη του δεν ηταν ηρεμη, ηταν μακρινη, σαν να μιλουσε σε φαντασμα. Τα ματια του ηταν στυλωμενα στα ματια του Τζεϊκομπ σαν να μην χρειαζονταν να δουν αλλου, σαν να ψυθιριζαν με την μακρινη φωνη τους "ειδα".
-Θα επρεπε να'σασταν πανω στην σκηνη, κυριε. Απο δω. Ειπε ανοιγοντας του την πορτα.

***'

Ακολουθωντας τον διαδρομο βρεθηκε στα παρασκηνια. Προσπερνωντας καποιους ηθωποιους που συζητουσαν σηγανα, προχορησε στην σκηνη οπου ηταν στειμενο ενα μακρη τραπεζι και ενας ψυλολιγνος αντρα με καταμαυρα μαλλια στεκωταν απο πανω του, εχοντας την πλατη του στραμενη στον Τζεϊκομπ.
-Α, ο τιμομενος καλεσμενος μας εφτασε! Ελα, κατσε! Ο Μαξουελ Ρωθ γυρισε κρατωντας στο ενα χερι του ενα μπουκαλι κρασι και με το αλλο εδειξε μια καρεκλα.
Η φωνη του ακουγονταν διαπεραστηκη σαν να σου τρυπαει την ραχοκοκαλια, σε συνδιασμο με ενα διεστραμενο χαμογελο που δεν μπορουσε να κρυψει.
Ο Τζεϊκομπ καθησε στην καρεκλα που του υπεδειξε και εμεινε να παρατηρει τον ψυλο αντρα, να παρατηρει κυριος την ουλη απο καψημο που απλωνονταν σε ολη την δεξια πλευρα του προσωπου του, που εκανε το χαμογελο του ακομα πιο ανατριχιαστηκο.
-Σε παρακολουθω εδω και αρκετο καιρο. Βρισκω τους ηρωισμους να μαχεσαι τον μεγαλο Κροφορντ Σραρρικ μελαλιωδη! Ειπε γεμιζοντας στον Τζεϊκομπ εναν μαστραπα με κρασι.
-Ημουν εξω βγαζοντας τους στρατιωτες σου εκτως εναν προς εναν. Δεν σε θυμωνει αυτο; Ρωτησε σοβαρα ο Τζεϊκομπ κατεβαζοντας τον μαστραπα.
-Το αντιθετο. Η εκπληξη ειναι το μπαχαρικο της ζωης! Τωρα ο κυριος Σταρρικ ειναι μια αλλη ιστορια... Απαντησε ευθιμα.
Πνηγομαι στα διευθειντιλικια! Ολα τρομερα βαρετα! Ας πουμε να δουλεψουμε μαζι και να τον ριξουμε; Προσθεσε ξαναγεμιζοντας τον μαστραπα.
-Δεν ειμαι τοσο σιγουρος για αυτο. Απαντησε ξανακατεβαζοντας τον μαστραπα.
Ο Ρωθ χαμιλωσε και η φωνη του ακουστηκε σιγουρη και αποφασιστηκη.
-Φιλε μου, αν αποτυχω να σου προσφαιρω την ευκαιρια να διμοιουργησεις στον Σταρρικ λιγο πονο, λοιπον μπορεις να ερθεις σε αυτο το θεατρο και να με σκοτωσεις εσυ ο ιδιος! Ειπε και εδειξε την σκηνη γυρο του.
-Εσυ τι κερδιζεις απο ολο αυτο;
-Την ευκαιρια να εχω λιγη πλακα με τον γεναιοτερο αντρα στο Λονδινο!
Ο Τζεϊκομπ σκεφτηκε για ενα λεπτο, επειτα γελασε στον εαυτο του.
Ετηνε τον μαστραπα του στον Ρωθ.
-Ειμαστε συμφωνοι...
Ο Ρωθ τσουγκρισε το φλασκι του με τον μαστραπα του Τζεϊκομπ και οι δυο ειπιαν γελωντας.
-ΛΟΥΗΣ, την αμαξα μου! Παμε; Ειπε περνοντας το μπουκαλι με το κρασι μαζι του.