Voor jou

Hoofdstuk 25

Het is nog geen vijf uur 's morgens als het team zich in Van Zijverden's kantoor verzameld. "Heeft het onderzoek van het forensisch team tot nu toe iets opgeleverd?" vraagt hun leidinggevende.

Evert had Van Zijverden één uur geleden uit bed gebeld om hem op de hoogte te brengen van de gebeurtenissen die die nacht hadden plaatsgevonden. Van Zijverden ziet er echter uitgeslapen uit en lijkt geen last te hebben van zijn onderbroken nachtrust.

Liselotte schudt haar hoofd. "Nog niets, zoals Bram al had voorspeld zorgt het tekort aan verlichting voor problemen. Momenteel proberen ze dit met zaklampen en andere verlichting op te lossen. Als het licht is willen ze hun onderzoek nogmaals uitvoeren."

"Zoals het er nu naar uit ziet heeft hij ook dit keer geen sporen na gelaten. De bewakingsbeelden van Feenstra hebben tot nu toe ook geen aanwijzingen opgeleverd. De resultaten van Feenstra's bloedonderzoeken zullen aan het eind van de ochtend op Liselotte's bureau liggen." vat Evert de rest van de ochtend samen.

"Weer geen enkel aanknopingspunt. Man, wat háát ik die vent." sist Bram door zijn op elkaar geklemde kaken. "Hij lijkt nogmaals van de aardbodem verdwenen te zijn, maar dit keer heeft hij Fenna met zich meegenomen."

"Objectief gezien is het onmogelijk om van de aardbodem te verdwijnen." kan Liselotte niet laten om er tegen in te brengen. "Daarnaast zaten er volgens Lars, van het forensisch team, verdovende middelen in zowel Fenna's drinken als dat van Feenstra. Er vanuit gaande dat Feenstra hier niets mee te maken heeft zou ik een bezoekje brengen aan de huishoudster."

"De enige andere persoon die gisteren in het huis is geweest." vult Evert aan, voordat hij zich met een ruk omdraait en het kantoor verlaat. Bram volgt hem op de voet.

Het huis van de huishoudster bevindt zich op een kilometer afstand van dat van Feenstra. Mevrouw Smits is al jaren in dienst bij de ex-politieman. De tuin is keurig bijgehouden. Er lopen twee beklinkerde paadjes door de planten. Een daarvan leidt naar een hoge poort en de andere naar de voordeur die mintgroen van kleur is. Het geluid van de bel galmt door de hal.

Er wordt echter niet opengaan. Bram haalt zijn schouders op. "Misschien is ze niet thuis." oppert hij.

"Daar zullen we dan zo achter komen." antwoordt Evert terwijl het pad richting de poort bewandeld waarna hij er behendign overheen klimt. Bram volgt zijn voorbeeld zonder enige vorm van protest.

De poort leidt hen naar de achtertuin. Het kleine grasveldje in het midden wordt omringd door planten waaraan in de lente waarschijnlijk prachtige bloemen groeien. De grond voor het grasveldje is betegeld met grote grijze stenen waarop een zwarte tafel en een paar stoelen staan.

De stenen lopen door tot aan het huis. Door glazen wanden kan je de open keuken in kijken. De keuken is glanzend wit; alles. Dat zou het in ieder geval moeten zijn. De glanzend witte tegels worden ontsierd door een grote rode plas; bloed.

"Bel Lies!" schreeuwt Evert terwijl hij het slot forceert.