Scarlet Heart Ryeo: Moon Lovers Season 2

Chapter 12: Enemies

  ~~~~~ Ji Soo's POV~~~~~

Hindi ko na enjoy yung time na kasama ko si Baekhyun sa club. Tumawag kasi si kuya at sinabing isusumbong niya raw ako kay mommy kapag hindi ako umuwi ng bahay.

Pag alis ni Baekhyun sumunod din ako sa kanya.

Ayaw kong maging traydor. Hindi ko gusto ang ipinapagawa ni Kuya sa akin. Gusto niya ako maging Spy sa Empire World. Papaikutin ko raw si Baekhyun pero hindi ko kaya.

Ayaw kong masaktan ang kaibigan ko kaya kusa na lang akong lalayo. Para rin naman sa ikakabuti ng kompanya nila at sa friendship namin.

Alam ko na si kuya Ha Neul ay nasa hospital. Kaya naman nung pagtawag ni kuya sakin agad kong tinawagan si mama upang siya na lang ang tumawag kay kuya Ha Neul.

At dumiritso na ako sa restaurant kung saan gaganapin ang dinner namin.

  ~~~~~ Jong Hyun's POV ~~~~

I'm here at my office right now. Busy ako sa paghahanap ng mga information kung pano patalsikin ang Empire World. Yeah I know na mahirap silang patalsikin dahil sa Joon Gi na yun. Kaya nga sobrang saya ko nung narinig kong naaksidente siya at na coma.

I'm in the middle of my imagination where Empire World is in my control. When my secretary entered at my office without any permission.

"Sir I'm sorry pero may bad news ako sayo!." sabi niya na tila habol niya pa ang kanyang paghinga.

"What is it!?"

"Si sir Joon Gi ay gising na po!"

"What!?" napatayo ako sa kinauupuan ko.

"Opo kanikanina lang. Pero ngayon ko lang sinabi sa inyo kasi inalam ko pa kung totoo ba ang nakalap na tsismis."

"So ano?! Totoo nga?"

"Opo sir!"

Hindi ko alam kung ano ang maramdaman ko hanggang sa naibato ko yung vase sa gilid ng secretary ko.

"Get out!! I said GET OUT!!!!!!"

At dali dali siyang umalis. I clenched my teeth sa sobrang galit na nadama ko.

Hindi ko namalayan na 7:00 na pala dinner na namin. And timing my mom called me.

Sinagot ko ito.

"Son. It's time for you to go here. I know that you aren't in the mood right now because of what you heard. Dito na lang natin yan pag usapan. Ok bye." sabi ni mama.

Kaya dali dali akong nagbihis upang pumunta doon.

 ~~~~~~ Ha Neul's POV~~~~~

Di ko alam kung ano ang mukhang ihaharap ko kay mommy ngayon. Tinawagan niya ako kanina kasi alam niya na nasa hospital ako. Hindi ko akalaing alam pala ni mom lahat ng mga pinagagawa ko.

As in lahat lahat.

Nandito nga pala ako sa kotse ko ngayon. Ako na lang yung nag drive kasi di pwede mga secretary dun because it's private.

After a few minutes nakarating din ako sa restaurant ni mommy. Di ko alam kung bakit para bang kinakabahan ako. Di ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni kuya Jong Hyun pag nalaman niya ang tungkol dito.

When I entered in the restaurant nakita ko si mommy na tila ba abala sa paghahanda ng dinner namin. Kaya lumapit ako sa kanya.

"Hi mom" then kissed her cheek.

"Hello son. How are you?" sabi niya habang hawak ang kamay ko.

"I'm fine mom. By the way, where are they?"

"Oh! Ji Soo is right there already" sabay turo sa kinauupuan ni Ji Soo.

Ba't parang ang lungkot niya?

"Ahh. Ok mom. Mauna na ako sa table."

"Ok. I will just prepare something"

Then, pumunta ako sa mesa namin.

"How's your day bro?" sabay tapik sa balikat niya.

"Ahm. My day was perfectly good kuya." then he smiled bitterly.

"I know you bro. What's your problem? Care to share I'm here" sabay inom nung wine.

"Ka-kasi kuya. A-ako yung nag-nagsabi kay mama na..."

"Son!! You're here!!" sigaw ni mommy mula sa likuran ni Ji Soo.

Dumating na pala si Kuya. After a few minutes dumating si Yoon Hwa.

***Fast forward***

Habang kumakain kami nasabi ni mom yung about sa pagpunta nila ni Yoon Hwa sa ibang bansa.

Muntik ko ng maibuga yung kinakain ko when she said.

"Starting from now, ayaw ko ng makita o marinig na lumalapit pa rin kayo sa Wang brothers. Baka nakakalimutan niyo kung ano ang plano natin. Ayaw kong masira ang image ng kompanya natin. Kaya magtino kayong dalawa Ji Soo and Ha Neul!" sabi ni mama habang kumakain.

"Ye-yes mom" bulol na sabi ni Ji Soo.

 Nakita ko ang reaksyon ni Kuya Jong Hyun. Bigla siyang tumayo at sinabing...