ရဟတ္(ကဗ်ာစုစည္းမူ)

ပင့္ကူရဲ႕ေကာင္းကင္

ပင့္ကူရဲ႕ေကာင္းကင္
-----------------------

ပင့္ကူႏွစ္ေကာင္ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ မိတ္လိုက္ေနတာကို ငါျမင္တယ္။
ႏွေျမာတမ္းတျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕အရည္ေပ်ာ္က်သာြးခဲ့ၿပီလား။
ငါ့ ပင့္ကူမေလး ေနရာထိုင္ခင္း ေျပာင္းေတာ့မယ္။
မိုးဥတုကို ပစ္ေတာ့မယ္။
ဟယ္လို...ပင့္ကူမေလး၊အမ်ွင္မတန္းေတာ့ဘူးလားကြယ္။
ပင့္ကူမေလး။ ။ အင္း၊ကြၽန္မ၊စိတ္႐ႈပ္လွတယ္။ ။
အမွတ္သညာဟာ လ်ွာေပၚမွာ အပူဖု ေပၚက္သလိုမ်ိဳးပဲ။ ပင့္ကူအိမ္ တစ္ခုကို ရက္ဖို႔ ေဆးလိပ္မီးညႇီလိုက္တယ္။ အေငြ႔ေတြထဲမွာ နိဗၺာန္။
ငါဟာ ဖန္ဆင္း႐ွင္လား။ ဟင့္အင္း မဟုက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ဟာ လွပမူနဲ႔ ရသေျမာက္တယ္။ ခံစားမူအခ်ိဳ႕နဲ႔ ေငးေမာေလာက္တယ္။ ပင့္ကူမေလးရဲ႕ ေျခရာတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေခၚင္မိုးလုပ္လိုက္တယ္။
ဘယ္လိုလဲ၊ ပင့္ကူမေလးရယ္၊သေဘာမက်ဘူးလား။
ပင့္ကူမေလး။ ။ဟင့္အင္း၊ လံုးဝပဲ။တဲ့
ေကာင္းတာေပါ့၊ အိမ္ထဲမွာ ပ်င္းရိလို႔ ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္၊ မင္း စြန္႔ပစ္သာြးတဲ့ ဒီသစ္ပင္အိုထက္မွာ ငါ့အသိုက္ေလး မင္းအတြက္ ေဆာက္ခဲ့ဖူးတာေတာ့ မင္းမေမ့နဲ႔။
အဲဒီအထဲမွာ ငါ့နစ္နာျခင္းေတြ ပါတယ္။ မင္းေပ်ာ္ရႊင္ေန႔ရက္ေတြပါတယ္။
အတူ႐ႈိ ့ ခဲတဲ့ မီးေတာက္ကေလးလည္း ပါတယ္။
အတူယက္ေဖာက္ခဲ့တဲ့ ပိုးမ်ွင္ကေလးေတြလည္း ပါခဲ့ပါတယ္ ပင့္ကူမေလးရယ္။
Apr15.2017
Minsetwai