The Change [ΒΟΟΚ 1]

Μικρός που είναι ο κόσμος.

Ορέστης

Την ίδια μέρα

Αφού η παρέα της Φοίβης μαζί με εκείνη έφυγαν, πήρα κι εγώ μαζί με τον Νίκο ένα ταξί για να πάμε στα σπίτια μας.

Φτάσαμε έξω από το σπίτι του Νίκου και πληρώσαμε το ταξί.

Πήραμε τα σακ-βουαγιάζ μας και πήγαμε προς την αυλή.

Ορέστης- Λοιπόν, πάω σπίτι. Θα τα πούμε!

Είπα και έβαλα καλύτερα τον σάκο στον ώμο μου.

Νίκος- Ωραία, πάρε τηλέφωνο για να βγω.

Είπε και αφού χαιρετηθήκαμε, πήγα σπίτι μου.

Μόλις μπήκα μέσα η μάνα μου ήρθε και με αγκάλιασε.

Μάνα- Αγόρι μου, καλώς ήρθες! Πώς τα πέρασες;

Αρχίσαμε....

Ορέστης- Μια χαρά ρε μάνα. Άσε με τώρα!

Είπα γιατί με είχε σφίξει, τόσο που δεν ένιωθα τα χέρια μου.

Μάνα- Σωστά, συγγνώμη!

Είπε και με άφησε.

Ορέστης- Να πάω να φτιάξω την βαλίτσα μου ή.....

Άφησα την πρόταση μου μετέωρη.

Εξάλλου, και να την φτιάξω θα μου βγάλει όλα τα ρούχα, θα δει τι έχω πάρει μαζί μου, θα τα διπλώσει και μετα θα τα ξαναβάλει στην βαλίτσα.

Μάνα- Βρες εσύ τα ρούχα κι εγώ θα τα φτιάξω μετά στις βαλίτσες.

Είπε κι έγνεψα.

Πήγα στο δωμάτιό μου και βρήκα ρούχα για δύο εβδομάδες.

Μετά μίλησα με την Φοίβη, που με έκραξε λίγο για τα ρούχα, αλλά της εξήγησα ότι είναι ταλαιπωρία της μάνας μου που τα βγάζει, βλέπει αν είναι καθαρά, μετά τα διπλώνει και τα ξαναβάζει στην βαλίτσα.

Όταν κλείσαμε, ήρθε η μάνα μου και έβαλε τα ρούχα στην βαλίτσα μου.

Πριν φύγει, την σταμάτησα.

Ορέστης- Ακόμα δεν μου έχετε πει που πάμε!

Είπα κι εκείνη γύρισε να με κοιτάξει χαμογελώντας.

Μάνα- Και ούτε πρόκειται Ορέστη μου!

Είπε και βγήκε από το δωμάτιο.

Τέσπα, δύο ώρες μετά μου είπαν να πάρω τον Νίκο για να φύγουμε.

Αφού μιλήσαμε με τον Νίκο, μετά από 10 λεπτά ήρθε σπίτι μου.

Νίκος- Πού 'σαι ρε μαλάκα;

Είπε και κάναμε την αντρική "αγκαλιά".