Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Versace On The Floor- Bruno Mars
Marry
Ganoon na nga ang nangyari sa buong event. Hindi ako masyadong nakinig sa kung ano mang sinasabi o nangyayari. I kept on thinking about Zach.
Iniisip ko kung ano bang ginagawa niya ngayon. He must be bored! Gusto ko na agad pumunta sa hotel para makasama siya.
Minsan ay magugulat nalang ako at biglang nagsisipagpalakpakan ang mga tao. Kaya ang ginagawa ko, nakikipalakpak nalang rin ako para mukha namang hindi ako napapagiwanan dito.
Nang dumating na nga ang oras na pinakahihintay ko, agada gad rin akong pumasok sa kotse na naghihintay para sa akin. When I entered, nandoon na rin si Laura.
"Are we going to the hotel now?" aligaga kong tanong. Tiningnan ko rin ang cellphone ko, nagbabaka sakaling nagtext sa akin si Zach. Pero wala naman.
He must be sleeping. Sa layo pa naman rin ng binyahe niya, e.
"You should eat dinner first." Ani Laura. Nag-angat agad ako ng tingin sakanya.
No! Hindi ako pwedeng magtagal pa! I need to get to the hotel now!
"I-I won't. Kumain na ako kanina." Sabi ko. Laura sighed at inirapan ako. She checks her cellphone again, mukhang nagpapareserve na ng restaurant para sa akin.
"No! I'm serious. Sa hotel na ako kakain."
Niliitan ako ni Laura ng mata, parang nanghihinala. Pero sa huli ay pinagbigyan niya ako. I sighed in relief. Kumunot naman ang noo niya pero nginitian ko nalang siya para hindi siya manghinala pa ulit.
Nang marating namin ang hotel ay dali-dali akong lumabas. Hindi ko na pinansin pa kung tinatawag ako ni Laura. Hindi ko na rin pinansin kung nakaheels ako na napakataas!
I ran towards the elevator and clicked the up button. Habang naghihintay naman ay naabutan ako ni Laura. I was shocked, ngumiti nalang ako at kinalma ang sarili.
Don't be too excited to see him, Sam.
"Why are you on the rush?" Laura asked. Nagkibit ako ng balikat at tumawa bahagya.
"I have a show to watch."
Stupid, Samantha! Give Laura a reasonable reason. Gosh!
"Hey! Are you not telling me something?"
My eyes widened a little. Inilibot ko ang tingin sa paligid, nag-iisip ng irarason.
"What?! I tell you everything!"
Sa huli ay hindi na niya pinansin pa iyon. Habang paakyat ang elevator sa tamang palapag ay hindi ako mapakali.
"Do you want me to order something for you?"
"No! No! I'm fine." Agad kong sinagot. Kumunot na naman muli ang noo niya. Ngumiti nalang ako para hindi ganon kaobvious.
