Voor jou

Hoofdstuk 19

Met een kritische blik kijkt Fenna naar haar spiegelbeeld. Haar ogen glijden over haar zwarte broek naar haar groene blouse, die verdacht veel weg heeft van de kleur van de Liselotte's plant die naast de spiegel staat. Haar blonde haren hangen los over haar schouders en ze heeft lichte make-up aangebracht.

"Dit is al de derde keer in de afgelopen tien minuten dat je in de spiegel kijkt." verzucht Liselotte met een glimlach. "Je maakt me zenuwachtig, Fen." Ze klopt naast zich op het bed. "Ga zitten. Je ziet er prachtig uit; het is goed zo."

Met nog een laatste blik in de spiegel neemt de blondine plaats naast haar collega. "Waarom die zenuwen, Fenna? Dit is volgens mij de eerste keer dat ik je zenuwachtig zie."

Fenna zucht. "Ik weet het niet. Of eigenlijk weet ik het wel. Het zijn niet echt zenuwen. Het is gewoon een gesprek met iemand die vroeger heel belangrijk was op werkgebied. Feenstra was mijn eerste werkgever bij de politie en hij stond niet bepaald te springen om zo'n groentje van de politieacedemie. Het is alsof ik nog steeds iets moet bewijzen ofzo."

Liselotte knikt en grinnikt dan. "Jij, Fenna Kremer, bent de enige persoon die ik ken die geen enkele angst kent in ons werkveld. Daar waar je dagelijks oog in oog komt te staan met de slechtste mensen die dit land te bieden heeft. Als je daarintegen naar een etentje gaat met je ex-werkgever sta je stijf van de zenuwen."

Fenna haalt haar schouders op. "Zo zenuwachtig ben ik nu ook weer niet."

"Zenuwachtiger dan ik van je gewend ben." antwoordt Liselotte. "Je weet dat we Feenstra wel twintig keer gecontroleerd hebben; hij is met geen mogelijkheid de dader."

Nu de connectie met Fenna's undercoververleden een feit was, had het team alle betrokkenen nagetrokken. Feenstra was, naast Fenna, een van de weinige nog levende rechereurs met een groot aandeel in de operatie. Hij was lid geweest van het team dat de operatie had overzien, de beslissingen had gemaakt en de zaak had afgesloten.

Tijdens hun onderzoek was het team op steeds meer terughoudendheid gestuit. Mensen wilden zelden meteen meewerken en wezen altijd op de geheimhoudingsplicht die ze hadden. Zelfs nadat het team had uitgelegd dat deze nu niet van toepassing was.

Uiteindelijk besloot Fenna om de informatie direct van de bron te gaan halen. Ivo Feenstra was als beste op de hoogte en kende haar persoonlijk. Toch stond de rest van het team niet te springen om Fenna's idee. Pas na het vinden van waterdichte alibi's ten tijde van de moorden stemden ze in met het plan van hun collega.

Ook Ivo Feenstra wilde eerst niets van Fenna's voorstel weten. Na een telefoontje van Dries en de Officier van justitie, die deze zaak zo snel mogelijk gesloten wilde hebben, ging Feenstra akkoord.

"Weet ik." glimlacht Fenna. "Anders zouden jullie me nooit laten gaan."

Liselotte knikt."Precies. En als je na drie uur nog niet terug bent, vallen we het huis binnen. Beloofd."