Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~10~

Η είσοδός τους στην πόλη ήταν θεαματική. Η ακολουθία του βασιλιά ήταν ήδη από μόνη της, όμως οι κάτοικοι του Terradale δεν βγήκαν από τα σπίτια τους για να θαυμάσουν αυτήν πάρα το Έθνος της Φωτιάς, τους γνωστούς άγνωστους συμμάχους τους που είχαν ακούσει τόσα πολλά για αυτούς αλλά δεν είχαν συναντήσει ποτέ, τουλάχιστον όχι οι απλοί πολίτες. Άλλοι είχαν κατέβει στους δρόμους και άλλοι προτίμησαν τα παράθυρα των σπιτιών τους. Παρόλα αυτά η φουρά του βασιλιά ήταν ήδη αρκετά απασχολημένη με το να συγκκρατεί το πλήθος καθώς οι πρόσφυγες του Elvonar διέσχιζαν τον κεντρικό δρόμο του Terradale. Τα σπίτια εδώ ήταν λίγο διαφορετικά. Ήταν πιο καλά χτισμένα και επικρατούσε το πράσινο χρώμα στα κεραμίδια. Τα κτίσματα είχαν μια αρχιτεκτονική που θύμιζε αυτήν που επικρατούσε στην Ιαπωνία. Υπήρχαν μάλιστα και πολυκατοικίες με πολλά διαμερίσματα. Το Terradale ήταν σίγουρα πιο αναπτυγμένο από το Elvonar.

Ή τουλάχιστον ένα κομμάτι του.

Ο λοχίας Armstrong μαζί με την διμοιρία του τους οδήγησε σε μία περιοχή μακριά από το κέντρο της πόλης και τα βλέμματα των κατοίκων. Τότε για πρώτη φορά εμφανίστηκε το άλλο πρόσωπο του Terradale. Μία περιοχή εγκαταλελειμμένη από χρόνια με τα περισσότερα σπίτια ετοιμόρροπα. Αυτό ήταν το καλύτερο πού είχε να τους προσφέρει ο βασιλιάς Goisfrid;

"Παραδέχομαι πώς αυτή η περιοχή της πόλης βρίσκεται σε άθλια κατάσταση", είπε απολογητικά ο λοχίας περισσότερο στην Atalantis. "Η Μεγαλειότητά του θεώρησε πως δεν υπήρχε άλλο μέρος για να φιλοξενηθούν τόσα πολλά άτομα στην πόλη"

"Τι συνέβη εδώ πέρα;", ρώτησε η Eden.

"Εδώ κατοικούσαν οι κατώτερες τάξεις και κυρίως αυτοί που δούλευαν σε εργοτάξια μεταλλουργίας. Όταν τα ορυχεία έκλεισαν, ο Μεγαλειότητος τους έδωσε δουλειές σε κρατικές υπηρεσίες και εγκατέλειψαν την περιοχή αυτή", εξήγησε.

"Μάλιστα", έκανε συνοφριωμένη η Eden. "Ελπίζω ότι με τον καιρό θα μπορέσουμε να επισκευάσουμε ό,τι έχει απομείνει όρθιο"

"Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα", μίλησε η Atalantis. "Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι μία εξέγερση"

"Άσε το πάνω μου", την καθησύχασε η Eden. "Λοχία, υπάρχει κάποιο σημείο να μαζευτούμε;"

"Υπάρχει μία πλατεία. Μπορώ να σας οδηγήσω"

"Ωραία. Atalantis, πήγαινε μαζί του και πάρε και το πλήθος. Θα πάω να επιθεωρήσω κάποια κτίσματα. Evie, εσύ έλα μαζί μου"