Bütün derslerim "AA" ve ""BB"" düşmüştü.Mutluydum ama icimde hep bir burukluk vardı.Mezuniyete sayılı günler kalmıştı.Babam izne ayrılmıştı,annem telefonda bile heycanla yanıma gelecekleri günü sayıklıyordu.Ama benim icimde bir umut kırıntısı bile kalmamıştı.
Gerçeği bilmesem de böyle hisseder miydim? Kendimle vicdan muhasebesi yapıyordum.Mezuniyet günü hep gülmeliydim.
Beni büyüten aileme birsey belli etmemeliydim.
Onlar beni büyüttü,okuttu...
Gercek ailem nerdeydi peki.
22 sene sonra onları bulsam ne degisekti ki hayatımda.
Okulum bitmisti sonucta,kendi ayaklarım üzerinde duracaktım.
Babamın is yerinden Ahmet amcanın ogluda 7 senelik avukattı,bürosunda gider gitmez işe başlayacaktım.
Kimseye ihtiyacım yoktu,yinede icimden bu soruyu atamıyordum.
"Gercek annem ve babam nerede?"
Sokakta karton üstünde yatan çocuklardan farksızdım ben boyle görüyordum.
Mezuniyetten birgün önce gelmişlerdi ailem.
Gözlerinde gurur vardı.
Her akrabaya anlatmışlardı,Efsun avukat oluyor.
Geldikleri gün mezuniyet elbisemi almak icin çarşıya gittik annemle,Ben sade seviyordum.
Annem de ; " gencsin şıkır şıkır al diyordu."
Sanırım huylarımız cok farklıydı,
O Zaman daha iyi algılamıştım.
Belki biyolojik annem de benim gibi sade seviyordu.
Sonunda Antalya'nın koca çarşısında kendime uygun bir elbise almıştım.
Oldukça sadeydi,pudra rengi,düşük kol diz üstü bir elbise aldım.
Eski sevgilim Hakan'a ne kaybettiğinide göstermek istiyordum.
Mezuniyet günü arkadaslarla coşup,eglendim o an evlatlık olduğumu unutmus gibi yaptım.
Babam diplomamı elinde görünce;
"Vay be gelecegin avukat'ı" diyerek beni onure ediyordu.
Annem her zamanki gibi hüzünlü bir sevinç yasıyor,gözyaşlarını silip duruyordu.
Eve aksam birlikte döndük,
Evlatlık olduğum konusunuAçmayayım diye gözümün içine bakıyorlardı.
Ahmet amca'nın oğlu Mert'in bürosuna baslamadan önce kendime bir hafta dinlenme tatili verdim.
Liseden arkadaşlarımla bulustum,Şile'ye tatile gittim.
Sonra dedim
" iyiki ailem olmuşsunuz"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FISILDA
Teen FictionHikaye;İstanbul'da,kendi halinde bir ailenin yanında yaşayan genç kızın; Evlatlık olduğunu öğrenmesiyle Başlıyor... Anladım ki her kalp bir gün kırılıyor. Takı ana rahminden çıkıp büyüdüğü yıllara kadar. Küçük bir çocuğun en sevdiği oyuncağı elinde...
