The Change [ΒΟΟΚ 1]

Και χλωρίνη και σινεμά

Ρε παιδιά, συγγνώμη για την αργοπορία, αλλά η έμπνευση είχε πάει περίπατο... Ελπίζω να σας αρέσει. Μην ξεχάσετε να σχολιάσετε και να πατήσετε το αστεράκι!!! Καλή ανάγνωση!

Ανέβηκα προσεχτικά την σκάλα του αεροπλάνου, κρατώντας το χέρι του Ορέστη.

Έκατσα στην θέση μου δίπλα στο παράθυρο και στην διπλανή θέση κάθισε εκείνος.

Η Κατερίνα και ο Ορφέας κάθισαν δύο σειρές πιο μπροστά, επειδή όλες οι θέσεις ήταν πιασμένες.

Φόρεσα την ζακέτα μου και έγυρα στον ώμο του Ορέστη, κλείνοντας τα μάτια μου.

Εκείνος έπαιζε με τις άκρες των μαλλιών μου, κανοντάς με να χαλαρώσω και να αποκοιμηθώ.

{...}

Ξύπνησα από την φωνή του πιλότου στα μεγάφωνα και επανήλθα στην πραγματικότητα.

Άφησα ένα φιλί στο μάγουλο του Ορέστη και έσφιξα την ζώνη.

Όταν προσγειωθήκαμε, πήραμε τα πράγματά μας και με ένα ταξί πήγαμε στο σπίτι.

Αφήσαμε τις βαλίτσες μας με τα παιδιά και εγώ με τον Ορέστη συνεχίσαμε για το διαμέρισμα.

Μόλις άνοιξα την πόρτα, η μυρωδιά της χλωρίνης εισήλθε στα ρουθούνια μου.

Ορέστης- ΡΕ ΜΑΜΑ!

Φώναξε αγανακτισμένος και απ' την κουζίνα εμφανίστηκε η μητέρα του Ορέστη με μια ποδιά.

(Δεν θυμάμαι αν την έχω ονομάσει, αλλά τώρα θα την πούμε Ρίτα)

Κ.Ρίτα- Παιδιά μου, ήρθατε;

Ορέστης- Όχι, στον δρόμο είμαστε. Δεν μας βλέπει ρε μάνα;

Του έχωσα μια αγκωνιά και εκείνος με αγριοκοίταξε.

Φοίβη- Γεια σας κ. Ρίτα! Τι κάνετε;

Ρώτησα ευγενικά και της χαμογέλασα γλυκά.

Εκείνη μας πλησίασε, μας αγκάλιασε και μας φίλησε.

Κ.Ρίτα- Έχω ετοιμάσει φαγητό; Πεινάτε; Σίγουρα θα πεινάτε! Ελάτε να φάμε!

Μας τραβολόγησε μέχρι την κουζίνα και μας έβαλε να φάμε.

Φάγαμε το απίστευτο γεύμα που είχε ετοιμάσει η μητέρα του Ορέστη και μετά της είπαμε πως περάσαμε στο Παρίσι, μόνο που παραλείψαμε το γεγονός με το νοσοκομείο.

Η κ. Ρίτα επέμεινε να συνεχίσει τια δουλειές, όσο εμείς θα κοιμόμασταν, παρά τις αντιρρήσεις μου να τις κάνω εγώ αργότερα ή να βοηθήσω τώρα, αλλά δεν πειθόταν με τίποτα.