Assassin's Creed Syndicate

Κεφαλαιο 40

Θεατρο Αλχαμπρα, Στραντ, Λονδινο, 1868.

Σε λιγες μερες ο Τζεϊκομπ ξαναεπισκεφτηκε το Θεατρο Αλχαμπρα.
Μετα την "θερμη" υποδοχη απο τον Λουης στην πισω εισωδο, βρηκε το Μαξουελ Ρωθ, οπως και την προϊγουμενη φορα, πανω στην σκηνη, να χαζευει ενα μαυρο κορακι μεσα σε ενα κουβι πανω στο τραπεζι.
Καθονταν στα γονατα, στιριζοντας το μαγουλο του στο μπρατσο του, πανω στο τραπεζι.
-Τζεϊκομπ! Ειναι πανεμορφος, δεν ειναι; Αναφωνησε ο Μαξουελ μολις τον ειδε, κοιτωντας το κορακι σαν μια μητερα το παιδι της.
Ο Τζεϊκομπ πηρε μια γκριματσα σαν να αρκουνταν στον λογο του.
-Εχω ετοιμασει την τελεια δευτερη εξωδο για μας! Ανακοινονσε ο Ρωθ στρεφοντας του την προσοχη του καθως σηκονωταν στα ποδια του.
-Εχεις;
-Υπαρχει δανισμος να γινει! Τρεις υψιλοβαθμοι του Σταρρικ προκειτε να εξαφανιστουν! Του απαντησε ο Ρωθ, κουνωντας τα χερια του με εναν θεατρικο τροπο.
-Ω, πονιρε Διαβολε... Χαμογελασε ο Τζεϊκομπ.
-Ω, και αυτην την φορα θα ερθω και'γω! Δεν υπαρχει πςριπτωση να σε αφοισω να παρεις ολη την δοξα! Φυγαμε για την αμαξα μου! ΛΟΥΗΣ!

***

-Αυτοι οι δειλοι ανοϊτοι υπο τον Σταρρικ εχουν φτιαξει την δικη τους φυλακη! Ειναι τρομερη σπαταλη... Ειπε πυκροχολα ο Ρωθ στον δρομο.
-Ενω θα μπορουσαν να διμοιουργουν συμμοριες... Ειπε ο Τζεϊκομπ με προσποιητη στεναχορια, καθως κρατουσε τα γκεμια.
Ο Ρωθ γελασε.
-Οχι, οχι. Γιατι να "διμοιουργουν" οταν μπορεις να προσθετεις και να αποβωαλεις οπως η θαλασσα; Δε θα ηθελα να τους "καρφιτσωσω" κατω.
-Ω, δεν θα ηθελες, ε; Και το κορακι σου;
Ο Ρωθ δεν απαντησε. Προτιμησε να παριστανει οτι δεν ακουσε την ερωτηση.
Aντιθετα προτιμησε να αλλαξει το θεμα.
-Τολμω να πω πως ποτε δεν θα βαρεθω την Εθνικη Γκαλερι. Κανοντας του νοϊμα να σταματησει εξω απο την Γκαλερι.
-Γιατι ο Σταρρικ ενδιαφερεται για την τεχνη; Ρωτησε ο Τζεϊκομπ.
-Προσελαβε μια ταλαντουχα γυναικα του πεδιου, καποια Χαττειη Καντγουολλιντερ, για να συλεγει εργα για'κεινον. Εχει εξερετικο γουστο.
Ο Τζεϊκομπ εγνευσε καταφατικα και κατεβηκε απ'την αμαξα.
-Φερε την αμαξα σου απο την αλλη και περιμενε για το φορτιο. Δεν θα αργισω...

***

Ο Τζεϊκομπ καλυψε την μιτη του απο την δυσοσμια που υπειρχε στον υπονομο.
Δυο ορφανα της Κλαρα του ειχαν πει οτι ειδαν την Χαττειη Καντγουολλιντερ να κλεβει ενα αγαλμα και να το σερνει στους υπονομους.
-Μα και βεβαια ειναι στους υπονομους... Ειχε πει ο Τζεϊκομπ...
-Γιατι στους αναθεματισμενους υπονομους; Γκρινιαζε τωρα, καθως ο ηχος απο τα βηματα του που τσαλαβουτουσαν στο νερο, αντιχουσε στα τυχοματα του τουνελ.
Εστριψε προς την πιο στεγνη οδο σκεφτωμενος οτι η Χαττειη Καντγουολλιντερ θα ειχε επιλεξει την πιο στεγνη δηοδο για να μεταφερει το αγαλμα.
Το τουνελ εστριβε προς εναν ευριχωρο θαλαμο που ο Τζεϊκομπ ειδε μεσα την Χαττειη να τοποθετει και να θαυμαζει το αγαλμα.
Η νεαρη γυναικα ειχε τα ξανθα μαλλια της δεμενα σε εναν χαλαρο κοτσο πισω και ηταν ντιμενη σε πλοιρη στολη υψιλοβαθμου Ναϊτη.
Ο Τζεϊκομπ σκεφτηκε οτι η καϊμενη γυναικα δεν ηξερε καν τι σκοπο υπηρετει ή τι συμαινε η στολη που φωρουσε. Ηταν απλος μια υπαλιλος.
Οταν πλοισιασε αθοριβα και την ακινητοποιησε, η Χαττειη Καντγουολλιντερ τυναχτηκε και αρχισε να τρεμει μες τα χερια του.
-Πες στον κυριο Σταρρικ οτι η επομενη παραγκελια του ειναι στον δρομο. Και πες του επεισης οτι αρχιζω να κουραζομαι με αυτες τις συνθηκες εργασιας. Ειπε τρεμοντας.
-Δεν με εστειλε ο Σταρρικ. Ειπε ο Τζεϊκομπ καθως την οδηγουσε εξω απο τους υπονομους.
-Τοτε ποιος;
-Ο Μαξουελ Ρωθ στελνει τα χερετισματα του... Της ψυθιρισε στο αυτι.
Η Χαττειη αρχισε να τρεμει πιο πολυ.
Δεν εβγαλε αχνα μεχρι που ο Τζεϊκομπ την οδηγησε πισω στην αμαξα.
-Α, η δεσποινις Χαττειη Καντγουολλιντερ! Τι ευχαριστη εκπληξη!
-Θα ακουσεις απο το κυριο Σταρρικ, Ρωθ! Γριλισε η Χαττειη, καθως ο Τζεϊκομπ την εχωνε μεσα στην αμαξα.
-Ανυπομωνω.