The Change [ΒΟΟΚ 1]

SuperΝίκος/man!

Το πρωί ξύπνησα και ένα χέρι ήταν τυλιγμένο στην μέση μου.

Άνοιξα τα μάτια μου και γύρισα να κοιτάξω τον Ορέστη να με κοιτάει ήδη.

Φοίβη- Πόση ώρα είσαι ξύπνιος;

Τον ρώτησα και έτριψα τα μάτια μου.

Εκείνος κοίταξε το ρολόι και γύρισα να με κοιτάξει.

Ορέστης- Περίπου 2 ώρες.

Είπε χαλαρά και έσμιξα τα φρύδια μου.

Φοίβη- Και τι κάνεις δύο ώρες ξύπνιος;

Τον ρώτησα παραξενεμένη.

Ορέστης- Σε κοιτάω!

Είπε και μου χαμογέλασε.

Φοίβη- Γιατί;

Ρώτησα γελώντας και γέλασε κι εκείνος ελαφρά.

Ορέστης- Γιατί είσαι πανέμορφη!

Είπε κι εγώ γέλασα.

Φοίβη- Ναι, είμαι πανέμορφη με την τσίμπλα στο μάτι.

Του είπα ειρωνικά κι εκείνος γέλασε.

Ορέστης- Αφού είσαι!

Είπε σαν παιδάκι κι εγώ χαμογέλασα.

Φοίβη- Σε ευχαριστώ!

Του είπα και τον φίλησα γλυκά.

Φοίβη- Τώρα σήκω! Ώρα για πρωινό!!!

Είπα και σηκωθήκαμε.

Ο Ορέστης έβαλε τα ρούχα του και κατεβήκαμε στην κουζίνα.

Νίκος- Καλώς τα μάτια μας! Αποφασίσατε να σηκωθείτε;

Μας είπε ειρωνικά και τον κοίταξα.

Φοίβη- Λάκη, κόψε τις ειρωνίες!

Του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Ορέστης- Ναι, Λάκη! Μην μιλάς.

Είπε γελώντας και ο Νίκος μας κοίταξε δολοφονικά.

Νίκος- Άντε μου στον διάολο!

Είπε και χλαπάκιασε μια φέτα με μερέντα.

Φοίβη- Για να τα πάμε καλά, θα αφήσεις την μερέντα μου αμέσως!

Του είπα και τον πλησίασα με αργό και σταθερό βήμα.

Νίκος- Ναι, θα σε φοβηθώ νομίζεις!

Είπε και σήκωσε την μερέντα ψηλά.

Γούρλωσα τα μάτια μου και πήδηξα πάνω του.

Έδεσα τα πόδια μου γύρω του και άρχισα να παλεύω με τα χέρια μου να πιάσω την μερέντα.