The Change [ΒΟΟΚ 1]

Γνωριμία μπροστά στο δωμάτιο 397

5 μέρες μετά

Αυτές τις μέρες, έχω σταματήσει να τρώω. Δεν έχω όρεξη.

Νιώθω πως αν φάω κάτι, θα το βγάλω αμέσως.

Μπροστά στους άλλους κάνω πως τρώω, αλλά όταν δεν με βλέπουν το πετάω.

Ίσα ίσα λίγο νερό πίνω και αυτό με το ζόρι.

Τώρα ετοιμάζομαι να δω τον Δημήτρη, μετά από 5-6 ολόκληρους μήνες.

Έβαλα ένα μαύρο κολάν και ένα τεράστιο γκρι φούτερ.

Έδεσα τα κορδόνια των αθλητικών μου και έπιασα τα μαλλιά μου μια κοτσίδα.

Πήρα το backpack μου και βγήκα από το σπίτι.

Άρχισα να περπατάω μέχρι την καφετέρια, που είχαμε δώσει ραντεβού.

Όταν τον είδα, άρχισα να τρέχω και πήδηξα πάνω του, αγκαλιάζοντάς τον.

Φοίβη- ΔΗΜΗΤΡΗΗΗΗ!

Φώναξα και εκείνος γέλασε, τυλίγοντας τα χέρια του στην μέση μου για να μην πέσω.

Δημήτρης- Μικρή μου!

Με κατέβασε προσεχτικά κάτω και μπήκαμε στην καφετέρια.

Κάτσαμε σε ένα απομακρυσμένο τραπέζι και παραγγείλαμε.

Συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων, ώσπου με ρώτησε για τον Ορέστη.

Του είπα περιληπτικά τι έχει γίνει και άρχισα να δακρύζω, όσο μιλούσα.

Δημήτρης- Έλα εδώ βρε μικρή μου!

Είπε και σηκώθηκα για να πάω δίπλα του, αλλά τότε ένιωσα μια ζαλάδα και την βαρύτητα να χάνεται σιγά σιγά.

Ένιωσα δυο χέρια να με πιάνουν και έχασα τις αισθήσεις μου.

Δημήτρης

Την έπιασα στα χέρια μου, άφησα βιαστικά τα χρήματα στο τραπέζι και έφυγα για το νοσοκομείο.

Μπήκα μέσα και φώναξα για ένα φορείο.

Την πήραν κάτι νοσοκόμες και εγώ έκατσα να δώσω τα στοιχεία της.