Bölüm 20

9K 669 28
                                    

Bu üçüncü cinayetim olmuştu. Ve son olmayacaktı. Çünkü amaçları sadece beni yok etmek değildi. Mert'in dediği gibi 'daha kötü'. Bize birbirimizi öldürteceklerdi. Yok edilene kadar daha kimbilir kaç kişiyi öldürecektim. Beni zindan gibi tek yatak olan lanet bir odaya attılar. Yatağa oturmadım bile bir kenara sindim ve hıçkırıklarımı serbest bırakıverdim. Lilian'ın kanlar içindeki morarmış bedenini kaldırdıkları an gözümün önünden gitmiyordu.

Hıçkırıklarım geçince daha ne kadar aynı pozisyonda kaldım bilmiyorum. Aklımda belli belirsiz düşünceler dönüyordu. Nasılsa ölecektim. Bu şekilde eziyet oluyordu. Beni ve gücümü kullanıp diğerlerini öldürteceklerdi beni öldürmeden önce...

Elime baktım. Avcumun içindeki çizgilerde kan pıhtıları vardı. Artık benim kanım mıydı yoksa Lilian'ın mı bilmiyorum. Kendimi dondurabilirdim. Hemen ölmesem de bir süre sonra ölürdüm herhalde. Evet aynen böyle olacaktı. Kendi kendimin katili olacaktım ama bu son cinayet olacaktı. Başka kimseye zarar vermeyecektim.

Dizlerimin üstüne çöktüm. Elimi elimin üstüne koydum. Ne kadar acılı olabilirdi ki? Çektiğim vicdan azabından daha acılı olamazdı. Ellerim titriyordu. Korkağın tekiydim. Ama kararlı olmalıydım. Alttaki elimde soğukluk hissetmeye başladım.

'Hadi yapabilirsin soğuk kanlılıkla 3 cinayet işlemiş birisin sen' dedim. Helikopter sesleri gelmeye başladı. Ayağa kalktım. Kilitli odadan çıkıp gidecek halim yoktu. Hadi ama helikopterlerin geleceğini biliyordum. Otur ve işini bitir seni korkak.

Kalbimin içi nefret dolmuştu. Yeniden dizlerimin üstüne çöktüm. Dışarıda inanılmaz bir patırtı, çığlık, kıyamet vardı. Mükemmel tam ben hayatımı sonlandırmaya karar vermişken dışarıda parti yapmaya karar verdiler ha. Kapıya birşey çarptı. Oh hayır niyetlendiğim şeyi bitiremeyecektim. En azından şimdilik. Kapı bir basınçla patladı ve açıldı. Kapının arkasından dumanlar yükseliyordu. İçeriye çok havalı spor kıyafetler giymiş biri girdi.

'Hadi gidiyoruz' dedi. Kolumdan tuttu ve beni çekti. Kolumu kurtarmaya çalışıyordum.

'Sen de kimsin?' dedim. Beni çekmeye devam etti.

'Hadi vaktimiz yok' dedi.

'Bırak beni' diyerek debelenmeye başladım.

'Ehh ne kadar da inatçısın' derken. İçeri Ayame girdi.

'İlayda o iyi biri. Bizi buradan çıkaracak.'

10K'yı geçtik çok mutluyum gerçekten. Bu sezon finali gibi oldu. Bundan sonra işler değişecek. Merakla bekleyin. Çok beklemezsiniz. Düzenli yazıcıyım farkettiyseniz;) Okuyan herkese çok teşekkür ederim.

YenilmezHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin