Our Twisted Fate

Chapter 25

Third Person's POV

It was a sunny day. Ang araw na napagdesisyonan ni Caius na isakatuparan ang kasal nilang dalawa ni Ellie. Wala namang ginawa si Ellie para sa kasal na to. Andun lang siya para sa pagsusukat ng gown niya. Yon lang. Yong iba si Caius na ang nag-asikaso. Andun rin ang lola niyang si Alexandria. Malapad ang ngiti at taas noong tinatanaw ang lugar na pinagdausan ng kasal. Hapon na yon kaya medyo madilim na. Nasa kani-kanilang mga kwarto ang groom at bride para mag-ayos.

The dress was exceptional. It was elegant, sexy and sophisticated at the time. Balot man ang katawan ay makikita rin ang hulma nito. Caius was never a fan of anything white kaya napagdesisyonan na kulay grey ang magiging kulay ng gown ni Ellie. Natuwa naman ang lola nito dahil sa sobrang ganda ng gown. Wala namang naging pakialam si Ellie. Basta't sinuot niya na lang iyon at hinayaan ang mga taong mag-aayos sa kanya na ayosan siya. Konti lang ang imbitado kaya konti lang din ang mga bisita. Yong mga kilala lang ni Caius na mga bampira at mga kakilala lang ni Alexandria ang naimbitahan.

"You look stunning, Ellaine." Komento ni Alexandria.

Tinignan lang ni Ellie ang ginang at ibinalik na ang atensyon sa salamin. Medyo nailang naman si Aexandria kaya umalis na lang siya sa silid nito.

Ang panig naman ni Luke ay naghahanda na sa gagawin nilang pagdalakay sa kastilyo ni Alexandria. Nalaman kasi nila na dun namamalagi sina Caius at Ellie. Nalaman din nila na ngayon ang kasal ng dalawa kaya minarapat nilang ngayon na lang sila aatake. Dumating na rin ang dalawang tiyahin ni Ellie para tumulong sa kanila. Kinakabahan man ay pinilit pa rin ni Marley na maging matapang da harap ng kanyang mga kasama. Si Gertrude naman ay hindi magpakali dahil sa pag-aalala nito kay Greg. Ayaw kasi ni Greg na sumama pa ito sa pagsalakay kahit na alam niya ang daanan patungo doon. Si Becca naman, walang imik sa isang tabi at nanonood lang sa mga taong naghahanda sa pag-atake. Tahimik na nagmamasid at walang kahit na anong hinahawakan. Natatakot kasi ito na makita ang mangyayari sa hinaharap.

Paul promised his mom that he'll be back with his father after the battle. Jake being Jake is starting to crack jokes and teasingly  say things that would make everybody if not laugh then groan. Hindi maaalis sa kanya ang pagiging jolly kahit na nasa kalagitnaan ng paghahanda. Pero hindi pa rin maaalis sa kanya ang kaba at takot sa kung ano ang mangyayari sa susunod.

"By sunset, we will all go that place and attack. Marley and Sandra will get Ellie out safely while we battle it out. Got that?" Sabi ni Luke sa lahat.

Tumango naman ang lahat at huminga ng malalim. Everybody's been preparing for this battle. Pero dahil sila ay handa sa kung anuman ang mangyayari sa gabing iyon. Ang alam lang nila, kailangang magsakripisyo para sa kapakanan ng nakararami. The war will begin after sunset and that's the time the war will begin.

Ellie's POV

Inihahanda ko na ang sarili ko sa paglalakd ko patungo sa altar. Suot-suot ang gown na pinili ni Caius para sa kin. Hawak-hawak ang bouquet na halos itapon ko sa mukhang babaeng nasa tabi ko, ang lola ko. Lagpas hanggang langit ang pagkamuhi ko sa babaeng ito. Dahil sa kanya kaya namatay ang mga magulang ko. Nang dahil sa kanya kaya namatay ang pinakamamahal ko. Kung pwede ko lang siyang patayin y ginawa ko na. Pero sa ngayon, gusto ko munang matapos ang lahat ng to.

"You look beautiful, darling." Puri sa akin ng lola ko.

Tinignan ko lang siya ng matalim at hindi na ulit pinansin. Alam kong naging uneasy siya sa ginawa ko dahil medyo lumayo siya ng konti sa kin. Nung tumugtog na ang piano ay yon na ang hutyad ng bagbukas ng pinto at paglalakad namin patungo sa altar. Ala singko ng hapon nagsimula seremonyas. Marami akong mga mukha na hindi kilala. Siguro ay mga matalik na kaibigan ni Caius o di kayay ni Alexandria. Ngumingiti sila sa kin pero kahit isa hindi ko nginitian. Why would I? This ia not the wedding I was planning for. And Caius is not the groom I was hoping for. The more I see his face the more I want to kill him and this good for nothing grandmother of mine.

Isang pari, oo isang pari, ang magkakasal sa aming dalawa. Another wrong conceptions about vampires. Hindi po sila alergic sa simbahan o sa mga anumang galing sa simbahan. Natutunan ko yan nung mga panahon na nandito kami para kausapin ang pari. Hindi nga natakot ang pari kay Caius. Unfortunately, malaki ang tinatanggap na donations ng simbahang ito galing kay Caius at sa lola ko. Hindi lang siguro alam ng pari na hindi mga tao ang kausap niya. All the while, no emotions showed up. Naka-poker face lang ako. Sinusunod lahat ng sinasabi ng pari maging ang mga sinasabi sa kin ni Caius. Nagpalitan na kami ng sing-sing at vows sa isa't isa. Ako? Walang ka-emo emosyon na sinabi ang mga katagang "til death do us part". Sa mga oras na yon, biglang sumakit ang parte ng leeg ko na kinagat ni Luke. Umiinit na kumikirot. Nung una ay nakakaya ko pa pero nung kinalaunan ay hindi na. I didn't intend to male a scene pero sobrang sakit na talaga. Napasigaw na lang ako sa sobrang sakit kay nabigla ang lahat sa inasta ko. The pain eas unbearable that time kaya hindi na ako mapakali. Kinuha ko ang belo ko at naghanap ng kahit tubig para buhusan ang leeg ko. Mga singhap ng pagkabigla at hiyawan ang naririnig ko.

"What the hell are you doing?!" Pasigaw na tanong ni Caius.

Tinignan ko lang siya at pilit na naghanap ng tubig para mahimasmasan ang init at kirot na nararamdaman ko sa leeg ko. Nung nakita ko ang chales ng pare na may laman yon ang kinuha ko at binuhos sa akong leeg. Medyo nawala ang init pero naroon pa rin ang kirot. Galit na hinila ako ni Caiud pabalik sa harap ng altar at pari. Medyo napadiin ang pagkakahawak niya kaya napadaing ako sa sakit. Puno ng galit ang mukha ni Caius ngayon pero hindi ako natakot. Napangiti pa nga ako ng makita iyon kaya mas lalo siyang nagpupuyos sa galit. Sasampalin na sana niya ako nang biglang tumunog ang kampa. Nagkatinginan naman sina Caius at Alexandria sa isa't-isa.

"What is iy this time?" Sigaw na lang ni Caius.

Nagulantang na ang mga bisita sa loob ng simbahan. Ang iba ay nagpa-panic na kaya napasigaw na lang ulit si Caius. Natigil naman ang mga nagpa-panic at tinignan siya. May biglang pumasok na nakauniporme na halos magkandara sa pagpunta sa kinaroroonan namin ni Caius.

"Sire, the wolves. They found the place. They're here." Hingal na sabi ng lalaki.

"What?! How did they know?!" Pasigaw na tanong ni Caius.

"I don't know, sire." Sagot naman ng lalaki.

Nasampal naman ni Caius ang lalaki dahilan para mapaupo sa sahig ang lalaki. Oo, ganun siya kalakas. Tinignan naman niya ng masama si Alexandria na ngayon ay naiinis na rin. Pinayuhan na lang ni Caius na lumisan na ang mga kaibigan niya sa simbahan at magpakalayo-layo. Tumugon naman ang mga ito at isa-isang umalis. Hinagit naman ako ni Caius paalis sa simbahan pati na rin si Alexandria. Kahit nasasaktan ako ay okay lang. Ang importante ngayon ay nalaman na nila kung nasaan ako. A little hope climbed. I know they can do it. Alam ko na kahit wala si Luke, kaya nila akong sagipin sa mga taong ito. I know they can.

To be continued...

_

Dan dan dannnnnnnnnn!

So, I'll be your crying shoulder! Haha! Joke. Pero ito nga. Ito nga. Malapit na matapos ang story ko. Wohhhhh! Iilang chapters na lang. Kaya, go vote na kayo. Comment!

Abangan niyo ang susunod na kabanata. Haha!

Comment.

Vote.

Share.

Recommend.

Love lots.

- applelonio :)