Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~1~

Το δυνατό χτύπημα του κουδουνιού σήμανε το τέλος μιας ανιαρής διδακτικής ώρας και το τέλος της ημέρας για τους μαθητές και τους καθηγητές του λυκείου του Huston. Οι μαθητές βιαστικά μάζευαν τα πράγματά τους και εγκατέλειπαν τις σχολικές αίθουσες, συζητώντας ζωηρά τα γεγονότα της ημέρας.

Δεν είχαν όλοι την διάθεση για συζήτηση. Η Evie Hiddleston, που δεν έβρισκε τίποτε το ενδιαφέρον στην πλάκα που είχαν σκαρφιστεί τα δίδυμα McCinon στον καθηγητή της βιολογίας, βγήκε από την τάξη της, με τα ακουστικά ήδη στα αυτιά της να παίζουν δυνατά Three Days Grace. Τα λαμπερά μπλε μάτια της κρύβονταν κάτω από την κουκούλα της ζακέτας της και από μία μαύρη φράντζα που έπεφτε σαν κουρτίνα. Περπατούσε βιαστικά ανάμεσα στο πλήθος, χωρίς να σταματήσει να μιλήσει με κανέναν. Βέβαια, ακόμα και αν δεν βιαζόταν να επιστρέψει στο σπίτι της, ποιος θα καθόταν να της μιλήσει; «Εκείνη η Hiddleston» ήταν περίεργη, συνέχεια με τα ακουστικά της και το περίεργο ντύσιμο της, το οποίο δεν ήταν και τόσο περίεργο, απλώς φορούσε πάντα μαύρα, δίνοντας την αίσθηση του emo.

Όσο για την ίδια, δεν την ένοιαζε πλέον τι πίστευαν οι άλλοι για αυτήν. Αγαπούσε το μαύρο και δεν θα έδινε λογαριασμό σε κανέναν για το πώς θα ντυνόταν. Έτσι κι αλλιώς, κανένας δεν ενδιαφερόταν πραγματικά και κανείς δεν ήταν φίλος της. Το σχολείο ήταν γεμάτο με γνωστά πρόσωπα, άλλα πιο συμπαθητικά, άλλα πιο ενοχλητικά. Απλά συμβίωνε μαζί τους, χωρίς καμία άλλη επαφή μαζί τους. Της είχαν φορέσει την ταμπέλα «αντικοινωνική», αλλά ήταν το λιγότερο που την απασχολούσε. Δεν είχε νόημα να προσπαθεί να τους κάνει να τη συμπαθήσουν* είχε παρατήσει κάθε προσπάθεια πίσω στο γυμνάσιο, όπου είχε μάθει ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί κανέναν.

Καθώς κατέβενε τα σκαλιά του σχολείου μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές, κάποιος έπεσε με φόρα πάνω της, κάνοντας την να παραπατήσει, σχεδόν ρίχνοντας την από τις σκάλες. Τέτοια φαινόμενα ήταν συχνά και κατέληγαν σε τραυματισμούς μαθητών.

"Τι στο... Είσαι βλαμμένο παιδάκι μου;!" φώναξε εξοργισμένη η Evie, γυρνώντας να δει ποιος ήταν ο «βλαμμένος» που είχε πέσει πάνω της με τόση φορά. Η καρδιά της έχασε έναν χτύπο βλέποντας ένα ξανθό αγόρι να στέκεται λίγα μέτρα πιο πέρα, χασκογελώντας.

"Ω, σκληρή!" είπε, συνεχίζοντας να γελάει. Η κοπέλα κοκκίνισε σαν παπαρούνα αλλά δεν μίλησε. Τι να έλεγε στο Mario, σε ένα από τα πιο δημοφιλή παιδιά στο σχολείο; Οι φίλοι του στο μεταξύ είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια, με το πέσιμο του Mario ή με την αντίδραση της Evie, δεν μπορούσε να πει με σιγουριά. Φουρκισμένη και αμήχανη, η Evie ξαναφώρεσε τα ακουστηκά της που είχαν πέσει και ξανακατέβασε την κουκούλα του φούτερ της, κρύβοντας τα λιγοστά δάκρυα που είχαν σχηματιστεί στα μάτια της. Προσπέρασε το Mario και τους ηλίθιους φίλους του με ταχύ βήμα. Μα τι του έβρισκε αυτού του βλάκα τέλος πάντων; Πώς κατάφερνε πάντα να ερωτευθεί το λάθος άτομο τη λάθος ώρα; Λες και δεν της έφταναν τα προβλήματα που είχε στο σπίτι.