Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~15~

"Όπα κάτσε, νομίζω ότι χάνω κάτι," πετάχτηκε η Eden. "Άκουσα καλά; Την αποκάλεσες «νονά»;"

"Ναι," αποκρίθηκε η Atalantis με σφιγμένα χείλη καθώς έσπρωχνε την Titania μακριά.

"Μεγάλωσες τόσο από την τελευταία φορά που σε είδα," θαύμασε η μάγισσα.

"Η τελευταία φορά που με είδες ήταν πριν δεκαπέντε χρόνια"

Την αγνόησε. "Και ομόρφυνες. Ορκίζομαι ότι κάθε φορά που σε βλέπω μοιάζεις όλο και περισσότερο με την μητέρα σου," σχολίασε η Titania. "Παρεμπιπτόντως, πώς είναι οι γονείς σου;"

"Νεκροί," απάντησε ψυχρά η κοπέλα. Η Evie ένιωσε το κλίμα να ψυχραίνει κατευθείαν και δεν είχε καμία σχέση με τον αέρα που χτυπούσε τα πρόσωπά τους. Η Titania έδειχνε παντελώς σοκαρισμένη° είχε φέρει και τα δύο της χέρια στο στόμα της ενώ κοιτούσε την Atalantis έντρομη.

"Μα τον Δράκουλα," ψιθύρισε. "Λυπάμαι πολύ Atalantis..."

"Είναι λίγο αργά για να λυπάσαι. Έχουν περάσει τόσα χρόνια," συνέχισε στον ίδιο ψυχρό τόνο η κοκκινομάλλα και για μία στιγμή η Evie είδε στο πρόσωπό της το δικό της. Οι πιο ψυχροί άνθρωποι είναι οι πιο εύθραυστοι και αυτό το ήξερε πάρα πολύ καλά.

"Ειλικρινά Atalantis, λυπάμαι παρά πολύ..."

"Δεν έχει σημασία," την διέκοψε η Atalantis. "Ας φύγουμε από εδώ," και γύρισε να φύγει.

Τα πράσινα μάτια της Titania πρόδιδαν θλίψη και ίσως τύψεις καθώς παρακολουθούσε την κοκκινομάλλα να απομακρύνεται. Γύρισε και κοίταξε τους υπόλοιπους με ένα απολογητικό βλέμμα και τα μάτια της συνάντησαν την Evie. Τότε έλαμψαν από χαρά.

"Δεν το πιστεύω!" αναφώνησε καθώς την πλησίαζε. "Ο λόγος για τον οποίο με περνούσαν όλοι για παράφρων. Η Εκλεκτή! Έπρεπε να το περιμένω, πώς αλλιώς θα λυνόταν η κατάρα του Borgia;"

Έκανε μία περιστροφή γύρω από την Evie θαυμάζοντάς την και μουρμουρίζοντας ακατάλλυπτα.

"Αυτό που κάνεις είναι περίεργο και ανατριχιαστικό," σχολίασε αηδιασμένη η Eden. Η Titania την κάρφωσε με τα μάτια της.

"Για δες, η κόρη του Δράκουλα. Ποτέ δεν περίμενα να πάρετε εσύ και ο πατέρας σου την προφητεία στα σοβαρά,"

"Έχεις δίκιο," παραδέχτηκε η Eden. "Ευτυχώς που με έπεισε η βαφτησιανιά σου διότι θα ήσουν ακόμα τρολ"

Η Titania κούνησε αδιάφορα το χέρι της. "Για πες μου, αγάπη μου, το ονοματάκι σου," είπε απευθυνώμενη στην Evie.