Monachica [Solana Series#2]

chapter 5

Chapter 5

Kanina pa ako sa harap ng salamin at papalit palit ng damit para sa dinner na sinasabi ni Brandon. I don't know but I feel like I need to be beautiful. Gosh! There's a strange feeling that I kept on denying and hiding. I don't want to entertain this. Since day one I saw Brandon alam kong may kakaiba na sa damdamin ko, parang may pinukaw ang image niya sa akin na matagal ng nilimut ng panahon. Baka guni guni ko lang yun, mind you Mona he is your sister's boyfriend.

I never entertain boys in my teens, I just don't like. I don't appreciate boys also ewan ko basta hindi ako interested. Back in France, marami naman ang nanliligaw sa akin ngunit isang subok lang I declined. Hindi pa lang talaga ako ready lalo pa at mostly sa mga kasamahan at classmates ko ay bigo sa pag ibig at papalit palit ng lalaki. Maybe I do have an ideal, I've known my parents love story. Since highschool ay sila na hanggang nagkalayo noong college at nagkabalikan noong nasa serbisyo. Ang nila kapag makikilala mo na ang para saying may sparks daw, nakakatawa dahil parang fairytale but again ay tumatak na iyun sa isip ko at minahal ko ang love story nila. Most of the boys who hit me ay mga presko at mayayabang. May nerd nga nakakatakot naman, hay naku nay matino pa kaya ngayon tulad ni papa? Yung susuungin ang kamatayan para dito?

I witnessed how they loved each other, and it's too ideal. Na parang nakakatakot sumugal sa isang lalaking hindi katulad ni papa. Siguro ito yung naging basihan ko kung kaya ay NBSB ako. Nakakahiya nga e.

Nabalik ako sa reyalidad ng sumigaw ang pinsan kong babae.

"Ate! May naghahanap sayo!"

Kinabahan ako, si Brandon na kaya? Bakit hindi niya kilala kong boyfriend naman ito ni Ana? At bakit kilala naman ito ng kuya niya? Napakachismoso nitong si Gin ha.

"Bababa na!" Sigaw ko pabalik.

Nataranta naman ako kaya hindi ko na pinalitan ang maroon na maxi dress, tutal dinner lang naman. I put on light make up, hindi naman kasi ako mahilig sa makapal. I braided my hair kanina at pinaikot ko para maging bun, makapal kasi ang buhok ko kaya pwede.

Bago lumabas ay kinalma ko ang sarili kong kanina pa nagkanda ugaga. My heart is jumping excitedly, wag ka nga! Walang spark kaya manahimik ka!

Bumuga ako ang marahas na hininga bago tuluyang lumabas ng silid. I saw him downstairs sitting comfortable at kaharap ang nakayugpus kong pinsan sa harap niya na parang binabantayan ang kilos nito. Namalayan siguro niya ang pagbaba ko kaya tumingala siya at tumayo. Lumingon din ang pinsan ko kaya nginusuan ko siya, ang hard naman niya.

Pormal siyang ngumiti sa akin kaya na awkward ako, hindi alam kung sa itsura ba niya o sa paraan ng pagngiti niya.

"Si Tito?" Tanong ko sa pinsan ko ng makababa na.

"Hindi pa dumating pati si kuya."

I look worry, iiwan ko ba siyang mag isa? She is just 14 years old bratty girl.

"It's okay, ate. Soon dad will be home, I'll be fine." She said and walk towards the dining. She knows how to cooked, alright, and now she's preparing the table.

"Hindi na Kita isasali sa table setting, mukhang may dinner naman kayo." She confidently said like she's at right age.

I blushed, we're not going out romantically but she sounds like that.

"Ah...ahm.." I'm startled, what the hell. My heart is hammering inside my ribcage. I don't know Kung sa hiya ba ito.

We heard a car parking outside, may Tito Limuel is home. Buti naman at hindi ko kayang iwan ang pinsan ko kahit mukhang ganito naman sila lage noong Wala ako. There only house help is absent today.

Nagpaalam ako Kay Tito Limuel at bumati naman si Brandon. they probably know each other since boyfriend naman ito Ana, ang inalala ko lang ay Kung ano ang iniisip ni Tito ngayong magkasama kami.

"May pag uusapan lang po kami, Tito." I depend.

"No worries,iha. I'm glad you open up. Mag ingat kayo." Sabi niya ng nakangiti.

Nagtanguan naman sila ni Tito at Brandon.

Dinala niya ako hindi kalayuan sa village namin, may bagong restaurant doon at Italian ito. Sinadya ba niya dahil alam niyang nanirahan ako sa Francia? Whatever, I like it.

While waiting for our order he break the silence between us.

"So, anong plano mo?" Panimula niya. Seryuso at pormal.

Medyo nagulat ako don, agad agad? Umayos ako, well, ito naman talaga ang dahilan ng dinner na ito. Hindi ko lang akalain na ganito siya kaseryuso.

I clear my throat before speaking.

"Ahm, may mga nakuha kasi akong impormasyon sa kasong hinawakan ni Ana...."

Sinabi ko sa kanya ang mga plano at ang nalaman ko, mataman naman siyang nakinig.

The dinner is served as I'm done stating to him my plans. We eat in silence, syempre hindi rin siya nagsalita at naninibago ako. Hindi naman siya ganito noong nasa cafe kami ah, something is change. Buti nalang din ganito kasi nabuburyo ako sa kakaibang kabog ng dibdib ko, tingin pa lang niya para na akong nihahain sa apoy o kaya ay ipa firing squad sa kaba.

This man also intimidates me.

"Gusto mo pa rin bang matutung bumaril?" Tanong niya ng matapos kaming kumain at na e serve ang wine.

Napaisip ako, may takot man ay gusto ko pa din.

"Syempre, I will make it right this time."
Mabilis kong sabi upang hindi mautal.

Tumango siya at may iniisip.

"Kung mag iinsayo ka pa aabutin tayo ng taon... Sa Solana kana mag aral ng pagbaril." Sabi niya.

"My firing range ba doon?"

He spot me.

"Ako ang magtuturo sayo. Doon na natin pag aaralan ang mga plano, nandoon na kasi ang mga kasamahan ni Ana Kaya mahihirapan tayong makipagsabayan sa kanila and it's illegal. Hindi tayo kasali sa kasong ito Kaya iwasan nating ang mga linya nila. Hindi nila pwedeng malaman na kikilos tayo sa kasong tinarbaho nila... Mangagalap din ako ng impormasyon, mas nalinaw." Sabi niya.

Napatanga ako, he is very professional. Ganito pala mag isip ang mga katulad nila, Buti nalang talaga. Nakinig ako ng maigi sa mga sinasabi pa niya, ang dalawang impormasyong nakita ko ay binigyan niya ng mga posibling nangyayari. Hindi ko man maintindihan ang iba niyang sinasabi ay isinaulo ko ito ng maigi.

"Aalis tayo sa makalawa, prepare your things." He declared.

"What?" Nagulat ako, that fast?

Nangunot naman ang noo niya.

"Bakit? When did you expect us to go? Next year?"

Ang walangya namilosopo pa.

"Fine..."

"Good... Let's go, I'll send you home."

Hanggang sa aking pagtulog ay palaisipan sa akin ang bagong ugali ni Brandon. Seguro mabuti narin yun para walang ibang mamagitan sa amin kundi ang kaso lang ni Ana.

❤ LibRanz01

Special mention to frenzyluz... Ang kulet at ang ingay nito. Thanks for the reads, votes and comments 😘 😘...

Keep reading and enjoy.