Our Twisted Fate

Chapter 19

Ellie's POV

Hindi ko alam kung mapagkakatiwalaan ko ba ang mga taong lobong ito. Pero mababait naman silang lahat. Ilang araw na rin akong nandito para makihalobilo sa kanila. Mabait naman ang kanilang pinuno. Pinayagan naman akong mamalagi dito kahit sandali lang. Naalala ko pa nga nung nag-usap kaming dalawa. Ang ganda niya at sobrang bait pa. Yon nga lang, mapaglaro ang pinuno nila. Parang hindi totoong pinuno. She's like a child. Hindi katulad ni Luke na sobrang seryoso at bihira lang mag-joke. Siya halos barkada niya lang lahat ng nasasakupan niya. At hindi siya snob.

"Magandang umaga, Ellaine. Kumusta naman? Ano na? Uuwi ka na ba sa inyo? Hinahanap ka na ng kabiyak mo. Sigurado akong sobrang nag-aalala na yon sa yo." Bungad sa kin ni Jessa.

"Po? Ah, eh, hindi pa ako handa na harapin sila. Hindi ko kasi alam kung pano ko sila haharapin." Sagot ko sa kanya.

"Mmm. Alam mo, naiintindihan kita. Ganyan din ang ginawa ko nung nalaman kong ako pala ang hahawak ng tribo namin. Hindi ako sinanay ng mga magulang ko dahil may kapatid ako na lalaki. Nag-expect ang lahat pati ako pero yong buwan pinili ako. Si kuya, nadisappoint pero tinaggap ng buong puso na hindi siya ang pinili. Niyakap pa nga niya ako eh. Pero ako? Tumakas. Tinakbuhan ko ang responsibilidad. Nagtago ako dahil hindi ko matanggap na ako ang napili. Natakot ako at naduwag. Nagkagulo nga silang lahat dahil baka mapano ako. Naging makasarili ako dahil sa takot. Pero kinalaunan natanggap ko rin. Tinulungan ako ng lobo kong tanggapin lahat ng responsibilidad na dapat harapin at pangatawanan." Sabi niya sa kin.

Hindi na lang ako nagsalita. Ngumiti na lang ako sa kanya at pinagpatuloy kung ano ang ginagawa ko. Napaisip tuloy ako sa sinabi ni Jessa. Simula nung umalis ako at nagtago, hindi ko na nakakausap si Hiyas at Luna. Simula nung nagtago ako ay tila nagtago na rin silang dalawa. Marahil alam nila na ayokong makipag-usap kahit kanino.

Hindi ko alam kung pano ko sila kakausapin. Nahihiya ako at the same time natatakot. Hindi ko alam kung pano ko sila haharapin. Wala naman kasi silang pasabi na ganun pala ang magiging buhay ko kapag nalaman ko ang totoo.

"Ellaine? Anong problema? Bakit ka umiiyak?" Tanong sa kin ni Jessa.

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Lahat ng hinanakit, takot at pagkadismaya ay naghalo sa dibdib ko. Ngayon ko lang ata to nalabas. Naghalo-halo lahat. Naramdaman ko na lang na niyakap na ako ni Jessa.

"Ang hirap lang kasi Jessa, eh. Ang hirap mag-adjust dahil tinago nila sa kin ang lahat at ngayon ko lang nalaman. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Sinasabi nila na okay lang ang lahat. Dese otso anyos lang ako pero grabe na yong dinadala ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung totoo man ang sinasabi nila. Wala naman akong ideya sa mga ganitong bagay. Ang alam ko lang isa akong ulilang lubos na nakikitira sa tiyahin ko dahil wala na akong ibang kamak-anak. Pero nung dumating siya, nagbago ang lahat. Naging komplekado ang buhay ko. Ang hirap-hirap." Mahabang lintanya ko.

Inalo lang ako ni Jessa hanggang sa natigil ako sa pag-iyak. Medyo nahiya nga ako dahil tumulo pa yong uhog ko sa damit niya. Ngumiti lang siya kin.

"Alam mo, subukan mong kausapin ang mga taong nagpapahirap ng kalooban mo. I should know, pinagdaan ko rin yan. Subukan mo ring kausapin ang lobo mo. Baka kasi nagtatampo na yon sa yo." Sabi niya habang inaayos ang buhok ko. "Oh, sya. Magbibihis muna ako. Uhog mo tumulo sa damit ko. Haha! Joke!"

"Jessa naman, eh."

Natatawa na umalis si Jessa sa kubo. Kahit ako ay natatawa rin. Susubukan kong kausapin si Luna mamaya. Pati na rin si Hiyas. Baka nga nagtatampo na sila sa kin. Sa ngayon, ihahanda ko muna ang sarili ko. Dahil kapag kinausap ko ang lobo ko, malalaman na ni Luke kung nasaan ako ngayon.

*

*

Luke's POV

It's been days since she ran away. And it's been days that I won't get out of this room. The room that Ellie and I share. I miss her so much that I am willing to do anything juat to find her. Greg and the others haven't found her yet. Even her aunts were very frustrated because they can't find her everywhere they think she could be.

"Luke, the pack needs a functioning leader. You can't lead the pack if you're like this." My mom commented

"I know. But I just can't concentrate when my mate is out there somewhere amd might be in danger!" I answered in anger.

My mom got shocked but composed herself. She's used to this outburst. From my father and now, from me. Wolves are known to be very hot tempered. We immediately do things withing thinking. But now, I am just so tired that I can't move any further.

My mom touched my shoulders and a sad smile on her face. I know she feels the same as I feel. She lost my father from a battle. I saw her in her most terrible state but she came back bouncing like my father was still alive.

"Luke, I know what you feel. I, too, lost my mate and I lost him forever. But yours, she's still alive, son. You can still find her. Let her cool off. All of these are not easy to digest. Understand her side, son. She'll come back. Be patient about this." My mom said and left the room.

Even after all the pep talk, I couldn't put myself to function properly. But my mom is right. I should understand her and wait for her return. I know she'll come. I wipe away the tears on my cheek and fixed myself. I am the alpha of this pack and they need me. Soon enough, all will come back to place. She will come back to me. I need to be strong for Ellie.

A moment later, I heard a voice. Her voice. The voice that I've longed for so long. She is speaking with her mind now. A tear fell from my eyes and a smile on my face.

I heard footsteps from outside my room. The door slammed open and it shiwed me my friends and Ellie's aunts. They were all looking at me. Rebecca being herself hugged me so tight and cried like a child. I know she is happy right now. Because after a couple days, she opened her mind. And now we can go to her. A nod from her aunt was telling me to go to her.

"Greg, Paul at Jake come with me. It would be much better if you, too, will come with us. Becca, stay here. We need you here."

They all agreed with me and then, we morphed into our wolves. Wait for me my love, I'm coming for you. Please wait for me.

*

Someone's POV

"I need the location now! Dammit! Right now!" Sigaw ng isang lalaki sa isa pang lalaki.

"Master, I have the location. I-I have formed a group to and get her from that pack. The pack is weak. We can, uh, we can easily get her." Sagot naman ng pobreng lalaki.

Ngumiti naman ang lalaki dahil sa nalaman niya.

"Okay but this time I will go and do it myself. I will get her myself." Sabi na lng nito at patuloy na tumatawa.

Nataranta namang sumunod ang lalaking kausap niya. Mabilis ang mga galaw nila.

"I need to get you now, Ellaine. Wait for me. I'm coming for you." Sabi nalang ng lalaki sa kanyang sarili.

*
*

Sana nagandahan kayo. Hehe :)

Vote

Comment

Share

- applelonio ;)

P.S.
Babae po ako :) hahahahaha!