Voor jou

Hoofdstuk 16

Liselotte schrijft nauwkeurig alle nieuw verkregen informatie op. Het bord begint aardig vol te raken. De foto's van de vier slachtoffers hangen in de linkerbovenhoek. De vier lachende gezichten zijn voorzien van de namen en leeftijden. Bram maakt vier kopjes koffie, waarvan er al eentje stomend naast het koffieapparaat staat. Evert staat te praten met een van de agenten die vanmorgen ter plaatsen was op de PD. Fenna hangt met een magneetje het nieuwe briefje op het bord. De icepack ligt vergeten op haar bureau.

"Is er een mogelijk connectie tussen Maarten en de andere drie slachtoffers?" vraagt Liselotte. Ze zet een punt achter de zin en legt de stift weg.

Fenna schudt haar hoofd. "We hebben mevrouw Jonker de foto's van de andere drie laten zien, maar ze gaf aan hen niet te kennen. De slachtoffers komen uit andere buurten en werken in verschillende branches. Misschien hebben we geluk en herkent een van de vrienden van Maarten iemand. Ik denk alleen dat die kans erg klein is."

"Ik denk dat we minder tijd moeten besteden aan het leggen van connecties tussen de slachtoffers." laat Bram weten terwijl hij het vierde kopje koffie van melk en suiker voorziet. "De slachtoffers zijn in deze zaak een middel om een boodschap over te brengen. Ik denk dat ze willekeurig gekozen worden."

"Op het verkeerde plek op het verkeerde moment." zegt Evert. Bram knikt. Hij deelt de kopjes uit. Zijn collega's nemen de warme drank dankbaar aan en wachten tot Bram zijn plek heeft ingenomen. "De oplossing van deze zaak ligt in die briefjes."

"P5A3L22M13F6" mompelt Evert. "Wat betekent het?"

"Ik heb toch gekeken naar jouw coördinatentheorie Evert, maar ik denk niet dat dat de oplossing is." Fenna kijkt Evert triomfantelijk aan, de discussie van toen nog niet vergeten. Niemand vraagt waarom de theorie niet klopt. Liselotte's oordeel is genoeg om alle twijfel weg te nemen.

"M van Maarten? Hij was het laatste slachtoffer." oppert Bram.

Evert schudt zijn hoofd. "De andere letters komen niet overeen met de rest van de slachtoffers. Bovendien haalt dat onze theorie onderuit. Als de M van Maarten zou zijn, betekent het dat onze slachtoffers niet willekeurig worden gekozen."

"We moeten niet vergeten dat het een theorie is." merkt Liselotte op. "Het is niet meer dan dat." De rest van het team kan een glimlach niet onderdrukken; de brunette kon het toch niet laten om de subjectiviteit van een theorie te benadrukken. "Wat zei je, Fen?" vraagt Liselotte dan.

De twee mannelijke rechereurs verleggen hun blik nieuwsgierig naar de blondine. Ze hadden helemaal niet gehoord dat ze iets had gezegd. Laat staan wát ze had gezegd.

"Mark." fluistert Fenna. En dan harder: "De M is van Mark." De blondine grist het briefje van het bord en dan is ze weg; richting de uitgang. Ze laat het drietal overdonderd achter.

"Kan ze daar nou nooit is mee ophouden?" moppert Evert tegen niemand in het bijzonder. Er is geen overleg nodig voor hun volgende stap. Met hun jassen nog in hun handen stormen ze hun collega achterna; voorbij Van Zijverden die hen verbijsterd nakijkt.