Voor jou

Hoofdstuk 7

"Ik dacht dat we geregeld hadden dat jij nog even kon slapen?" vraagt Evert als Fenna uit haar auto stapt. "Ook goedemorgen." antwoodt ze. "Ah, tuurlijk. Je hebt geweigerd. Vertel Fenna, ben je altijd zo koppig?"

"Dat kan ik ook aan jou vragen. Ik dacht dat wij hadden afgesproken dat ik best alleen naar huis kon rijden."

"Heb je dat gezien?"

"Laten we het zo zeggen, de volgende keer als er een verdachte achtervolgd moet worden. Dan rijd ik."

Het afzetlint van de politie misstaat niet in deze wijk die recht uit een film lijkt te komen. Het is er stil, verlaten. Er staan maar een paar huizen en geen van alle zijn in erg goede conditie. De kale bomen en de gure winter wind maken het plaatje compleet.

Evert houdt het lint omhoog, zodat beide blonde rechereurs er gebukt onder door kunnen. De voordeur staat open. Het is koud in het huis. Gelukkig hoeven ze niet ver te lopen; in de eerste kamer die ze tegen komen staat Liselotte op hen te wachten. Ze glimlacht. "Goed dat jullie er zijn. Kim Pietersen is vanmorgen vroeg gevonden door de eigenaar van dit pand. Het zou vanmiddag gesloopt worden en hij kwam de laatste dingetjes controleren." Liselotte knikt naar de kale man in de hoek die met Bram staat te praten.

Als Fenna's blik die van Bram kruist, glimlacht hij even. De rechereur zegt iets tegen de man waarna hij richting de rest van zijn collega's loopt. "Lang niet gezien." grijnst hij naar het blonde duo. "Is het nog laat geworden gisteren?" In verband met een afspraak met zijn schoonzus had Bram het bureau een par uur eerder verlaten dan de andere twee rechereurs.

Evert reageert met "Ja." Op hetzelfde moment dat Fenna "Nee." antwoordt. Bram grinnikt. "Duidelijk."

Liselotte schrapt haar keel en eist daarmee de aandacht van haar collega's op. "Mag ik even de aandacht? Kim Pietersen? Moord?" Het drietal knikt gedwee en laat Liselotte haar verhaal beginnen. De brunette steekt dan ook meteen van wal. "Volgens haar rijbewijs is ze 32 jaar oud. Er zijn vier agenten begonnen met het zoeken van getuigen, maar in deze wijk op dit tijdstip geef ik ze weinig kans." Terwijl Liselotte praat, laat Fenna haar blik over het lichaam van de vrouw glijden.

Ze is blank, zwartharig en draagt een bril met een donker montuur. De vrouw draagt een lichtblauwe spijkerbroek en een zwarte jas. Om haar nek hangt een knal rode sjaal. De sjaal wordt versiert door sierlijke witte letters. "Merry Ch-" kan Fenna lezen daarna onttrekken de zwarte haren de letters aan het zicht.

Ook Bram lijkt de sjaal te zijn opgevallen. "Ons slachtoffer zat al goed in de kerststemming zo te zien. Is ze daarmee vermoord?"

Liselotte haalt haar schouders op. "Daar kan ik op dit punt nog niets over zeggen." Bram zucht, maar een opmerking blijft uit. Fenna's ogen verlaten het lichaam en glijden over de rest van de ruimte. "Is ze hier vermoord?"

"Waarschijnlijk niet." antwoordt Liselotte, die inmiddels op haar hurken naast het lijk zit. "Fenna?" Liselotte steekt iets wits naar haar uit. Het duurt nog geen seconde voordat Fenna zich realiseert wat het is.

Net als het eerste bericht is ook dit bewijsstuk in een plastic zakje verpakt.

"Voor jou, Fenna.
Het is allemaal voor jou.

P5A3L22M13F6"

Evert, die over haar schouder meeleest, zucht. "Waar zouden die letters voor staan?" vraagt Bram zich hard op af. "Coördinaten?" oppert Evert, maar Fenna schudt haar hoofd. "Nee, dat is het niet."

"Hoe weet jij dat?" vraagt Evert spottend. "Ik heb gewoon zo'n gevoel." Fenna haalt haar schouders op. "Het zijn geen coördinaten." Evert rolt met zijn ogen. "Nou jongens, ze heeft een gevoel hoor. Dat wil toch helemaal niets zeggen! Heb je misschien ook een gevoel over wie de dader is? Dan kunnen we die meteen. arresteren. De OvJ zet hem vast meteen achter slot en grendel als we onze uitstekende argumentatie uitleggen!"

Fenna kijkt van Evert naar het briefje en weer terug. Daarna loopt ze zonder iets te zeggen de ruimte uit. Alle achtergebleven personen blijven stokstijf staan. "Ga achter haar aan." sist Bram. Evert lijkt even te willen protesteren. "Nu, Evert."

Evert werpt hem een kwade blik toe, maar gaat toch achter zijn collega aan. Ver hoeft hij niet te zoeken. Ze staat met haar rug tegen de auto geleund. Haar blik strak op het papiertje in haar hand gericht. Ze reageert niet als hij langs haar komt staan. Evert is even in tweestrijd. Hij is niet het type dat toegeeft en sorry zegt; zeker niet als hij vindt dat hij gelijk heeft.

Nog geen minuut later hoort hij het woord toch zijn mond verlaten. "Sorry, Fenna. Ik had niet zo fel moeten reageren." Het blijft stil. Dat had Evert wel verwacht. Hij kent de blondine nog niet zo goed, maar volgens hem is ze minstens net zo koppig als hij.

"Ik snap het wel." Blijkbaar zijn ze vandaag beiden hun zelf niet. "Een gevoel is te abstract, maar deze man, vrouw, weet ik veel heeft tot nu toe alles voor mij gedaan. Waarom zou die code dan niet met mij te maken hebben?"

Binnen zucht Bram diep. Gaat dit voortaan altijd zo?" vraagt hij aan Liselotte. De brunette haalt haar schouders op. "Even over die doodsoorzaak." Bram glimlacht, typische Liselotte. De rest van de aanwezige staat nog steeds een beetje verbaasd te kijken, het gesnauw en geschreeuw van zojuist nog niet helemaal te boven. Liselotte is daarintegen net zo professioneel en onafleidbaar als altijd. "Het  ziet er inderdaad naar uit dat Kim Pietersen is gewurgd met haar sjaal." stelt ze dan vast. "Nou." mompelt Bram. "Merry freaking christmas."

~~~~~~~~~
Over kerst gesproken. De komende drie dagen komen, ALS HET GOED IS, drie nieuwe hoofdstukken online. Die zich, jawel, afspelen tijdens kerst.