TWO BAD WOLF

"chapter 26"

(Ang paglilikas ng mga tao")
...
...
...
Samantala nagmamadali sa pagtakbo ang kapitan ng hukbo ni mozimo hinahagilap niya ang palasyo ng kaibigan ng kanilang amo ng biglang lumitaw si armando.
Nagulat ang kapitan ngunit agad syang nagbalita kay armando.

"Mando malapit na namin masakop ang kuta ng mga kalaban ng biglang maglitawan yung mga taong lobo. Parang bagyong sinalanta ang mga tauhan natin."

"Tapos ikaw lang ang natirang buhay hingal na hingal ka yata kapitan.?"

Kalmadong salita ni armando.sasagot sana ang kapitan ng biglang dukutin ni armando ang puso nito saka kinain sa harapan nya. Agad ding namatay ang kapitan bumaksak ito sa harapan ni armando na walang kasing lakas na sipain papalayo ang kanyang bangkay.
Sa ginawa ni armando parang lata lang ang kapitan na tumalsik sa malalim na bangin.

"Walang kwenta sarili lang ang inintindi."

Sabi ni armando saka sya umalis..

Pagdating sa palasyo abala si mozimo sa mga babaeng bihag lahat ng mahawakan ay pinagsasamantalahan nya ganun din si tolome magkatuwang sila sa tatlong' put anim na kababaihang bihag nila  karamihan dito ay mga kadalagahan pa at ang iba ay batang bata pa sawang sawa sila sa mga babaeng walang magawa kundi mag siiyakan na lang ng makaraos ang magkumpare kinausap pa ni tolome ang kanilang mga bihag.

"Kayo ang mag papakalat ng lahi ko at ng kumpare ko araw araw nating gagawin ito upang magsilang kayo ng bagong henerasyon ko Haahaaaahhahahahah........

Masarap na tawa ni tolome ng biglang dumating si armando.

"Oh armando ikaw pala ikaw naman ang magpakasasa sa kanila.

"Amo hindi nagwagi ang mga kawal nyo sinalakay sila ng mga taong lobo."

"ANO.....!!?
PAPAANONG? TANG...!!"
pati yung hukbong pandagat na susunog sana sa kanilang kuta wala na rin?"

"Marahil amo dahil yun yung magiging hudyat ng pagpunta natin sa tinataguan ng pinuno ng mga bandido."

Sagot ni armando kay mozimo.

"Yung mga bandido sinalakay din ba ng mga lobo.?"

Sabat ni tolome na sinagot ni mozimo.

"Pare walang patawad ang mga taong lobo lahat ng makakain kakain ng mga yun kahit pa isang askal ka lalamunin ka ng mga swapang na mga yun..

"Tarantadong arturo yun nalinlang ako sya daw ang kilalang umubos ng lahi ng taong lobo..yun pala marami pang lobo dito.."

"Buhay pa ba si arturo.?"

Nagtatakang tanong ni mozimo kay tolome.

"Pinatapon ko sya sa abandonadong isla"

"Duon dadaan ang hukbong pang dagat ko ah..."

"Bakit doon pare?"

"Pareng tolome sa digmaan kailangan mautak ka kaya ko doon ko pinadaan ang hukbong pangdagat dahil naroon diba? Ang hangganan ng kuta ng mga bandido kung sakali sana dumating ang puntong sa ika apat na kuta papaulanan ng hukbong pangdagat ng umaapoy na palaso ang huling kuta."

"Maganda sana kung nangyari."

Dismayadong sagot ni tolome.

"Maaari kong gamitin si arturo laban sa mga lobo sya ang may kakayahang lumaban sa mga lobo"

Sabi sa sarili ni tolome

"Pareng tolome sa palagay ko magagamit natin ang mangdirigmang bilanggo mo sa palagay mo?"

Nagulat si tolome sa sinabi ni mozimo.

"Oh hindi ba magandang ideya yun pareng tolome? mandirigma yon at nakakalaban at nakapatay na ng mga mababangis na lobo yun di ba?"