HAYAT AŞKLA BAŞLAR

62. Bölüm

"Sıfır bir değer değildir. Bir sayı bile değildir. Ancak başka bir sayının yanına gelince değer yaratır, tıpkı sevda gibi. Sevdanın da tek başına değeri yok. İlle de biri olmalı. Sıfır ne kadar çoksa sayı o kadar çoğalır. Sevda ne kadar çoksa insan o kadar çoğalır, büyür.

Biri dese ki, "sevdamı al, kendine ekle, bir ömür ile çarp, sonra sonsuza eşitle". Yine değeri sıfır mı olur senin için?"

- 7 Numara Dizisi / Haydar

*

Damla, bir yandan yeni aldıkları işin detaylarını dinlerken diğer yandan gözünü telefona dikmiş bir şekilde haber bekliyordu. Ama beklediği haber ısrarla gelmiyor, kız kendini işe veremiyordu. Uzun süredir olduğu gibi aklı ikiye bölünmüş, biri ısrarla Nurbanu'yu dinlerken diğeri kalbine uyup bir türlü gelmeyen haberin heyecanını yaşıyordu. Fakat ikisinin bir arada olması kafasını karıştırıyor, ne işi kendini verebiliyor ne de Nurbanu'nun dediklerini anlıyordu.

Genç kız tekrar telefonu eline alıp ekranını aydınlattı. Sesi açık olduğu için gelecek herhangi bir mesaj ya da bildirimin anında duyulacağını biliyordu bilmesine ama bu mesaj var mı diye telefonuna bakmasına engel değildi. Hoş, baksa da bir haber yoktu ya...

Nurbanu , yıllardır yanında çalıştığı patronunun bu dalgın halleri ile konuşmayı kesti. Kız o kadar dalgındı ki onun sustuğunu bile fark etmemişti. Genç asistan, patronunun ayrıldıkları halde hala bir şekilde görüştüğü eski sevgilisi Yavuz Aslanlı'yı düşündüğünü tahmin ediyordu. Çünkü Nurbanu,  Yavuz'un asistanı olan sevgilisi Mete'den öğrenmişti o adamın da durumunu. Her zaman aksi olduğunu söyleyen Mete, adamın uzun süredir karmaşık davrandığını söylüyordu. Bu da ona yansıyordu tabi. Bu yüzden Nurbanu birbirini sevdiklerine emin olduğu bu iki insanın birleşmeleri gerektiğine inanıyordu.

Genç kız telefona takılı kalmış bir şekilde iç çekince, Nurbanu Damla ile aralarında ki yılların getirdiği ilişkiye dayanarak derin bir nefes alıp boğazını temizledi.

"Damla Hanım." derken oturduğu yerde gergince dikleşmişti.

Damla, kendisine seslenen kız ile gözünü telefonun ekranından ayırıp kıza baktı. Gözleri öyle görmez bakıyordu ki kızda ki değişik gerginliği fark etmemişti bile.

"Pardon Nur. Dalmışım. Devam et dinliyorum seni."

Nur, kendine gülümseyen kızın, her koşulda nasıl oluyorda böyle yumuşak başlı olduğunu merak ediyordu. Patronu dalgın da olsa, sinirli veyahut üzgün de olsa asla onlara kötü davranmazdı. İşte , bu yüzden Nurbanu ona yardım edip mutluluğu bulmasını sağlamak istiyordu.

"Şey diyecektim ben." dedikten sonra boğazını temizledi. "Biliyorsunuz Mete ile ben sevgiliyiz. Eğer Yavuz Bey ise kafanıza takılan... Oğlu ve yeğeni ile gezecekmiş bugün. Galiba Istanbul Akvaryum'a gitmişler, Mete'ye bilet aldırmış. Birde... Gayet iyimiş. Neşesi biraz yerindeymiş. Mete öyle söyledi."

Damla, karşısında ki kızın söylediklerine mi şaşırsın, duygularını bu denli dışa yansıttığı için mi üzülsün yoksa onun cesaretini mi takdir etsin bilemedi.

"Teşekkür ederim Nur ama aklıma takılan o değildi." derken yalan söylüyordu. Sonra yanlız kalmak istediğine karar verdi. Kafası iyice arı kovanına dönmüş, vızır vızır işliyordu.