The Change [ΒΟΟΚ 1]

Παλιές πληγές

1 χρόνο μετά

Πιάνω τα μαλλιά μου έναν κότσο και κάνω αέρα στο πρόσωπό μου με το χέρι μου.

Έξω είναι καταχείμωνο κι εγώ έχω σκάσει!

Υποτίθεται εγώ δεν πρέπει να κάνω δουλειές και να κουράζομαι, αλλά το σπίτι είχε γίνει μια μικρή χωματερή.

Είμαι μόνη μου στο σπίτι μιας και ο Ορέστης πήγε βόλτα τον Νικόλα με τον Ορφέα και βρήκα ευκαιρία να συμμαζέψω το χάος που επικρατούσε.

Αποστειρώνω καλά όλες τις πιπίλες, τα μπιμπερό, τα κουταλάκια, ακόμη και τα παιχνίδια του μικρού που βρίσκονται παντού στο σπίτι, επειδή τα βάζει στο στόμα του και τα αφήνω πάνω σε μια φρεσκοπλυμένη πετσέτα.

Ξεφυσάω και πιάνω την μέση μου, ενώ ανοίγω την πόρτα της κουζίνας και βγαίνω στο μπαλκόνι.

Τινάζω το τραπεζομάντηλο και το διπλώνω, αφήνοντάς το πάνω σε μια καρέκλα.

Βάζω τα πράγματα του μωρού σε ένα αποστειρωμένο, πλαστικό κουτί και το κλείνω, αφήνοντας το στην άκρη του πάγκου.

Στρώνω το τραπεζομάντηλο και βάζω από πάνω τα σουπλά. 

Έχω καθαρίσει όλα τα πράγματα του μωρού, έπλυνα όλα τα καλύμματα, σεντόνια, μαξιλαροθήκες και τα σχετικά, ξεσκόνισα, έστρωσα καθαρά σεντόνια και έβαλα καινούρια καλύμματα στους καναπέδες. Καθάρισα και το πάρκο του μωρού. Τι άλλο έχω να κάνω;

Το κουδούνι με διακόπτει από τις σκέψεις και προχωράω να ανοίξω.

Μόλις ανοίξω την πόρτα μπαίνει μια αγχωμένη Κατερίνα μέσα και κοιτάει τριγύρω.

Φοίβη- Ψάχνεις κάποιον;

Ρωτάω ειρωνικά και το μάτι μου πέφτει πάνω σε μια σακούλα φαρμακείου.

Κατερίνα- Είναι εδώ ο Ορέστης;

Ρωτάει ψιθυριστά και κλείνει την πόρτα.

Φοίβη- Όχι, γιατί ψιθυρίζουμε;

Ρωτάω κι εγώ στον ίδιο τόνο και βγάζει μια ανάσα ανακούφισης.

Ξανά κοιτάω την σακούλα και μετά την Κατερίνα.

Φοίβη- Μαλάκα, είσαι έγκυος;

Ρωτάω έκπληκτη και με κοιτάει γουρλώνοντας τα μάτια της.

Κατερίνα- Τι; Πώς το κατάλαβες;

Ρωτάει και μένω με ανοιχτό το στόμα.

Φοίβη- Συνήθως όταν σου έρχεται περίοδος με παίρνεις αμέσως τηλέφωνο και γκρινιάζεις. Έχεις να το κάνεις σχεδόν ένα μήνα τώρα και σκεφτόμουν να σε ρωτήσω. Μου έρχεσαι και με μια σακούλα από φαρμακείο, τι άλλο να σκεφτώ;