Kelebek misalidir aşk
Anlamayana ömrü günlük
Anlayana bir ömürlük... (Nazım Hikmet)
*
Neydi sevmek? Neydi aşk? Yıllarca sessiz sessiz seven mi daha aşıktı, ilk görüşte vurulan mı? Bir an da mı ortaya çıkardı aşk? Yoksa zamanla mı gi...
Zamanı gelince olur. Vakti tamamlanınca geçer. Sabredersen değer. ...ama evvela kısmet, evvela kader
-Nazan Bekiroglu / Nar Ağacı
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gemilerin batmış bugün."
Aras, senini duyduğu arkadaşına bakarken onu nasıl bulduğunu merak ediyordu.
"Yalnız kalmama izin yok mu?"
Mehmet, ters ters söylenen arkadaşı ile gözlerini devirdi. Sorun neydi bilmiyordu ama arkadaşını böyle berbat görmemişti hiç. Dün gördüğü, sabah konuştuğu Aras ile şuan karşısında oturan Aras ile dağlar kadar fark vardı. Ve Aras'ı ancak ailesi böyle kızdırabiliyor, Aras ancak onlara kızdığında içki içiyordu. Çocuklukları birlikte geçmişti onların ve ergenlik dönemlerinden bu yana bu değişmez bir kuraldı.
"Yalnız kalırsan delirirsin. Bilmiyorum sanki."
Mehmet'in sözlerine içten içe hak verse de bunu dışarıya yansıtmadı.
"Nasıl buldun beni?"
"Sadece tahmin ettim. Telefonlarını açmayınca ya dedim başına bir iş geldi ya da yine kafası attı. İlk ihtimal beni korktuğu için ikincisinin doğru olmasını umdum, doğru çıktı."
Mehmet, Aras kendisine cevap vermeyip yeniden içki alınca kaşlarını çattı.
"Neyin var?"
Ve Aras artık içindekini paylaşmak istedi. Alayla mırıldandı.
"Evleniyorum."
Mehmet, duyduğu ile şok olurken şaşkın şaşkın arkadaşının yüzüne bakıyordu.
"Şaka yapıyorsun!"
"Hayır gayet ciddiyim. 2 aya düğünüm var."
Aras, olacakları dile getirirken ağzından çamur akıyor gibi bir hali vardı. Mehmet ,o an anlamıştı ki bu Aras'ın istediği bir şey değildi. Ve muhtemelen ailesine kızma sebebi bu evlilikti.
"Baştan anlatsana şunu. Zişan'ın karşına çıkacaktın en son."
Aras, elinde ki içkiyi hızla kafasına dikti. Biliyordu, bir yol bulmaz ise gerçekten 2 ay sonra o nikah masasına oturur, Zişan hayal olurdu.
"Çıktım." dedi genç adam sevdiği kızın güzel yüzünü hatırlayınca içine dolan huzur ile. Ne olursa olsun Zişan gönlünün prensesiydi.
"Mektupları yazanın ben olduğumu öğrenince şaşırdı. Sonra da .... Sanki... Sanki ondan küçük olmam..."
Başını iki yana salladı huzursuz bir şekilde. Her şey üst üste gelmişti resmen.
"Bilmiyorum. Bu olaylar olmasa onu ikna etmem daha kolaydı."
