My workaholic girl (COMPLETED)

Chapter 54

Sean's POV

"Daddy!!!" malayo pa lang ay dinig ko na ang tili nilang dalawa. Napangiti ako. I missed them so much!

"Hello baby girls..." lumuhod ako at inilahad ang mga braso ko upang salubungin ang yakap nila.

"My babies got heavier!" amused na sabi ko. Tumawa lang naman silang dalawa.

Mayah and Freyah. The three year old twin sisters.

"They keep asking me about you. Hindi na sila makapaghintay na makita ka." Nakangiting sabi ni Janella.

Janella finally overcome Leukemia. For years of hard times, waits and pains, it's all worth it.

In fact she got these two cuttie pattooties in my arms. Yes. They're hers.

"So maybe this calls for a bonding time??? How about we go to the mall and have an ice cream???" masiglang sabi ko. Kitang kita naman sa mga mukha nila at nagniningning nilang mga mata na gusto nila."Okay girls. Get dress." Binitiwan ko sila at agad naman silang tumakbo patungo sa kani kaniyang kwarto.

"How's it going?" Janella asked.

Tumikhim muna ako bago magsalita.

"I'm doing fine. Some test. Do these. Take these. They assured I'll gonna be fine and will be fully healed soon. I wish." Sabi ko at sinundan ng tawa ang huli kong sinabi. Nakita ko naman ang lungkot sa mukha nya. "Psh! Cheer up oy! Pumapangit ka pag ganyan ehh." Biro ko. I pinched her nose and she just slapped my arms.

"Nagawa mo pang magbiro! Psh!" Padabog syang nagtungo sa kusina at sinundan ko naman sya.

"Ikaw? Nagpakita na ba sya sayo?" Tanong ko na ikinatigil naman nya. She's squeezing a lemon. Probably I think it's for me. Habang pinagdiskitahan ko naman ang cracker nuts na nasa ibabaw ng lamesa.

"Hey! That one has spice! You hard headed! Akin na nga yan!" Hinablot naman nya sa akin ang bowl na may lamang cracker nuts. Napakamot naman ako sa ulo ko. Nakalimutan ko, bawal nga pala. Hahahaha

"Iniiba mo lang ang usapan ehh! Sus!" biro ko. Tinapunan lang naman nya ako ng nakamamatay na tingin.

Ganito talaga kami pag magkasama. We're like cat and dog. Naging close kasi kami lalo na nung mga panahong nagpapagaling sya.

We're best friends. Yes!

"Hmm... Last night, I received a phone call from unknown number. It's hard to presume  but I had this strong feeling that it's him." Malungkot nyang sabi na ang tinutukoy ay ang ama ng mga anak nya.

"Grabeng atonement naman yata ang ginagawa nya. Imagine, natitiis nya mga anak nya. Psh! Siguro kung ako yun baka mas pinili kong pagbayaran ang mga kasalanan ko sa pamamagitan ng pagaaruga at pagmamahal sa mga anak ko at... at sa asawa ko..." Medyo nautal ako sa huli kong sinabi. I ignored it. Matagal nang nawala ang pag asa kong iyon. Ginusto ko naman at----

"You missed her right?" Ngayon sya naman ang nanunudyo. Hays! Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi! But like what i've said matagal na yun. It's all in the past and I already moved on.

Moved on? Moved on? Ipokrito!

I shook my head. Ayan na naman kasi yung isip kong mapanghusga! Damm you!

"What I'm trying to say is... sana nagmoved on na lang din sya sa mga nangyari. The damage has been done already at kahit pa maglinis sya ng kubeta sa mga pampublikong banyo sa buong Pilipinas, wala na rin mangyayari kasi nangyari na." I stated.

Five years ago that man almost ruined my life. Muntikan pang bumagsak ang kompanya namin dahil sa kanya.

If it's not for Janella, siguro naglilinis na nga lang ako ngayon ng kubeta.