Yenilmez

Bölüm 13

Daha düne kadar ölmek istiyordum. Ama şimdi... Gerçekten ölmeyi hakettim mi? Pekala uzaklara gidip bi dağ başında insanlardan uzak yaşayabilirdim.

Buradan kaçmalıydım. Ama hiç gücüm yoktu. Diğerlerinden yardım istemeliydim. Onlarda benim gibi uyuşturulmuş görünüyorlardı. Belki onlara da bana yapılanlar yapılıyordu. Gücümü toplayınca bir plan yapmalıydım.

Ertesi gün zayıf da olsa güçlerim geri gelmeye başladı. Sanırım verilen ilaçlar beni zayıflattığı kadar güçlerimi de zayıflatıyordu. İçimden bir ses güçlerimizi bildiklerini ve onları kontrol etmeye çalıştıklarını söylüyordu ama emin olmadığım için hayallerle kafamı meşgul etmek istemiyordum.

Önce Mert'in yanına gittim. Ona üzerimizde deneyler yapıldığını ölmekten korktuğumu ve buradan kaçmamız gerektiğini söyledim. İfadesinin hiç değişmemesi bazen sinirimi bozuyordu.

'Ne plan yapsan yararsız buradan kaçamayız!'

Saçımı başımı yolmak istiyordum. 'Hayır Mert yapabiliriz. Kaçamasak bile elim kolum bağlı durmayacağım. Ne pahasına olursa olsun deneyeceğim.'

'Evet sen busun. Ama ben yokum. İstersen belki Cenk ve Roberto sana yardım eder.' dedi.

Cenk'in yanına gittim. 'Haklısın İlayda. Ve ben Mert gibi düşünmüyorum. Yeteneklerimizi birleştirirsek belki buradan kaçabiliriz' dedi.

Roberto'ya da anlattık. Tesisi gezip inceleyip plan yapmaya başladık. Roberto'yu plana dahil ettiğimiz çok iyi olmuştu. Çünkü tesiste kamera açısı dışında kalan tüm köşeleri biliyordu. Sorun oraya görünmeden nasıl gidecektik? Cenk o konuyu halletmek için gönüllü oldu. Gerçekten nasıl halledeceğini ben de anlamamıştım.

Gece ikide harekete geçtik. Cenk gerçekten garip bir hızla kameralardan görünmeden gündüz ne ara topladığını anlayamadığım taşları Roberto'nun gece uyku saatine kadar çizerek gösterdiği kameralara atarak etkisiz hale getirdi. Ama bu insanüstüydü. Sanırım haklıydım. Burası doğaüstü yetenekleri olan çocukları toplama kampıydı!

Sonra tırmandık ve duvarları atladık. Gece çok karanlıktı. Tesislerden biraz uzaklaşıp havanın aydınlanmasını bekledik. Bu arada pek konuşmadık. İçimde kötü bir his vardı. Bu adamlar bizim yeteneklerimizden haberdarsa bunu önceden düşünmüş olmalılardı ve kaçmak bu kadar basit olmamalıydı.

Gözlerimiz rahat görmeye başladığı anda Cenk hareketlendi. Tabi nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Gördüğümüz açıklıklara doğru yürüdük. Her yer boylu boyu ormandı. Sonunda denize geldik. Roberto bizi durdurdu. Ve suyun içinde açıkta yüksek gerilimli elektrik hattı olduğunu söyledi. Suyu dondursamda elektrik buzdan yine geçerdi.

Bir tepeye yürüyüp alanı taramaya karar verdik. Bu konuda Roberto yetenekli görünüyordu. Mekanik adam gibi birşeydi. Bir kaç saat içinde bir tepeye tırmandık. Gördüğümüz görüntü hiç hoşumuza gitmedi.

Lanet bir adaya hapsedilmiştik!