Gece lapa lapa kar yağarken sokak lambasının ışığında oyun oynayan çocuklardan biraz uzaktaki askeri lojmanların bahçesinde tek başına oturan küçük kız ellerini her iki yanında açmış, eldivensizlikten morarmış minik elleriyle kar tanesi yakalamaya çalışıyordu. Çalışıyordu çünkü eline düşen tüm karlar ya aşırı büyük ya da şekilsizdi ki kar tanesi şekilsiz olmazdı. Bakışlarını gökyüzüne çevirip yanaklarını şişirdi. Ne zaman bir kar tanesi yakalayacaktı?
"Fıstık ne yapıyorsun öyle sen? "
Uzaktan kendisine doğru gelen askeri gördüğünde mor beresinin altından çıkmış saçlarını düzeltip ayaklandı. Karla kaplanmış kırmızı puantiyeli elbisesi kırışmış, ıslandığı için de üzerine yapışmıştı.
" Salih Bey!"
Ellerini montunun cebine sokup havalı bir şekilde baktı adama. Salih Bey dediği adam ondan neredeyse yirmi yaş büyüktü ama küçücük kalbi kuş gibi çırpınırken ona bunu nasıl söyleyecekti? Babasının sağ kolu olan Salih'e duyduğu hayranlığı kendince sevgi olarak yorumluyor olması onun suçu da sayılmazdı üstelik.
Salih, kızın önünde eğilip beresini düzeltti.
"Dolunay Hanım! Ne yapıyorsunuz? "
" Hiç, " derken umursamaz görünmeye çalıştı,"Babam için kar tanesi yakalamaya çalışıyorum. Siz napıyorsunuz?"
"Ben de buralarda bir prenses arıyordum. Gördün mü onu? "
Dolunay adama hayal kırıklığı ile baktı. Ne yani nişanlısını mı bekliyordu? Olacak iş miydi şimdi? Nasıl da ümitlenmişti.
" Hııı. Görmedim. "
Salih onun küçük ellerini tutup ayaklandı. Yeşil üniforması hala üzerindeydi ama bu gece ayrı bir yakışmıştı. Dolunay adama bakarken bir anda heyecanla elini ağzına kapattı.
" Salih Bey'cim saçınızı mı taradınız?"
"Evet. Yakışmış mı? "
Başını salladı.
" Ev-"
"Bana neee! Ben girmiyorum yeni yıla. Ben geçmişte kalacağım! İstemiyorum anne! "
" Altan! Hiç öyle şey olur mu kuzum? Ne demek yeni yıla girmeyeceğim? "
Sokak lambasının cılız ışığının aydınlattığı daracık alanda süzülen ışık hüzmesi uçuşan kar tanelerini birer toz kümesi halinde gösterirken çok garip duruyordu. Diğer bir gariplikse bunca kara rağmen hala bir nebze de olsa ılık olan havaydı ki Dolunay buna hem şaşırmış hem de sevinmişti. Sabah kuzenleriyle kardanadam yapabileceği anlamına geliyordu bu ki küçük kız kuzenleriyle eğlenmeye bayılırdı.
"Anne beni bırakmazsan altıma işerim! "
" Ahh! Altan! Çok ayıp oğulkuşum! "
Bakışlarını büyük bir dikkatle lojmandan kendisine doğru sadece iç çamaşırıyla koşan Altan'a çevirdi. Önünde araba figürleri olan çamaşırı haricinde üzerinde bir şey olmayan oğlan öyle şiddetle bağırıyordu ki bazı komşuları cama çıkmış, yarısı homurdanmış, diğer yarısı ise küçük adamın bu haline kahkahalarla karşılık vermişlerdi.
Bu duruma hepsi alışıktı oysaki. Her yılbaşı akşamı aynı sorun Bozkurt ailesinin hanesi içerisinde yaşanır, sabaha ise her şey normale dönerdi. Sadece Altan kışın bir kaç gününü ısrarla kısa kolluyla ve şortla geçirirdi ama bu da çok uzun sürmezdi.
"Anne bırak allah aşkına! Bir tarafları donsun da akıllansın! "
Altay, kardeşine uzun uzun baktı. Bu çocuk akıllanmayacak mıydı? Neden sürekli kendini rezil edecek bir şeyler buluyordu ki? Ardından gözleri Salih'in elini tutan Dolunay'a kaydı. Kaşları istemsizce çatılırken küçük elleri yumruk olmuştu. Kar botlarını hızla ayağına geçirip onların olduğu tarafa doğru koşmaya başladığında Pencereden çıkan Kürşad,
"Son 10 saniye! " diye bağırmış, ardından da bağıra bağıra geri saymaya başlamıştı.
Altay Dolunay'ın yanına geldiğinde Kürşad'ın sesi 8 rakamını haykırdı. Salih'in elini itip kızı kendisine çekti.
" 7!"
Altan ayağı taşa takılınca yere yapıştı. Ama annesi onu kucaklamakta gecikmedi.
"6!"
"Anne bırak kucağına işerim! "
" 5!"
"Dolunay bir daha sakın elimi bırakma! Tamam mı?"
"4!"
"Tamam Altay! "
" 3!"
"Yeni yılda mutlu olun millet! "
" 2!"
"Mutlu yıllar baba! Sana kar tanesi yakalayamadım ama sen o dağlarda kendin için bir tane yakala lütfen!"
"1!"
"Altan rahat dur! "
" 0!"
"Yeni yılll! "
" Aaa! Altan kucağıma işedin! "
" Demiştim! "
