The Change [ΒΟΟΚ 1]

3 μήνες αργότερα

Έχουν περάσει 3 μήνες από τότε που ο Νίκος έπεσε σε κόμμα.

Εγώ έχω μείνει στην Αθήνα αυτούς τους μήνες και μιλάω καθημερινά με τα παιδιά πάνω.

Τώρα είμαι στο σχολείο στην Αθήνα μιας και δεν μπορώ να μείνω από απουσίες.

Κάθομαι σε ένα άκυρο παγκάκι και τα 3 αγόρια με πλησιάζουν.

Κάθησαν και αυτοί δίπλα μου.

Με κοίταξαν και τους κοίταξα κι εγώ.

Φοίβη- Τι γίνεται;

Ρώτησα και άνοιξα το κινητό μου.

Άρχισα να παίζω ένα παιχνίδι που έχω κατεβάσει για να περνάει η ώρα.

Ορέστης- Τίπ---

Πήγε να πει, αλλά μια τσιριχτή φωνή τον σταμάτησε.

Νάνσυ- Τι γίνεται αγόρια; Γιατί κάθεστε με το φρικιό;

Είπε κι εγώ γύρισα να την κοιτάξω. Γέλασα ειρωνικά και ξαναγύρισα στο παιχνίδι μου.

Νίνα- Ή καλύτερα, ποιό είναι το φρικιό;

Είπε γελώντας και ο Ορέστης πήγε να απαντήσει, αλλά εγώ σηκώθηκα και της έπιασα σφιχτά τον καρπό.

Φοίβη- Άκου να σου πω πορνίδιο της κακιάς ώρας, πρόσεχε πως μου μιλάς για να μην έχουμε άλλα. Κι αν θες να ξέρεις μπορεί τότε να καθόμουν να σας ακούω να με ρεζιλεύετε, τώρα όμως έχω αλλάξει και ΔΕΝ θες να ξέρεις τι μπορώ να σου κάνω. Γι' αυτό πάρε και το τσουλάκι την φίλη σου και τσακιστήτε φύγετε!!!

Της είπα και της έσφιγκα περισσότερο το χέρι.

Νίνα- Άσε με! Με πονάς..

Φοίβη- Α σε πονάω ε; Καλα να πάθεις, τώρα θα δεις πόσο πονούσα εγώ όταν μου το έκανες! Γι' αυτό σβήσε αυτό το μπίτσικο υφάκι από την ασβεστομένη μούρη σου και εξαφανίσου από μπροστά μου!

Είπα και της άφησα το χέρι απότομα.

Κάθησα ξανά στο παγκάκι και συνέχισα το παιχνίδι μου.

Ορέστης- Θα πας να δεις τον αδερφό σου σήμερα;

Φοίβη- Μάλλον.

Είπα αδιάφορα και σηκωθήκαμε από το παγκάκι.

Μπήκαμε μέσα και έκατσα στην θέση του αδερφού μου και δίπλα στον Ορέστη, μιας και ο καθηγητής μας έβαλε εργασία με το Γ1.

Όσο μιλούσε ο καθηγητής, εγώ ζωγράφιζα στο τετράδιο.

Κάποια στιγμή, άκουσα το όνομά μου.