Voor jou

Hoofdstuk 4

Fenna is nog sneller uit haar stoel dan Bram, maar hij houdt haar tegen. "Blijf zitten. Ik ga wel naar Liselotte. Maak jij dat lijstje nou maar. Zo slaan we twee vliegen in een klap."

Met een zucht laat ze zich terug op haar stoel vallen. Hoe blij ze ook was dat personeelszaken had geregeld dat ze meteen aan het werk kon, ze wilde iets concreets doen. Niet wat namen op een briefje schrijven, maar echt iets doen.

Bovendien hoe ging ze uitleggen dat de kans klein was dat iemand uit haar privé leven hierachter zat? Hoe ging ze uitleggen dat zowel haar familie als haar vrienden bijna allemaal dood waren? Fenna wilde de meelevende blikken niet zien. Ze wilde de bemoedigende woorden niet horen en de goedbedoelde aanrakingen, een kneepje in haar hand of een hand op haar schouder, niet voelen. Ze wilde voor een keer niet de vrouw zijn zonder familie en met een dode geliefde.

Uit haar ooghoek ziet ze dat Evert naar haar kijkt. Zou hij zich afvragen waarom ze niets opschrijft? Als vanzelf komen er drie namen uit haar pen. Netjes onder elkaar, drie exen die ze al jaren niet gesproken heeft. Dit zijn de enige mensen uit haar verleden die haar, toen hun wegen scheidde, iets vervelends zouden toe wensen. Al is Fenna er vrij zeker van dat alle drie de mannen na drie telefoontjes van het lijstje geschrapt konden worden.

"Fenna! Evert!" De stem van Bram galmt door het bureau. "Het tijdsstip van overlijden ligt tussen twee en vier uur 's middags. Het laatste bericht ging online om één uur. Ik moest er van Liselotte wel bij vermelden dat dit een schatting is."

"Dus we moeten wachten om actie te ondernemen." zucht Fenna. De twee mannen kijken elkaar grijnzend aan. "Wat?" "Voor Liselotte is iets pas zeker als het minstens drie keer is gecontroleerd." verklaart Bram. "Dus we gaan niet wachten?"

"Wij niet, jij wel." zegt Evert. "In ieder geval tot je je dienstpasje en identificatie bewijs hebt." Met een teleurgestelde blik kijkt Fenna hoe haar nieuwe collega's het pand verlaten. Ze pakt een paar dossiers van de steeds groeiende stapel op Evert's bureau. Het zoemde geluid van de printer, die overuren draait, zorgt ervoor dat ze zich niet echt kan concentreren.

Halverwege het derde document staat ze op en loopt richting Liselotte's lab. "Liselotte?" Ze klopt op de deur voor ze die open maakt. De brunette kijkt pas op van haar werk als Fenna naast haar staat. "Hallo, Fenna was het toch?"

"Ja, klopt. Ik vroeg me af of je al een doodsoorzaak hebt gevonden." legt Fenna haar aanwezigheid uit. "De manier waar op de moord gepleegt is, kan het aantal potentiële daders verminderen."

Liselotte lijkt even te overwegen of ze de informatie vrij wil geven. "De doodsoorzaak is verstikking." Fenna denkt even na. "Heeft de dader zijn of haar handen gebruikt?"

Liselotte kijkt haar goedkeurend aan, waardoor Fenna zich afvraagd of dit soort vragen ongebruikelijk zijn. "Nee, het slachtoffer is gewurgd met ander materiaal. Ik weet nog niet wat het precies is. Er zijn andere plekken op het lichaam aangetroffen die er op wijze dat het slachtoffer eerst door geweld het bewustzijn verloren heeft."

"Dankjewel. Wil je het laten weten als je meer weet?" vraagt Fenna. Liselotte knikt, maar de brunette lijkt zo gefocust dat Fenna betwijfeld of ze het überhaupt gehoord heeft. Even overweegt de blondine om haar vraag voor de zekerheid te herhalen, maar ze kiest er toch voor om de ruimte te verlaten; Fenna kon de informatie nog altijd zelf gaan halen. Nu heeft ze iets anders te doen. Ergens in het gebouw liggen de twee voorwerpen die haar een weg uit het bureauwerk bieden. En het wordt hoog tijd dat Fenna die op gaat halen.