Τα Χρονικά Του Dragonmere: Ο Άρχοντας Των Δράκων {Book 1}

~2~

Την επομένη μέρα η διάθεση της Eive παρέμεινε εξίσου κακή. Δεν είχε ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα με τους γονείς της και απέφυγε κάθε επαφή με τα αδέρφια της ή με συμμαθητές της που θα την έκαναν να εκραγεί.

Δεν βοηθούσε καθόλου ότι είχαν γυμναστική εκείνη την ημέρα. Τα κορίτσια προπονούνταν στο βόλεϊ ενώ τα αγόρια στο ποδόσφαιρο, ξεσηκώνοντας όλο το σχολείο με τις φωνές τους. Η Evie δεν συμπαθούσε το μάθημα, δεν ήταν καλή σε κανένα άθλημα και απλά τα νεύρα της οξύνονταν περισσότερο. Οι συνεχείς επιπλήξεις που δεχόταν από συγκεκριμένες συμμαθήτριες της την εξόργιζαν. Λες και αυτές ήταν καλύτερες από την ίδια. Όταν δεν κατάφερε να βγάλει μια μανσέτα σωστά, μια ψιλή ξανθιά κοπέλα ήταν πρώτη που σχολίασε.

"Έλεος πια ρε Evie, μας χαλάς όλο το παιχνίδι!"

Η Evie, που είχε τρέξει να πάρει την μπάλα, την άκουσε και μόλις επέστρεψε της πέταξε την μπάλα στα μούτρα.

"Ξες κάτι; Το μόνο που κάνεις είναι να γκρινιάζεις και να μας τα κάνεις τσουρέκια!" της πέταξε "Αν νομίζεις ότι είσαι καλύτερη, βάλε την μπάλα στον κώλο σου και παίξε μόνη σου!"

Η καημένη έκανε το λάθος και είχε υποστεί όλο τον θυμό της Evie κυριολεκτικά στα μούτρα. Η Evie τους γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς τις βρύσες, βράζοντας από θυμό. Αν βρισκόταν μέσα σε κάποιο καρτούν ίσως και να έβγαιναν καπνοί από τα αυτιά της. Χρειαζόταν να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της, να ηρεμήσει.

Άνοιξε με μανία την πρώτη βρύση που βρήκε και έτριψε το πρόσωπο της με το κρύο νερό πολλές φορές. Της έκανε καλό. Ένιωσε ήδη να ηρεμεί, παρόλα αυτά ήταν ακόμα νευριασμένη. Φωνές την έκαναν να γυρίσει να κοιτάξει μια άλλη παρέα που έπειναν νερό σε μια βρύση λίγο πιο πέρα.

Ένα αγόρι με ασημένια μαλλιά περιεργαζόταν την βρύση, σαν ένα μωρό που ανακάλυπτε κάτι για πρώτη φορά. Την άνοιξε και το νερό τον χτύπησε με δύναμη στο πρόσωπο, ενώ οι δύο κοπέλες που τον συνόδευαν ξέσπασαν σε δυνατά γέλια. Σαν βρεγμένη γάτα, ο νεαρός απομακρύνθηκε από τη βρύση με κατεβασμένα μούτρα, ενώ οι δύο κοπέλες συνέχισαν να γελάνε καθώς τον ακολουθούσαν. Η Evie χαμογέλασε λυπημένα στο θέαμα αυτό.

Τίναξε τα χέρια της και κατευθύνθηκε προς τις κερκίδες του προαυλίου. Δεν είχε καμία απολύτως όρεξη να επιστρέψει κοντά στις συμμαθήτριες της ούτε να δεχτεί άλλα σχόλια για τις ανεπαρκής ικανότητες της στο βόλεϊ.
Κάθισε κάτω από τον καυτό ήλιο και παρακολουθούσε με μισάνοιχτα μάτια τους υπόλοιπους μαθητές να παίζουν, χαμένη στις σκέψεις της. Λίγο πιο πέρα έπαιζε και η παρέα που είχε δει πριν στις βρύσες. Ήταν απαίσιοι στο βόλεϊ, όμως δεν φαινόταν να νοιάζονται. Γελούσαν με τις γκάφες τους και αντί να παίζουν έκαναν χαζομάρες, αλλά ήταν όντως ένα αστείο θέαμα.