Epilogue

352 11 4
                                    

Third Person's POV

Matagal na panahon na rin ang nakalipas simula nung pumanaw si Ellie. Marami na ring nagbago sa buhay nina Luke, ng kambal ang mga kaibigan nila.

Malaki na ang mga kambal at maging sila ay unti-unti nang nadidiskubre ang mga kapangyarihang nakuha nila sa kanilang ina. Mabuti na lang at and'yan si Gertrude para gabayan sila.

Greg and Gertrude had a baby, too. Mas nga lang sa kambal. Isang babae. Sina Paul at Jake naman ay mga bachelor pa rin at hindi pa nahahanap ang mga kabiyak nila. Si Rebecca? Ayon, free spirit. Ayaw mapermi sa isang lugar. Parating umaalis.

As for the pack, they never forgotten that Ellie was their Luna. Everybody grieved when she died. It broke their hearts.

Nasa puntod sina Luke at ang iba ni Ellie. Dinadalaw nila ito dahil death anniversary na ni Ellie. Kompleto ngayon ang buong barkada. Nakangiti na pinagpag ni Luke ang puntod ni Ellie and nilagyan ng mga bulaklak.

"Hey, babe. It's been years since you left us. I'm sorry I haven't came here for a long time. It still hurts me to think that you already left us. I miss you." Ika ni Luke sa puntod ng minamahal.

"Lorry, Nic! Say to your mother." Sabi naman ni Rebecca sa kambal.

"Hi, mom. I' seventeen now. I can turn into wolf. I'm bigger than, Nic." Bati ng kanyang anak na babae, si Lorry.

"In your dreams little sis," sabat naman ni Nic. "I am bigger than her mom. She's lying."

"I miss you mom. We miss you so much." Ika ni Lorry.

Nagpahid naman ng luha si Rebecca na kumawala sa kanyang mata. Maging si Gertrude ay naiiyak na rin. Hinimas-himas naman ni Greg ang likod ng asawa para gumaan ang pakiramdam nito.

Nagulat naman silang lahat ng makita si Abegail. Maging si Abegail ay nagulat din sa pagkikita nilang lahat. Walang nagsalita ni isa sa kanila. It was an awkward silence to all of them. Ngumiti si Abegail sa kanila at aalis na sana pero tinawag siya ni Luke. No one dared to question Luke's act. Hinayaan lang nilang lahat si Luke.

"Abegail. Come here." Sabi ni Luke kay Abegail.

"Ah, no. I'll just come back later. I didn't know you were coming." Tanggi naman ni Abegail.

Malaki ang pinagbago ni Abegail ngayong. Kung dati ay pula ang kulay ng buhok nito, ngayon ay naging itim na. Naging mas nadepena ang kanyang mukha at mas naging sexy ito. She has frickles on her face. She looked like her mother with her mature features.

Umiling lang si Luke sa kanya at ngumiti. Lumapit naman si Abegail sa puntod ni Ellie at nilagay ang isang basket ng puting rosas.

"You've been bringing her these roses?" Tanong ni Luke kay Abegail.

"Yeah. I come here every month." Sagot naman ni Abegail.

"Thank you for visiting her when we can't." Sasalamat ni Luke.

Napatingin naman si Abegail kay Luke. Nagtaka kasi ito dahil sa pagpapasalamat nito sa kanya. Ngumiti lang si Luke sa kanya. Tahimik ang lahat.

Bigla na lang tumulo ang luha sa mga mata ni Abegail. Napaiyak na lang siya ng walang dahilan. She didn't care if everyone's sees her crying. Wala na siyang pakialam kung magmukha man siyang tanga.

"Luke, I am so sorry for what I have done. I know my sorry can't bring her back but still, I'm sorry. I'm sorry to all of you. I'm sorry that I've become a monster. I'm sorry if I killed Ellaine. I was blinded by my anger and pain and sadness. I'm sorry." Paulit-ulit na sabi ni Abegail kay Luke.

Hinawakan naman ni Luke ang mga kamay ni Abegail dahilan para matigil si Abegail sa mga sinasabi nito. Tumangin siya kay Luke at nakita ang mga ngiti nito.

"I am not mad anymore, Abegail. I know you didn't mean anything. We've moved on and so, should you." Sabi na lang ni Luke ng nakangiti.

Mas napahagolgol naman si Abegail sa sinabi ni Luke. This means a lot to her. The forgiveness she'd been seeking has finally come. Hindi na galit si Luke sa kanya. Paulit-ulit na nagpasalamat si Abegail kay Luke at sa iba. As for Paul, hindi niya pa rin matignan sa mata si Abegail which Abegail understands. Hindi naman lahat ng tao mapapatawad siya.

Unang umalis si Abegail dahil may trabaho pa daw ito. Sinubukang kombinsihin ni Rebecca si Abegail na bumalik sa kanila pero hindi na pumayag si Abegail. Bibisita na lang daw siya doon kapag okay na talaga ang lahat.

Jake being Jake, he's hitting on Abegail but when he does, batok lang ang nakukuha niya galing kay Paul. Nagtawanan lang ang lahat bago sila naghiwalay ng patutunguhan.

The village was great as ever. Hindi nga lang tulad ng dati na may mga maiingay na tawanan ni Ellie. But still the pack and the village had it's own happiness now. Wala naman masyadong nagbago. Ganoon pa rin ang mga tao. May mga nakapag-asawa na at ang iba ay nagkaanak na. The village was peaceful. At wala nang mahihiling pa si Luke. He made it through kahit wala na si Ellie.

Napapangiti na pang siya sa mga naaalala nito. Lahat ng mga memoryang naiwan ni Ellie sa kanila. Masasaya man o malulungkot. It was all worth it.

*

Luke's POV

From all of the happiness and pain that fate has caused me, I am thankful for it. Even though, fate didn't have the plan to give me Ellie but I have my children. Fate made sure I have them before they take away Ellie. It hurts but I learned to accept everything. Not all you wished for will come true and will be given to you.

Ellie, I know you are happy now. I hope you the village and the pack. They miss you, too. The twins, they grew up. Almost at eighteen. I'm nervous about Lorry, though. She grew up to be a beautiful lady like yourself. She reminds me of you. Nic, well, he is the younger version of me. Doesn't smile that often but he does, Lorry's taking pictures of it.

Greg and Gertrude? They had a baby and it's a girl. Greg is very protective of his daughter. Even Nic can't court her. He's too annoying because of that. Gertrude's being her again. Rebecca's a free spirit woman now. Less makeup. Haha! Jake is still Jake but have more muscle and he has a beard. Paul? He is conversing to people unlike before but still a mysterious type.

I wish you were here to see all of this. With our twisted fate, we can never be together. But I hope one day, we will be together that even fate will agree with us. For now, I am contented with what I have. See you soon my love. I will always love you. Always do.

-

-

-

-

-

-

-

And this is the end of the story. I hope you liked it. Kasi ako naiiyak habang sinusulat 'to. Unti-unti nang nag-se-sink in sa utak ko na tapos na ang story na 'to.

Readers, active or not, I am thankful for all the support. Kahit na hindi pa masyadong maganda ang pagkakasulat.

Salamat sa mga taong sumuporta sa 'kin lalo na si kathniel25_grace21 na super support to the max sa 'kin. I love you to the bones bess. Hahaha!

Sana tangkilikin niyo pa rin ang iba kong stories na isusulat dito. You inspired me to write more. Kaya thank you talaga.

Love yah!

- Applelonio ;)

Our Twisted FateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon