Our Twisted Fate

Chapter 16

Ellie's POV

Nasaan ako? Bakit ang dilim? Wala akong makita na kahit ano. Kahit na mga kamay ko. Nasaan ba ako?

"Ellaine. Ellaine. My swet, sweet grand daughter. How have you been?"

"Sino ka? Anong kelangan mo sa kin?"

"Oh, hush now. It's me your grandmother. You'll meet me soon enough. But until then, ready yourself to be the bride of my dear friend Amyr. Be ready because we're coming for you."

Hindi na ulit ako nakapagsalita at bumungat na lang sa kin ang isang kahindik-hindik na tanawin. Isang lugar na puno ng dugo. There's blood everywhere. Ang daming dugo at ang daming nakahandusay sa lupa. Mga lobo. Mga bampira at mga nagkalat na abo. Nanginig ang buong katawan ko dahil sa nakita ko. Ano bang nangyari? Bakita ang daming patay? Bakit? Pero mas ngibabaw ang pag-aalala. Pano kung isa sa kanila si Luke o ang mga kaibigan ko? O sila tita at tiyang. Hindi ako nawalan ng pag-asa pero nung nakita ko ang mga dugu-ang katawan nila, biglang nanlambot ang aking mga tuhod. Patay na silang lahat. Patay na sila. Anong nangyari? Bakit sila namatay? Sinong pumatay sa kanila? Ano bang kelangan ng mga tao sa kin?

Naiyak na lang ako at naupo. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko alam kung bakit naging ganito ang buhay ko?

"Anong kasalan ko sa inyo? Nananahimik ako sa isang tabi! Ano?!" Sigaw ko na lang.

"Oh, nothing dear. If your mom didn't ranaway this won't happen."

Humagolgol na lang ako at hindi na nagsalita. Hindi ko alam kung panaginip ba to o hindi. Pero kung panaginip ito, gisingin niyo ako. Please! Ayoko nang makita ang mga dugu-ang bangkay at mga katawan ng mga mahal ko sa buhay.

"We'll be coming to get you, dear. Don't forget."

*
*

"Ellie, wake up! Ellie. Wake up. Wake up!"

"No! No! Wahhh!" Nagising na lang ako.

Nanginginig ang buong katawan ko sa sobrang takot at kaba. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Napayakap na lang ako sa tuhod ko at umiyak. Niyakap naman ako ni Luke at pinatahan. Hindi ko alam pero mas naiyak pa ako sa ginawa niya. Niyakap ko na lang din siya at umiyak na sa mga bisig niya. Wala akong ginawa kundi umiyak ng uniyak.

"Ellie, why are crying? What did you dream about? Please, Ellie. Stop crying. It hurt so much when I see you like this." Sabi ni Luke sa kin.

"Luke. She said they would get me and kill all of you. Nakita ko kayong nakahandusay sa lupa. Bloody and not breathing. I scared Luke. I don't want to lose you. I don't want to lose any of my love ones." Karalgal kong sabi sa kanya.

Hindi na siya nagsalita pa at niyakap na lang ako. Hinagod niya ang likod ko at hinalikan mga labi ko. Ngumiti siyang tumingin sa kin.

"Ellaine, no one will die. I assure you of that. I will do all that I can to protect all of the people you love. To protect the people I love especially you. So, don't worry. Don't be scared. I'm here." Pagsisigurado niya sa kin.

Tumango lang ako sa kanya at pilit na ngumiti. Humiga na ulit kami at pilit na iwininaksi ang panaginip ko. Kahit ano na lang ang pinag-usapan namin para lang mawala sa isip ko ang napanaginipan ko. Sa kahit ano na yon, umabot kami sa pagbuo ng pamilya. Nung una biro lang lahat. Naghayag si Luke kung ilan ang gusto niyang anak at kung ano-ano pa. Natawa nga ako, eh. Akalain mo yon may mga ganyan na siyang naiisip. Ako nga med'yo naiilang pa sa usapang ganyan. Lalo na yong sa usapang anak. Naku! Naku!