Wakacyjna przygoda Lorenzo [ ZAKOŃCZONE ]

Rozdział 47

W końcu nie zdążyłem powiedzieć Gabo o co chodziło, bo pojawił się Emilio i Bin i " zaproponowali ", żebyśmy poszli zobaczyć jak czarnoskóry wraca na deskę. Nie mówię, że nie ucieszyło mnie, że chłopak wreszcie się odważył, ale miałem trochę na głowie. Przywdziałem jednak maskę " wszystko w porządku " i wspierałem Bina z całych sił. Na początku trochę się wahał, ale gdy już zaczął widziałem, że czuje się fantastycznie. Uczciliśmy to pizzą i razem z Gabo wróciliśmy do hotelu. 
- Jak ty to robisz? - spytał w pewnym momencie brunet.
- Co?
- Jak możesz tak dobrze udawać? Wyglądałeś jakby wszystko było z tobą w porządku, a wiem, że tak nie jest.
- A to...
Zawahałem się przez chwilę.
- No? - nie ustępował.
- Wyćwiczyłem to.
- Jak?
- Nie chciałem, żeby mój tata, czy ktokolwiek inny dowiedział się o...sam wiesz czym, więc nauczyłem się udawać, że wszystko jest dobrze.
- To było więcej niż udawanie. Sam bym się nabrał, gdybym nie widział cię wcześniej.
- Uczyłem się tego przez prawie całe życie - mruknąłem.
- Teraz muszę iść na autobus, ale jutro masz mi wszystko opowiedzieć, jasne?
- Przecież już ci obiecałem. Chodź wiem, że będę tego żałować.
- To narazie.
- Cześć.
Poszedłem w stronę schodów, ale po drodze omal się nie przewróciłem, bo znowu dopadło mnie tamto przeklęte wspomnienie.
- O rany Lorenzo! - Paula pojawiła się kąpletnie znikąd - Wszystko w porządku?
- Tak, tak, tylko trochę zakręciło mi się w głowie.
- Chodź do kuchni. Usiądziesz, a ja przyniosę ci szklankę wody.
- Nie trzeba.
- Oj nie marudź.
Poszedłem posłusznie za dziewczyną. Podała mi wodę i usiadła naprzeciwko.
- Już lepiej?
- Uhm.
- W ogóle co się stało?
- Nic takiego. Już mówiłem, zakręciło mi się w głowie i tyle.
- Akurat! - prychnęła- Lorenzo, czemu nie chcesz powiedzieć mi prawdy.
Sama coś przede mną ukrywasz - miałem na końcu języka, ale zdecydowałem się milczeć.
Westchnęła.
- Gabo ma rację. Nie powinnam naciskać, ale po prostu się martwię.
- Niepotrzebnie - zapewniłem.
- Mam nadzieję.