Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~44~

Όταν τελικά η Evie συνήλθε, δεν μπορούσε να θυμηθεί πολλά πράγματα. Η μνήμη της ήταν θολή. Το μόνο που μπορούσε να ανακαλέσει ήταν ένας φρικτός πόνος στο πρόσωπό της και ένα χαρακτηριστικό σαρδόνιο χαμόγελο. Τίποτα περισσότερο. Ίσως ήταν καλύτερα που δεν μπορούσε να θυμηθεί και πολλά. Η μνήμη της σταματούσε στην φωτιά της βιβλιοθήκης. Ένοιωθε το κορμί της να βρίσκεται ξαπλωμένο κάπου αναπαυτικά. Κούνησε αργά τα άκρα της και έπειτα προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της. Τα κατάφερε. Αλλά προς μεγάλη της έκπληξη πρόσεξε ότι έβλεπε μόνο από το δεξί της μάτι. Κάτι εμπόδισε το αριστερό να δει. Γύρισε στο πλάι σε μία προσπάθεια να αντιληφθεί πού ακριβώς βρισκόταν. Κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν μέσα σε μία σκηνή γεμάτη διάφορα εργαλεία, φίλτρα και βιβλία. Αχνές φωνές ακούγονταν από έξω αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς έλεγαν. Με μεγάλο κόπο, ανασηκώθηκε και για λίγη ώρα έμεινε να χαζεύει το εσωτερικό της σκηνής προτού συνειδητοποιήσει πόσο πολύ διψούσε. Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα στη σκηνή η Titania και την πρόσεξε που είχε ξυπνήσει από τον βαθύ της ύπνο. Το πρόσωπο της μάγισσας αμέσως φωτίστηκε.

"Δόξα τον Maledy," μουρμούρισε σιγανά. "Μην κουνιέσαι!" Πρόταξε βλέποντας την προσπάθεια της Evie να σηκωθεί. "Χρειάζεσαι κάτι;"

"Διψώ," αποκρίθηκε με βραχνιασμένη φωνή η κοπέλα. Μόλις και με τα βίας κατάφερε να αρθρώσει αυτή την απλή λέξη αφού ο λαιμός της είχε στεγνώσει. Η Titania έψαξε μέσα στα πράγματά της βιαστικά, έβγαλε ένα ξύλινο στρογγυλό παγούρι και έτρεξε στο πλάι της Evie.

"Έλα, πιες," είπε μαλακά φέρνοντας το στόμιο του παγουριού στα χείλη της κοπέλας κι εκείνη άρχισε να πίνει λαίμαργα.

"Πώς νιώθεις;" ρώτησε τελικά η Titania.

"Κουρασμένη," απάντησε με ειλικρίνεια. "Τι έγινε; Δεν θυμάμαι και πολλά."

"Καλύτερα κάποια άλλη στιγμή. Τώρα δεν είσαι σε θέση να-"

"Όχι," την έκοψε αποφασιστικά η Evie. "Θέλω να ξέρω τι συνέβη."

Η Titania αναστέναξε κουνώντας το κεφάλι της. "Μας έπιασαν στην βιβλιοθήκη όταν ξέσπασε η φωτιά και μας έκλεισαν στη φυλακή του Dralville. Μας είχαν χωριστά. Εμφανίστηκε και η Lissandra και..." Ξεροκατάπιε. "...σε βασάνισε."

Καθώς η Titania μιλούσε, διάφορες σκηνές πλημμύρισαν το μυαλό της Evie, εικόνες από ένα βρομερό και τρισάθλιο κελί όπου η μοναξιά ήταν καταπνικτική, η σιλουέτα της Lissandra και το τρομερό μαχαίρι που κρατούσε στα δάχτυλά της και ο σουβλερός πόνος στο αριστερό της μάτι, ένας πόνος τόσο φρικτός που ο θάνατος φαινόταν προτιμότερος... Ανεπαίσθητα άγγιξε το κάλυμμα του αριστερού ματιού της.