Voor jou

Hoofdstuk 6

"Kom, Fenna. Het is tijd om naar huis te gaan." Evert staat met zijn jas al aan tegenover haar. De blondine schudt haar hoofd. "Ik maak deze nog even af." Evert zucht. "Je zei over de vorige al dat het de laatste was en over die daarvoor ook." Fenna haalt haar schouders op. "Ga maar vast. Ik ben toch nog niet moe." Evert grinnikt. "Wie hou je voor de gek? Je ogen vallen bijna dicht. Bovendien de kans dat de naam van onze dader tussen deze dossiers zit is klein. Het kan iedereen zijn." 

"We moeten iets doen, Evert." Het was inmiddels half twee geweest, maar Fenna was nog niet van plan om het politiebureau te verlaten. Niet nu er een of andere gek de regio onveilig maakte. "Dat doen we ook; morgen. Morgen zijn de resultaten van Liselotte's onderzoek bekend en kunnen we waarschijnlijk vooruitgaan boeken in deze zaak." 

Fenna mikt het dossier op een van de vier stapels die inmiddels op de grond waren ontstaan. Op de rechter stapel lagen alle zaken waarin Fenna een grote rol had gespeeld. Die daarnaast bevatten zaken waarbij de slachtoffers door verstikking om het leven waren gebracht, de laagste stapel bestond uit dossier met zaken waarvan de dader inmiddels was overleden en  op de linker lagen alle overige zaken. Als Fenna haar hand uitsteekt om het volgende rapport te pakken houdt Evert haar tegen. "Fenna, we gaan. Van Zijverden heeft niets aan ons als we te moe zijn om op onze benen te staan." 

Met een zucht geeft Fenna toe. "Oké dan. We gaan." Evert geeft de blondine haar jas aan. "Ik breng je wel even naar huis." Fenna trekt haar wenkbrauw op. "Ik dacht het niet. Ik kan best zelf rijden." 

"Je bent moe. Dadelijk veroorzaak je een ongeluk" protesteert Evert, maar Fenna wil er niets van horen. "Ik kan prima voor mezelf zorgen. Daarnaast jij bent ook moe." De blondine verzamelt haar spullen. "Weltrusten Evert." 

"Fenna, wacht!" De paar stappen die Fenna richting de uitgang had gezet worden snel overbrugd en Evert duwt een papiertje in haar hand. Fenna kijkt hem verbaasd aan. "Onze telefoonnummers." verduidelijkt Evert. "Voor het geval je nog eens besluit om er alleen van door te gaan." 

Fenna weet zo snel niet wat ze moet zeggen en Evert maakt daar gebruik van. "Weet je zeker dat ik je niet naar huis moet brengen?" 

"Heel zeker." antwoordt ze. De irritatie die ze voelt is gelukkig niet in haar stem te horen. "Oké. Weltrusten dan, Fenna." De blonde man passeert haar. 

Nog geen tien minuten later kijkt Fenna hoofdschuddend in haar achteruitkijk spiegel. Het is een heldere nacht en met behulp van het licht van de lantaarnpalen herkent Fenna de man in de auto achter haar. Het was dezelfde blonde man waarvan ze zojuist afscheid had genomen in het politiebureau. Ze had toch gezegd dat ze best alleen naar huis kon rijden?

*

De klok aan de muur geeft twee uur aan als Fenna de voordeur achter zich dicht laat vallen. Dit is niet wat ze had verwacht van haar eerste werkdag. Ze schopt haar schoenen in de hoek en laat haar jas er boven op vallen. Die had ze over een paar uur toch weer nodig. 

Met twee treden tegelijk loopt ze de trap op. Met haar bed zo dichtbij kon ze haar vermoeidheid niet langer ontkennen. Ze laat zich met haar kleren nog aan op het comfortabele bed vallen. Zonder het stemmetje in haar hoofd was ze waarschijnlijk meteen in een diepe slaap gevallen, maar het stemmetje dwingt haar om op te staan. Eerst tandenpoetsen, dan omkleden, dan naar bed. 

Met grote moeite duwt Fenna zich van het bed af. Ze troost zichzelf met de gedachte dat ze over tien minuutjes toch weer terug zou zijn. Hoe kon ze weten dat na twee minuten haar telefoon zou gaan? 

"Fenna? Sorry dat ik je wakker maak." Liselotte's stem klinkt alert en Fenna vraagt zich af hoe ze dat op dit uur voor elkaar krijgt. "Maak je geen zorgen. Ik ben net terug. Ik sliep nog niet" Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. "Ik zal je niet verder meer storen dan. Ik zie je morgen wel." breekt Liselotte het gesprek af voor het goed en wel begonnen is. "Wacht! Waar belde je voor?" vraagt Fenna nieuwsgierig.

"Er is een lichaam gevonden in een verlaten wijk. Het gaat om een vrouw van rond de dertig." vertelt Liselotte. "Is ze gewurgd?" Fenna weet het antwoord al. "Ja, maar de agenten die al op de PD aanwezig zijn beginnen alvast dan kan jij nog een paar uur slapen." Fenna negeert Liselotte's opmerking, plotseling was alle vermoeidheid uit haar lichaam verdwenen. "Is er een briefje gevonden op de PD?" 

Fenna kan Liselotte bijna horen aarzelen voordat ze antwoordt. "Ja, maar..."

"Ik ben er over vijf minuten."