Our Twisted Fate

Chapter 22.3

Third Person's POV

Bigla na lang nawala ang ngiti ni Luke nang may napansin siya sa di kalayuan. Bigla na lang niya g sinara ang kurtina at sinabihan akong magbihis. Agad naman aiyang bumaba sa sala para tignan kung nandun na ang mga kasama namin. Nakita namin sina Greg at Paul sa sala na naghihintay sa min. Maging sila ay seryoso ang mga mukha. Si Gertrude ay hindi mapakali habang si Jessa ay parang may iniisip. Panay mga lalaki ang nakikita ko sa sala at naghihintay kay Luke ba magsalita. Si tiyang ay kausap si Tita Marley. Nalilito man ay hindi na lang ako nagsalita. Kahit hindi ganoon kahasa ang pang-amoy ko, meron pa rin akong naaamoy na ibang tao. Hindi, hindi sila tao. Bampira sila. Amoy dugo. Amoy dugo ng tao.

"Sh*t! How did they find us here?!" Sigaw ni Luke.

Ni isa walang nagsalita. This is bad. When he's this serious something is very bad. Kinabahan na ako dahil dun. Ang mga sumunod na mga nangyari ay naging blurr na sa akin. Hinila na lang ako ni Becca sa kung saan kasama ni Jake at ng isa pang lalaki. Habang si Luke at ang iba ay naiwan sa labas. May mga naghihiwayang mga lobo na dinadaig ang mga sakit na ginagawa ng mga kalaban nila. May mga nagsisigawan din na mga bampirang siguroy pinapatay na nila Luke. Hindi ako mapakali sa loob ng kwartong iyon. Pilit akong pinapakalma nina Hiyas at Luna pero ang utak ko ay naghahalo na. The next thing I knew, may nakapasok na mga bampira sa silid ng pinagtataguan namin. Hawak-hawak nila si Becca sa leeg habang pinatay naman nila ang isang lobo at nawalan ng malay si Jake. Nahihirapan nang huminga si Becca kaya gumawa ako ng paraan para mailigtas siya. Hinawakan ko ang bampirang kikitil sana ng buhay ni Becca. Bigla na lang itong humandusay sa sahig at wala nang malay. Nawala na lang bigla ang katawa nito hudyat para lapitan ko si Becca. Habol niya pa ang kanyang hininga.

"Ellie, you need to get out from here." Sabi niya sa kin.

"No, I am not leaving anyone." Sagot ko sa kanya.

Lumabas kami ng silid na yon na akay-akay ang walang malay na si Jake. Out of instict, binatukan ni Becca si Jake kaya nagkamalay ito. Nagtatakang nagmulat siya dahil sa itsura naming dalawa. Nung napagtanto na niya ang mga nangyayari bumawi agad siya sa kanyang pagkakaakay sa min ni Becca at alertong binatayan kami. Umabot kami sa sala na punong puno ng dugo. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa mga nakita ko. Mga nakahandusay na katawan ng nakaitim na mga bampira at mga duguang lobo na halos hindi na makagalaw.

Nakita naman namin ang isang lalaki na nakatingin lang sa nangyayaring kaguluhan. Namilog ang mga mata ko ng makita kung sino ang nasa mga kamay niya. Kahit si Becca at Paul ay hindi makagalaw sa kinatatayuan nila. Si Luke! Walang malay na hinahawakan sa kanyang tshirt. Bakit nasa kanya si Luke? Ano ba talagang nangyayari? Tila bumagal ang oras nung naglalakad ang lalaki patungo sa ming kinatatayuan. Natigil ang pagsalakay ng mga bampira sa mga lobo dahil dun. Duguan si Luke ngayon at walang malay. Hindi ko alam kung humihinga pa ba siya. Gumuho ang mundo ko ng tinapon lang na parang wala si Luke sa harap ko. Parang wala nang buhay. Napaluhod na lang ako sa harap niya hindi alam kung ano ang gagawin. Nangingig ang mga kamay kong hinahawakan ang katawan ni Luke. Naiyak na lang ako ng makita at makonpermang wala nang buhay si Luke. Hindi na siya humihinga. Wala na ang mga buhay sa mukha ng aking pinakamamahal. Para akong sinakluban ng langit at lupa sa pontong iyon. Gusto ko na lang mamatay. Wala na ang kabiyak ko. Wala na siya.

"Luke! Gumising ka. Luke! Wake up! Magpapakasal pa tayo. Luke! Wag mo naman akong iwan, oh! Luke! You nees to wake up! Please! I need you to wake up! Luke!" Pagkukumbinsi ko. Hindi para sa katawang yakap-yakap ko kundi sa aking sarili.

Humagolgol na ako sa harap ng lalaking pumatay sa mapapangasawa ko. Matalim ko siyang tinignan kahit pa may mga luha g dumalaoy galing sa aking mga mata. Napaatras naman siya dahil dun. Narinig ko naman ang pag-iyak ni Becca sa likod ko.

"You. You did this to my mate. You killed him!" Sigaw ko sa lalaking nasa harap ko.

Nakita ko ang takot sa kanyang mga mata kahit na hindi halata sa ekspresyon niya. Ngumiti lang siya pabalik sa kin. Nag-init ang buong katawan ko dahil dun. Nag-aalab ang galit ko sa lalaking ito. Wala na akong pakialam kung ano man ang mangyari ngayon. Ang gusto ko lang ay ang mapatay ang lalaking iyon. Hinalikan mo muna sa noo si Luke at dahan-dahang inihiga ang walang buhay na katawan nito sa lupa.

Walang pagdadalawang isip ay sinugod ko ang lalaki. Hindi na ako nag-iisip ng mga susunod na galaw kaya atake lang ako ng atake sa kanya. Walang kahirap-hirap naman niyang nailagan ang mga suntok at sipa ko kaya nagpasya na akong maging lobo. I was bigger than him kay advantage iyon. Ang turo sa kin ni Greg at tiyang ay wag lang daw akong magpapayakap sa isang bampira kundi ay patay ako.

"I am your mate now, Ellie." Bigla na lang niyang sabi sa kin. "Now that, wolf is gone. I can claim you as mine like what your grandmother said. You are mine to begin with."

I just growled at him and made an attempt to attack but I failed to hurt him in anyway I could. Tumawa lang siya ng tumawa hanggang sa tumingin siya aking mga mata. May sinabi siya na hindi ko maintindihan pero bigla na lang nandilim ang panginin ko at bumagsak na lang sa lupa. Napakurap-kurap ako. Hindi maaari to. Hindi nila ako pwedeng makuha. Pilitin ko man ang sarili ko ay hindi ko maigalaw ang aking katawan. Nakita ko na lang ang lalaking iyon na ngumiti sa kin.

"You are mine now, Ellaine. You are with Caius Spencer now. My mate."

Yon na lang ang huli kong narinig bago tuluyang nawala ang aking paningin.

-

-

-

Hello!

Maikli lang ang chapter na to. Wala na kasi akong ibang maisip. Sabaw ang utak mah men. Kaya pasensya na po. Bawi na lang ako sa next chapter.

Keep on:

Voting

Commenting

Sharing

And

Recomending my story to your friends.

Love lots.

- applelonio :)