Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~45~

Όλα φαίνονταν τόσο μικροσκοπικά από το ύψος που πετούσαν. Χωριά, χωράφια, ποτάμια και λίμνες, όλα έμοιαζαν με κουκίδες πάνω σε έναν τεράστιο χάρτη. Η Evie κοιτούσε ενθουσιασμένη το τοπίο που ξεπλεκόταν κάτω από τα πόδια της.

Η Eden έσκυψε προς το μέρος της. "Δεν έχεις ξαναπετάξει;" ρώτησε.

Η Evie κούνησε θετικά το κεφάλι της. "Είχα πετάξει μία φορά όταν ήμουν επτά πηγαίνοντας στο Chicago για να επισκεφθούμε κάποιους συγγενείς."

"Έχετε επανδρωμένους δράκους;" ρώτησε με δυσπιστία η Eden.

Η Evie γέλασε. "Δεν θα το έλεγα. Ονομάζονται αεροπλάνα και θυμίζουν περισσότερο τεράστια μηχανικά πουλιά παρά δράκους."

Η Eden έγνεψε. Πίσω τους η Titania είχε χλωμιάσει.

"Για κάποια που πετάει συνέχεια με σκουπόξυλο, δεν τα πας και τόσο καλά με τα ύψη, εε;" την πήραξε η Eden.

Η μάγισσα την αγριοκοίταξε. "Ποτέ δεν πετάω σε τέτοια ύψη. Είναι επικίνδυνο και μου προκαλούν ίλιγγο."

"Πρόσεξε μόνο να μην ξεράσεις πάνω μου," την προειδοποίησε ο βρικόλακας. "Ειδάλλως, θα φύγεις μαζί με το ξερατό."

Η Titania κούνησε το χέρι της με αγανάκτηση, σαν να ζητούσε να την αφήσει ήσυχη κι έτσι η Eden δεν της ξαναμίλησε.

Συνέχισαν να πετούν αρκετές ώρες. Ο ήλιος έφτασε στο ζενίθ του όταν προσγειώθηκαν σε μία απομονωμένη περιοχή πίσω από μερικούς λόφους. Στον ορίζοντα άρχισαν να σχηματίζονται μερικά πυκνά σύννεφα που διαμήνυαν βροχή, πράγμα που ανησύχησε την Evie καθώς θα δυσκόλευε το ταξίδι τους. Αφού έφαγαν, καβάλησαν ξανά τους δύο δράκους και συνέχισαν το ταξίδι τους.
Σύντομα όμως ολόκληρος ο ουρανός καλύφθηκε από γκρίζα σύννεφα, κρύβοντας τον ήλιο εντελώς και ένας παγωμένος αέρας άρχισε να λυσομανάει με μανία. Ειδικά στο ύψος που πετούσαν το κρύο χτυπούσε μέχρι τα κόκαλα. Σύντομα χοντρές σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν που σύντομα εξελίχθηκαν σε δυνατή βροχή.

"Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι!" Φώναξε η Titania. "Πρέπει να σταματήσουμε."

Παρόλο που είχαν ξεκινήσει μόλις πριν από μισή ώρα, η Evie αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η μάγισσα είχε δίκιο. Έτσι ζήτησε από τον Maledy και τον Firevillan να προσγειωθούν το συντομότερο δυνατόν σε κάποιο ασφαλές σημείο. Οι δύο δράκοι βούτηξαν στο κενό καθώς κεραυνοί άστραφταν γύρω τους και μπουμπουνιτά ξεσπούσαν και τελικά προσγειώθηκαν κοντά στην όχθη ενός ποταμού. Η Titania έστησε την σκηνή της και κρύφτηκαν μέσα σε αυτή μουσκεμένοι ως το κόκαλο.