The Change [ΒΟΟΚ 1]

Πρώτη μέρα στην σχολή

Φοίβη

Κοιτάζομαι για άλλη μια φορά στον καθρέφτη και ξεφυσάω.

Φυσικό μακιγιάζ, μαλλιά ίσια από εχθές, μπλε τζιν, άσπρη μπλούζα με μπλε σχέδια και άσπρα αθλητικά.

Μήπως θα σκάσω με το τζιν; Να βάλω κανένα σορτσάκι; Χέσ' το μωρέ, θα αργήσω άμα μείνω να αλλάξω.

Πήγα στο σαλόνι και έφαγα πρωινό, χαζεύοντας στο instagram.

Όταν ήμουν έτοιμη να βγω από το σπίτι, θυμήθηκα πως δεν ήμουν η μόνη που πέρασε Ναυτιλιακά στον Πειραιά.

Φοίβη- ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΤΩΡΑ! ΘΑ ΑΡΓΗΣΟΥΜΕ!!

Φωνάζω και ακούω ένα γδούπο, αλλά μετά ακούω την Κατερίνα να βρίζει και να τρέχει ξανά.

Κατερίνα- Γρουσούζα. Σαβουριάστηκα ηλίθια!

Είπε και άρχισα να γελάω με την ψυχή μου.

Φοίβη- Εγώ φταίω που εσύ είσαι άχρηστη και αδέξια;

Ρωτάω και βγαίνουμε απο το σπίτι και αρχίζουμε να περπατάμε προς τον σταθμό του μετρό για να πάμε στον Πειραιά.

Φτάνουμε στην σχολή και περπατάμε κατά μήκος της αυλής μιλώντας, ενώ πολλά βλέμματα έχουν γυρίσει προς το μέρος μας.

Γιατί παντού πρέπει να υπάρχουν κουτσομπόληδες; Σχολεία και σχολές το ίδιο είναι στην τελική.

Έτσι όπως μπαίνουμε στο κτήριο, νιώθω κάποιον να πέφτει πάνω μου και πάω να πέσω κι εγώ, αλλά τελευταία στιγμή βρίσκω την ισορροπία μου και δεν πέφτω, σε αντίθεση με την πρασινομάλλα κοπέλα.

Κάποιοι γύρω μας γελάνε ελαφρά, εκτός από ένα αγόρι που όχι μόνο γελάει, κοπανιέται σαν φώκια που πνίγεται.

Κατερίνα- Έχεις πρόβλημα στον εγκέφαλο, αγοράκι μου;

Τον ρωτάει όλο ειρωνεία και σταυρώνει τα χέρια της κοντά στον στήθος, ενώ εγώ σκύβω για να δω αν η κοπέλα είναι καλά.