Married to a heartthrob

Chapter 37: Confession

Kyla's POV.

Inis na inis ako kahit na lalagnat na ako. Si Kian kasi sabi ng lagnat lang to at hindi naman ako mamamatay pero malikot talaga sya at dinala pa ako sa hospital. Kaya ngayon naka dextrose pa ako at nakahiga sa pinaka ayaw kong kama. Naka upo lang si Abby sa tabi ko habang kumakain ng apple na binili sakin ni Lorenz. Lahat sila nandito at binabantayan ako. Pero si Abby lang ang nasa loob at yung tatlo nasa labas.

" Ano bang nangyari sayo at nag kasakit ka huh?" Tanong sakin ni Abby.

" Ewan? Pagod lang siguro". Sagot ko. Pinag patuloy nya na lang ulit yung pag kain nya hanggang sa dumating na sila Axel.

" Abby bakit mo naman kinain yan? Para kay Kyla nyan". Sabi ni Lorenz.

" Bakit bawal ba?" Pag tataray ni Abby.

" Bakit ikaw ba may sakit?" Tanong ni Lorenz na may halong pangaasar. Bigla naman dumating yung doctor kaya napatayo si Abby pati na rin si Kian.

" Anong pong balita sa kaibigan ko, doc? May malubhang sakit po ba sya? Tell me!!! May taning na po ba ang buhay nya? Kailan po sya mamamayapa?" OA na tanong ni Abby kaya binatukan sya ni Lorenz.

" Ang OA OA mo. Anahimik ka nga. Lagnat lang yung sakit ni Kyla". Sagot naman sa kanya ni Lorenz.

" Okay naman na sya, baka bukas ng umaga makakauwi na sya. Pero sa ngayon msyado pa syang mainit when I checked her temperature". Paliwanag ni doc kaya tumango na lang ako. Pag kalabas nung Doctor binantayan lang nila ako mag hapon hanggang sa mag gabi na.

" I need to go..." Sabi ni Axel kaya napatingla ako. Oo nga pala. Hindi sya ang pwedeng mag bantay sakin dahil baka mag hinila si Kian.

" Ako din, pagod na ako ehh". Singit ni Lorenz kaya tumayo din sya.
" Get well soon Kyla". Giit nya pa at ngumiti. Pag kalabas nila naptingin naman ako kay Kian na nandito pa rin.

" Di kapa uuwi?" Tanong ko. Umiling sya at ngumiti.

" Dahil ako ang mag babantay sayo... I will be your nurse for today". Sagot nya kaya nagulat ako.

" Ayy oo bespren dahil ako may gagawin pa. Mag papaganda pa ako dahil kahit may sakit ka na maganda ka pa rin... At ang haba na rin kasi ng hair kaya bye na... Kailangan ko ng mag beauty rest". Natatawang saad ni Abby habang nililigpit nya yung gamit nya. " Bye~" Paalam nya saka sinra yung pinto.

" Matutulog ka na ba? Kung hindi pa ano bang gusto mong gawin?" Taning ni Kian kaya napangiti ako. Siguro kung hindi lang kami mag kaibigan baka isipin ko na boyfriend ko na sya. Nakaktawa lang hindi ba?

" Kung hindi lang kita kaibigan baka sabihin ng iba na boyfried kita". Natatawang sabi ko.

" Paano nga kung boyfried mo nga ako?.."Sabi nya kaya napatigil ako. Nakita ko na seryoso sya kaya napalunok ako ng palihim. Bakit ba sya nagiging seryoso bigla? Nagtitigan lang kami dahil kahit isa wala nag sasalita. Lumapit sya sakin pero hindi ako makakilos. Napikit na lang ako ng halikan nya ako. Habang hinahalikan nya ako biglang pumasok sa utak si Axel... Lahat ng halik nya sakin bumalik sa alalala ko. Mabilis ako kumawala sa kanya.

" I-i'm sorry..". Utal kong sabi sa kanya.

" No, kasalanan ko". Sabi nya kaya napa angat ako. " Actually nadala lang ako. Pero Kyla... Kyla... I like you". Nagulat ako sa sinabi nya.

" A-ano?"

" Gusto kitang ligawan... Hindi ko sinasabi sayo to para mag paalam.. Sinasabi ko sayo to dahil gusto kong malaman mo na may pagtingin ako sayo. For me your not just my best friend, una pa lang kita makita nagustuhan na kita kaya I try my best na malapit sayo". Paliwanag nya na kinalalag ng baba ko. " Sana bigyan mo ako ng chance para mapatunayan ko sayo na gusto talaga kita". Sabi nya sakin. Hindi ako makapag salita... Ano bang nangyayari? Bakit feeling ko natataksil ako kay Axel? " I will take that as a yes". Sabi nya at tumayo. Ngumito sya sakin at ginulo yung buhok.

~~~

Ramdam ko pa ein ang pag kailang ko kay Kian simula nung nangyari kagabi. Tuwing kakausapin nya ako pilit lang akong ngumingiti sa kanya kahit hindi ko alam kung ramdam nyang ilang ako sa kanya.

" Hello everybody~!" Bungad ni Abby habang kasama si Lorenz at Axel.
Umiwas ako ng tingin ng magkatitigan kami ni Axel.

" May balak pa pala kayo dumating". Natatawang sabi ni Kian. Niligpit na namin yung mga gamit ko at mabilis naman kaming nakauwi kaya lang sa dating bahay ako naka uwi.

" Uwi na ako... May gagawin pa akong importante". Sabi ni Axsl kaya napatingin kami lahat. Ang masaklap pa kanina nagulat si Manang na umuwi ako dito dahil hindi ko naikwento sa kanya na nag kasakit ako kaya halos lumuwal na yung laki ng mata kay Manag dahil kausap nya si Kian kanina. Buti na lang talaga at na gets ni Manang yung ibig kong sabihin kanina. Pag ka alis ni Axel ilang oras din na tumambay sila Lorenz dito. Mukang dito ako matutulog dahil nakauwi na si Axel. Isasara ko na sana yung main door pero bigla may pumigil nun. Pag ka bukas ko nakita ko si Axel.

" What are you doing here? Akala ko ba nakauwi ka na?" Tanong ko sa kanya.

" Paano ako uuwi kung jandito yung asawa ko?" Balik na tanong nya kaya napatigil ako. " Let's go home". Sabi nya sakin pero tumakbo ako para mag paalam kay Manang.

" Manang aalis na po ako. Nandyan po kasi si Axel". Paalam ko sa kanya at niyakap sya.

" Mag iingat kayo". Sabi nya sakin. Pag kalabas ko ng kusina nakita ko si Axel sa labas na dala na yng kotse nya at nasa loob na sya. Sumakay ako doon at umalis na kami. Tahimik lang kami sa kotse ng mag salita ako.

" A-axel..."

" What?" Tanong nya habang nakatingin sa labas.

" Ano kasi---"

" Diretiyuhin mo na". Mabilis nyang sabi.

" NagkagustosakinsiKian". Mabilis kong sabi kaya napahinto sya sa pag mamaneho.

" What?! How cloud that happened?!" Gulat na tanong nya.

" Ewan ko". Sagot ko. Pag kita ko sa mukha nya parang naging mas seryoso sya. " Galit ka ba?" Tanong ko.

" Forget it..." Bulong nya pero sapat na para marinig ko.

" Pero ano---"

" I said forget it!" Sigaw nya kaya natahimik ako. Sa sobrang kaba ko sa kanya nagawa kong manahimik at nakatuon lang yung tingin ko sa labas ng salamin.