Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~26~

Το βότανο που υπέδειξε ο Maledy έκανε το θαύμα του τελικά. Μόλις ο Orion ύπιε μία γουλιά από το αφέψημα, οι πληγές στο σώμα του έκλεισαν ευθύς κι εκείνος ζωντάνεψε, βγαίνοντας από την κατάσταση λιθάργγου που είχε πέσει τις τελευταίες μέρες. Έπειτα από αυτήν την ευχάριστη τροπή των γεγονότων, ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής με αναπτερωμένο πλέον το ηθικό, αφού η Evie είχε καταφέρει να δαμάσει τον πρώτο δράκο και ο Orion είχε θεραπευτεί πλήρως.

Η διαδρομή από την καρδιά του δάσους μέχρι την έξοδό του κράτησε ξανά δύο μέρες. Σε αυτό το διάστημα, ο Alphonse κράτησε την υπόσχεσή του κι έδειξε κάποια βασικά πράγματα στην Evie.

"Πρέπει να αφήνεις την ενέργεια μέσα σου να κυλάει, να καταλαμβάνει κάθε μέρος του κορμιού σου," είχε εξηγήσει ο Alphonse. "Είναι κομμάτι σου, μην το φοβάσαι. Τα συναισθήματά σου παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Αν μάθεις να τα ελέγχεις, θα ελέγξεις και την γη"

»Μεγάλο ρόλο παίζει και η σωστή στάση του σώματος. Αυτό μπορώ να στο διδάξω με ευκολία. Τα υπόλοιπα εξαρτώνται από σένα. Με λίγη εξάσκηση θα τα καταφέρεις"

Η Evie πέρασε αυτές τις δύο ημέρες μαθαίνοντας κινήσεις που της έδειχνε ο Alphonse. Ήταν καλός δάσκαλος, πολύ υπομονετικός και ευγενικός. Δεν ήταν καθόλου αυστηρός, ακόμα και όταν η κοπέλα έκανε κάποιο λάθος.

"Η εξάσκηση είναι η μητέρα της μαθήσεως," έλεγε συχνά. "Αν συμβιβαστείς με αυτό, θα τα πας θαυμάσια"

Η Evie ίσως μπορούσε να συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα, ο Alexander και η Carnil πάντως δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ταξίδευαν μαζί. Τα δύο ζώα μάλωναν διαρκώς, πολλές φορές για τον πιο ηλίθιο λόγο.

"Αυτό το δέντρο είναι δικό μου, ηλίθιο πουλί. Κάθησα κάτω από την σκιά του πρώτος!"

"Και τι με αυτό; Τι θα σε κάνω από εδώ πάνω;"

"Πιθανόν να με κουτσουλήσεις! Δεν έχω σκοπό να λερώσω την άσπρη μου τρίχα!"

"Τώρα που το λες, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα!"

"Φτάνει!" παρενέβη η Atalantis. "Alexander, κοφτό πια. Δεν θα σε φάει το γεράκι"

"Ωω ναι, όσο για αυτό δεν αμφιβάλλω," αποκρίθηκε ενοχλημένο το άλογο.

"Δεν θα σε άγγιζα ακόμα και αν ήσουν το τελευταίο κομμάτι κρέατος πάνω στη γη," είπε περιφρονητικά η Carnil.

"Carnil, αρκετά," είπε ο Alphonse.

"Μα πώς στο καλό ταξιδεύεις με αυτό το ενοχλητικό άλογο μέσα στα πόδια σου, Al;" ρώτησε η Carnil και πέταξε σε ένα άλλο δέντρο, δίχως να περιμένει απάντηση.