Voor jou

Hoofdstuk 12

"Nog een keer?" Bram kijkt een beetje verloren de ruimte rond.

"Ik denk niet dat we ineens andere aanwijzingen. De gegevens zijn hetzelfde als de eerste drie keer dat we ze doornamen." zucht Evert. 

"Heb jij een beter idee dan?" Fenna kijkt Evert vragend aan en als die zijn hoofdstuk gebaart ze naar Bram dat hij zijn gang kan gaan.

"We weten zeker dat al onze slachtoffers hun laatst bekende locatie levend hebben verlaten. Liam ging levend weg bij de afspraak met zijn klant. Ook Kim verliet haar pre-kerstfeestje in leven. Meerdere getuigen verklaren dat Marit nog levende toe ze haar kantoor verliet. Onze slachtoffers woonden in andere buurten, hadden banen in verschillende branches en hebben zover we weten geen overeenkomende kennissen, familie of vrienden. Toch heeft degene die we zoeken deze mensen uitgekozen, waarom?" denkt Bram hardop.

Evert haalt zijn schouders op. "Misschien maakt het hem niet uit wie ze zijn. Misschien ziet hij hen alleen als een middel om zijn boodschap over te brengen. Misschien is de enige reden dat ze niet meer leven, omdat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren."

"Zou kunnen." knikt Fenna. "Uiterlijk zou ook een factor kunnen zijn. Een middel om de boodschap te verduidelijken. Al zijn we er nog niet helemaal achter wat de boodschap nu precies is." Hoewel het bij het eerste slachtoffer had geleken alsof de dader enkel het verband met Fenna wilde verkondigen, geloofden de rechereurs steeds meer dat er nog meer achterzat. Een verhaal, iets waardoor alle puzzelstukjes op hun plek zouden vallen. Of misschien was dat alleen wat ze hoopten. Een verhaal, een logica, een reden waarom de moordenaar Fenna benaderde zou beter te begrijpen zijn.

"We hebben nog steeds geen idee wat die code betekent die we bij Kim Pietersen aantroffen?" vraagt Evert. De andere twee schudden hun hoofd.

"Liselotte is allerlei mogelijkheden aan het proberen, maar tot nu toe tevergeefs." laat Bram weten. "Als iemand de code kan kraken dan is het Liselotte wel."

"Of Fenna." merkt Evert op. "Zou het niet logischer zijn als de code iets met Fenna te maken heeft. Deze hele zaak heeft met Fenna te maken. Waarom zou die code anders zijn?" 

"Ik zal kijken wat ik ervan kan maken." Fenna staat op van haar plek. 

"Neem deze ook meteen mee." houdt Bram haar tegen terwijl hij met het briefje zwaait. De tekst die was gevonden bij het lichaam van Marit was bijna onleesbaar. De getypte letters waren uitgelopen door de regen. Het miezerde op de avond dat Marit's lichaam gevonden werd. Fenna grist het briefje uit Bram's handen en vervolgt haar weg naar Liselotte.

De overgebleven rechereurs  kijken haar na. Zodra ze uit het zicht verdwijnt, kijken ze elkaar aan. Waarna ze zich met een zucht weer op het bord voor het richten. "Denk je dat ze in gevaar is?" vraagt Bram.

"Fenna?"

Bram knikt. "Ja, ik denk van wel. Die agenten zitten niet voor niets in een auto voor haar huis."

"Zou ze dat ondertussen niet doorhebben?"

"Jawel. Ik zag haar vanmorgen naar Van Zijverden lopen en ze was niet blij toe ze uit zijn kantoor kwam."

Bram grinnikt. "Verrassend. Denk je dat het genoeg is? Zo'n agent voor haar deur? "

Evert haalt zijn schouders op. "We moeten er voor zorgen dat ze zo min mogelijk alleen is. Ik denk dat de kans vrij groot is dat de dader op een gegeven moment moe wordt van de briefjes. Nu is het een manier om contact te zoeken, maar dat zal niet genoeg zijn. En dan zal hij echt contact willen; face to face." 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

NOG EEN WEEK TOT DE EERSTE AFLEVERING VAN HET NIEUWE SEIZOEN JONGENS!